به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، تریاک قدیمیترین و مشهورترین مخدری است که بسیار اعتیاد آور بوده و اکثریت از عوارض کشیدن تریاک با سیخ و یا تزریق آن بی اطلاع هستند و، چون در کشور ما نسبت به سایر مواد مخدر از شیوع مصرف بالاتری برخوردار است، برنامههای پیشگیری و آگاهی رسانی دربارهی مضرات مصرف تریاک باید مورد توجه ویژهای قرار بگیرد.
خشاش از گیاهان آسیای صغیر است و حدود ۲۵۰۰ سال قبل در منطقه مدیترانه کشت میشده است، از آثاری که از سومریها باقی مانده است، متوجه میشویم که آنها این ماده را استعمال میکرده اند و آن را گیاه شادی بخش مینامیدن، در نوشتههای هومر یونانی که ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح میزیسته استفاده از گل خشخاش به چشم میخود، زنان مصری از شربت تریاک برای کاهش خشم و تسکین دردها استفاده میکردند، بقراط از تریاک برای درمان اسهال و دردهای جسمانی استفاده میکرده است و در اواسط قرن هفدهم میلادی، زمانی که کشیدن تریاک در چین متداول گشت، مشکلات جدی اعتیاد آن نمایان شد.
از گذشته تاکنون مصرف تریاک در کشور ما رواج زیادی داشته است. یکی از مهمترین دلایل آن عقاید و باورهای غلط موجود در مورد اثرات این ماده وجود هست. برخی از این باورهای غلط شامل موارد زیر میشوند:
_تریاک باعث کاهش علائم بیماریهایی مانند بیماریهای قلبی و دیابت میشود.
_تریاک باعث کاهش اضطراب، غم و اندوه و استرس افراد میشود.
_تریاک باعث افزایش کارایی، توجه و تمرکز میشود.
_تریاک انرژی را بیشتر میکند و فعالیتها را بهبود میبخشد.
_تریاک نسبت به مسکنهای دیگر اثربخشی بیشتر و عوارض کمتری دارد.
_تریاک باعث افزایش قوای جنسی میشود.
تدخین تریاک (دودکردن):
کشیدن تریاک به وسیله وافور و یا با وسایلی مثل سیخ و سنجاق، قلیان و قل قل (وسیلهای شبیه قلیان که به صورت دست ساز و با استفاده از یک بطری و مقداری شیلنگ پلاستیکی ساخته میشود).
خوردن تریاک:
به صورت قرصهای تریاک یا به وسیله حل کردن در آب یا چای و نوشیدن آن.
تزریق تریاک:
در این روش، تریاک را با آب حل کرده و در یک قاشق فلزی میریزند و آن را کمی حرارت میدهند، سپس آن را روی پنبه یا اسفنج میریزند و با سرنگ میکشند و داخل رگ تزریق میکنند.
اگر فردی به صورت مستمر به مصرف مواد افیونی بپردازد، در صورت نرسیدن مواد افیونی به بدنش، علائم ترک را نشان میدهد و ناچار است برای از بین رفتن این حالات به مصرف مواد مخدر بپردازد، معمولا این علائم، شش تا هشت ساعت پس از آخرین مصرف ظاهر شده و روز دوم یا سوم به اوج خود میرسد، در ادامه به برسی برخی از این علائم میپردازیم:
بی نظمی درجه حرارت بدن (تب، کاهش دمای بدن و احساس سرما و لرز)
بیقراری، تحریک پذیری، افسردگی، بیخوابی و پرش عضلانی (تشنج)
گرفتگی عضلانی، درد استخوانی و کشیده شدن عضلات
شک ریزش، آب ریزش بینی، تعریق و خمیازه کشیدن
تمایل یا ولع شدید به مصرف مجدد (Gnivarc)
سیخ شدن موهای بدن
سکسکه و عطسه
اتساع مردمکها
دل پیچه و اسهال
اولین مرحله برای ترک اعتیاد به تریاک، سمزدایی نام دارد که حدود ۱۵ روز طول میکشد و طی این زمان اثرات این ماده از جسم فرد برطرف میشود. در روزهای ابتدایی قطع مصرف، افراد ممکن است دچار علائم ترک شوند که بسیار دردناک است و باعث ایجاد علائمی مانند عرق سرد، تپش قلب، اسهال، دل پیچه، استفراغ، درد عضلانی، بیخوابی، بیاشتهایی، اضطراب، تندخویی و بیقراری میشود. بسیاری از معتادان در این مرحله ممکن است ترک را رها کنند. اما باید توجه داشت که علائم خماری موقتی و گذرا بوده و پس از مدتی از بین میروند. اما این مرحله با وجود سختیهای خود، ابتدای مسیر ترک است و در ادامه خانواده فرد باید به کمک او بیایند تا مهمترین بخش ترک اعتیاد، که همان رفع وابستگی روانی است رخ دهد.
انتهای پیام/