وی افزود: در مراکز استان‌ها هم اتفاقات بزرگی شکل گرفت. ما این افتخار را داشتیم تا میزبان هنرمندان باشیم. تولید ماسک در تماشاخانه سرو زمانی اتفاق افتاد که در اوج بحران کرونا بودیم. امروز هم گروه‌های جهادی، تولیدکنندگان و دولت کمک بسیاری می‌کنند و شاید از آن نیاز بحرانی که کشور داشت، خارج شدیم؛ اما همین که لوازم بهداشتی به صورت انسان دوستانه تولید می‌شود بسیار ارزشمند است. هنرمندان با شکل‌های مختلف پای کار آمدند و در این شرایط کار‌های انسان دوستانه انجام دادند.
شفیعی با اشاره به اینکه جنس هنرمند مملو از احساسات و عواطف است و مردمانی هستند که احساس مسئولیت بالایی دارند، بیان کرد: کرونا به تن نحیف تئاتر آسیب جدی زد. بحران کرونا هنرمندان تئاتر را در تنگنا قرار داد، اما با این وجود بسیاری از هنرمندان در صحنه حاضر شدند. این نشان دهنده این است که هنرمندان خصوصا هنرمندان تئاتر مسئولیت پذیر هستند و نقش مهمی را در کمک به بهبود وضعیت کشور دارند. البته کار آن‌ها تنها تولید ماسک و لوازم بهداشتی و... نبود بلکه تولید فیلم‌های کوتاه در فضای مجازی هم سبب آموزش و سرگرمی برای مخاطبان شد. امروزه فعالیت تئاتر مجازی بیشتر شده است. این موضوع راهی برای ارتباط با مخاطب و خاموش نشدن چراغ تئاتر باز می‌کند. از طرفی دیگر، بسیاری از هنرمندان تئاتر در استان‌ها پیش قدم شدند تا در حیاط بیمارستان‌ها و آپارتمان‌ها به اجرا بپردازند و این نشان از مسئولیت پذیری آن‌ها دارد.
او ادامه داد: زحمت‌هایی که هنرمندان در دوران بیماری متحمل می‌شوند، از سوی دولت مورد توجه قرار نمی‌گیرد. هنرمندان استانی در تمام سال‌ها تلاش کردند و چراغ تئاتر را با وجود تنگنا‌های مالی زیاد، نبود سخت افزار‌ها، بی توجهی دولت‌ها و محدودیت‌های بسیار در شهر‌های کوچک و مراکز استان‌ها روشن نگه داشتند. امروز تئاتر استان‌ها در وضعیتی قرار دارد که نیاز به کمک و توجه دارد. باید مشخص شود چه کسی مسئولیت تئاتر استان‌ها را دارد. ادارات وزارت ارشاد استان‌ها بودجه‌ای برای تئاتر ندارند آ بودجه مرکز هنرهای نمایشی محدود است. در این وضعیت بحرانی کرونا هم هیچ پایشی برای کمک به تئاتر استان‌ها صورت نگرفت. این بی توجهی به تئاتر استان‌ها و تعطیلی کارشان هنرمندان را در وضعیت نامناسبی قرار داده است.
شفیعی با اشاره به اینکه بودجه اندک تئاتر در تهران سرازیر می‌شود و تمام توجه‌ها به سمت تهران است، گفت: صندوق هنرمندان در این شرایط حمایت جدی از هنرمندان نکرده است. تماشاخانه‌های خصوصی در مرز ورشکستگی هستند. شاید خیلی‌ها از ورشکستگی تماشاخانه‌های خصوصی خشنود باشند، اما نمی‌دانند خدماتی که این تماشاخانه‌ها در این سال‌ها داشتند، بزرگ بوده است. البته که نقصان‌هایی هم وجود داشته است. به نظر من باید اولین کمک‌ها و توجه‌ها به گروه‌های کوچک تئاتری شروع شود.
مدیر تماشاخانه سرو در خصوص زمان مناسب بازگشایی سالن‌های تئاتر اظهار کرد: دوست دارم که سالن‌ها باز شوند و دوباره هنرمندان تئاتر کار کنند، اما عقل و منطق می‌گوید این کار بسیار اشتباه است. نه به دلیل نکات بهداشتی که البته باید رعایت شود بلکه به این دلیل که مردم اعتماد نمی‌کنند تا در سالن‌های تئاتر بنشینند. من نگران این هستم که تماشاخانه باز شود، اما مخاطب به سالن تئاتر بازنگردد و سرخوردگی‌ها بیشتر شود؛ بنابراین این اتفاق باید با هوشیاری اتفاق بیفتد، زیرا سلامت همه مهم است. دوم اینکه دولت و تماشاخانه‌ها چه تدبیری برای ورود مخاطب دارند؟ اگر عاقلانه تصمیم گرفته نشود و از متولیان اصلی تئاتر نظرخواهی نکنند، هنرمندان تئاتر نه تنها آسیب می‌بینند بلکه دچار سرخوردگی می‌شوند؛ بنابراین باید نقشه راه داشت و برای این موضوع برنامه ریزی کرد.
انتهای پیام/