اسلتامیویر در کلاس دارو‌های موسوم به مهار کننده‌های نورآمینامیناز است. این کار با متوقف کردن شیوع ویروس آنفولانزا در بدن انجام می‌شود. اسلتامیویر کمک می‌کند تا مدت زمان طولانی‌تر علائم آنفلوانزا مانند گرفتگی بینی یا آبریزش بینی، گلودرد، سرفه، درد‌های عضلات یا مفاصل، خستگی، سردرد، تب و لرز کوتاه می‌شود. اسلتامیویر از عفونت‌های باکتریایی جلوگیری نمی‌کند، که ممکن است به عنوان عارضه آنفولانزا ایجاد شود.
اسلتامیویر چگونه باید استفاده شود؟
اسلتامیویر به عنوان کپسول و شربت به صورت خوراکی استفاده می‌شود. هنگامی که از اسلتامیویر برای درمان علائم آنفولانزا استفاده می‌شود، معمولاً دو بار در روز (صبح و عصر) به مدت ۵ روز مصرف می‌شود. هنگامی که از اسلتامیویر برای جلوگیری از آنفولانزا استفاده می‌شود، معمولاً روزانه یک بار حداقل ۱۰ روز یا حداکثر ۶ هفته در طی شیوع آنفولانزای فصلی مصرف می‌شود.
اسلتامیویر ممکن است با یا بدون غذا مصرف شود، اما اگر همراه با غذا یا شیر مصرف شود، احتمال باعث ایجاد ناراحتی معده می‌شود. دستورالعمل‌های موجود در برچسب تجویز خود را با دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید قسمت‌هایی را که نمی‌فهمید برای شما توضیح دهد. اسلتامیویر را دقیقاً مطابق دستور مصرف کنید. بیشتر یا کمتر از حد تجویز پزشک مصرف نکنید.
هرگز از یک قاشق چایخوری خانگی برای اندازه گیری دوز خوراکی اوسلتامیویر استفاده نکنید.
کاربرد‌های دیگر دارو اسلتامیویر:
از اسلتامیویر ممکن است برای درمان و جلوگیری از عفونت آنفلوانزای مرغی استفاده شود (ویروسی که معمولاً پرندگان را آلوده می‌کند، اما همچنین می‌تواند باعث بیماری جدی در انسان شود). اسلتامیویر همچنین ممکن است برای درمان و جلوگیری از عفونت آنفلوانزا A (H۱N۱) استفاده شود.
این دارو ممکن است برای سایر موارد تجویز شود. از دکتر و یا داروساز خود برای اطلاعات بیشتر بپرسید.
چه اقدامات احتیاطی ویژه‌ای باید رعایت شود؟
قبل از مصرف اسلتامیویر، در صورت حساسیت به اسلتامیویر، هر داروی دیگر یا هر یک از مواد موجود در اسلتامیویر به پزشک و داروساز خود اطلاع دهید.
در مورد دارو‌های تجویزی یا بدون نسخه، ویتامین‌ها، مکمل‌های غذایی و محصولات گیاهی را که مصرف می‌کنید یا قصد دارید مصرف کنید حتماً به پزشک خود بگویید:
• دارو‌هایی که بر سیستم ایمنی بدن مانند آزاتیوپرین (ایموران) تأثیر می‌گذارد؛ سیکلوسپورین (نئورالی، Sandimmune)؛ دارو‌های شیمی درمانی سرطان؛ متوترکسات (روماتکس)؛ sirolimus (راپامون)؛ استروئید‌های خوراکی مانند دگزامتازون (Decadron، Dexone)، متیل پردنیزولون (Medrol) و پردنیزولون (Deltasone). یا تاکرولیموس (Prograf). ممکن است پزشک لازم باشد دوز دارو‌های شما را تغییر دهد یا از نظر عوارض جانبی شما را به دقت کنترل کند.
• اگر تاکنون برای درمان یا پیشگیری از آنفولانزا از اسلتامیویر استفاده کرده اید، به پزشک خود بگویید.
• در صورت بروز هرگونه بیماری که بر سیستم ایمنی بدن مانند ویروس نقص سیستم ایمنی بدن (HIV) یا ایدز یا بیماری قلبی، ریه یا کلیوی مبتلا باشد به پزشک خود بگویید.
• اگر باردار هستید، به پزشک خود بگویید که باردار هستید، قصد بارداری دارید یا شیر می‌دهید. اگر هنگام مصرف اوسلتامیویر باردار شدید، با پزشک خود تماس بگیرید.
• باید بدانید که افراد، به ویژه کودکان و نوجوانان، که مبتلا به آنفولانزا هستند، ممکن است گیج، آشفته یا مضطرب باشند و ممکن است به طرز عجیبی رفتار کنند، تشنج یا توهم دارند (مواردی را ببینید یا صدا‌هایی را که وجود ندارند) بشنوید، یا صدمه ببینند یا خود را بکشند.
• اگر عدم تحمل فروکتوز دارید (یک وضعیت ارثی که بدن در آن فاقد پروتئین مورد نیاز برای تجزیه فروکتوز، یک قند میوه مانند سوربیتول است)، به پزشک خود بگویید.
در صورت فراموش کردن یک دوز چه کاری باید انجام دهم؟
اگر دوز مصرف را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر بیش از ۲ ساعت به دوز بعدی شما نمانده، دوز از دست رفته را رد کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. اگر چندین دوز را فراموش کردید، جهت راهنمایی با پزشک خود تماس بگیرید.
عوارض جانبی اسلتامیویر:
اسلتامیویر ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. در صورت بروز هر یک از این علائم شدید به پزشک خود بگویید:
- حالت تهوع
- استفراغ
- دل درد
- اسهال
- سردرد
برخی از عوارض جانبی می‌تواند جدی باشد. اگر هرکدام از این علائم را تجربه کردید، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید:
- بثورات، کهیر یا تاول‌های روی پوست
- زخم‌های دهان
- خارش
- تورم صورت یا زبان
- مشکل در تنفس یا بلع
- کوفتگی
- گیجی
- مشکلات گفتاری
- حرکات لرزان
- توهم (دیدن چیز‌ها یا شنیدن صدا‌هایی که وجود ندارند)
منبع: بیتوته
انتهای پیام/