به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، موسای نبی علیه‌السلام علاوه بر مقابله با اندیشه‌های الحادی فرعون، با دشمنانی همچون هامان و قارون مواجه بود که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. مطمئناً وقتی خداوند از این سه ستمگر تاریخ صحبت به میان می‌آورد، از سه جریان و خط فکری ماندگار در آینده بشریت سخن می‌گوید که باید نسبت به آن هشیار بود؛ یعنی همچنان که روحیه تفرعون را اکنون در مستکبران عالم مشاهده می‌کنیم، اندیشه قارونی نیز در طول سده‌ها مصیبت‌های زیادی را بر جوامع و ملت‌ها به بار آورد.
بر اساس آیات قرآن، پلکانی که زمینه‌های سقوط امثال قارون ثروت‌اندوز را فراهم کرد، تکذیب هادی زمانه یعنی همان موسای نبی علیه‌السلام و اتهام‌زنی به این ولیّ معصوم الهی با همکاری ظالمان زمانه بود؛ آنجا که خداوند در آیات ۲۳ و ۲۴ سوره غافر فرمود:
«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ؛ و به راستی موسی را با معجزات خود و برهانی آشکار فرستادیم.»
«إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ؛ به سوی فرعون و هامان و قارون، ولی [آنان]گفتند: جادوگری بسیار دروغگوست!»
از این بدتر اینکه بر اساس آیه بعد ظاهراً این همکاریِ قارون تا آنجا ادامه یافت که با مشاهده آیات حق، بر کینه‌شان افزوده‌تر شد، لذا دستور و ترغیب به کشتن مؤمنان به موسی (ع) و اسیری زنان دادند. «فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ ۚ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ؛ هنگامی که حق را از سوی ما برای آنان آورد، گفتند: پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‌اند، بکشید و زنانشان را [برای بیگاری و خدمت]زنده بگذارید، اما نیرنگ و نقشه کافران جز در بیراهه و گمراهی نیست.»
ویژگی دیگر قارون، تکبر اوست که خداوند او را در این ویژگی هم‌ردیف فرعون و هامان قرار داد. در آیه ۳۹ سوره عنکبوت خداوند می‌فرماید: «وَ قَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مُوسَىٰ بِالْبَیِّنَاتِ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ وَمَا کَانُوا سَابِقِینَ؛ و قارون و فرعون و هامان را [نیز نابود کردیم]؛ و همانا موسی برای آنان دلایل روشن آورد، پس آنان در زمین تکبّر و سرکشی کردند، ولی پیشی گیرنده [بر اراده و قضا و قدر ما]نبودند [تا بتوانند از عذاب ما بگریزند]».
از این جهت است که خداوند در آیه بعد به عذاب آن‌ها اشاره کرده و فرمود «فَکُلًّا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا ۚ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلَٰکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ؛ پس همه را به گناهانشان گرفتیم، بر برخی از آنان توفانی سخت [که با خود ریگ و سنگ می‌آورد]فرستادیم، و بعضی را فریاد مرگبار گرفت و برخی را به زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم؛ و خدا بر آن نبود که به آنان ستم کند، ولی آنان بودند که به خودشان ستم کردند.» و منظور از اینکه برخی را در زمین فروبردیم، اشاره به عذاب قارون دارد همچنان که در آیه ۸۱ سوره قصص وقتی خداوند از عذاب قارون سخن به میان می‌آورد، می‌فرماید: فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الْأَرْضَ؛ او و خانه‌اش را در زمین فروبردیم».
منبع: تسنیم
انتهای پیام/