به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در فقه ما به تمام جنبه‌های هر مسئله‌ای اشاره شده است و میتوان مدعی شد که هیچ مسئله‌ای نیست مگر آنکه حکم آن بیان شده است. یکی از موضوعات فقهی که احکام زیادی دارد، روزه است. روزه هر چند یکی از کار‌هایی است که خلاف نفس و مبارزه با آن است، ولی هر روزه‌ای در دین ما مجاز نیست بلکه برخی از روزه‌ها نهی شده است مثل روزه وصال.
احتمالا تا الان اسم روزه وصال را نشنیده باشید این روزه در قدیم در بین برخی افراد بویژه افردی که دنبال ریاضت نفس بودند طرفدارانی داشته است.
منظور از روزه وصال چیست؟
۱. در وقت نیّت روزه داری، نیت تأخیر افطار تا سحر روز بعد را داشته باشد؛ یعنی شام و سحر را یکی کند. امام جعفر صادق (ع) فرمودند: «الْوِصَالُ فِی الصِّیَامِ أَنْ یَجْعَلَ عَشَاءَهُ سَحُورَه»؛ وصال در روزه یعنی غذایش را تنها در سحر بخورد.
۲. در وقت نیّت، نیت روزه گرفتن دو روز پشت سر هم راداشته باشد، بی آن که در شب روزه خود را افطار کند. پیامبر (ص) فرمود: «لَا وِصَالَ فِی صِیَامٍ یَعْنِی لَا یَصُومُ الرَّجُلُ یَوْمَیْنِ مُتَوَالِیَیْنِ مِنْ غَیْرِ إِفْطَارٍ»؛ وصال در روزه نباید باشد، یعنی نباید دو روز پشت سر هم و بدون افطار روزه بگیرد.
روزه وصال؛ روزه‌ای که جز بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) حرام است
دو تعبیر برای روزه وصال آمده است؛ این مفهوم برای غیر پیغمبر حرام است. رسول اکرم صلی الله علیه و آلهفرمود:صوم وصال ممنوع است. اصحاب عرض کردند: پس شما به چه علت اینچنین می‌کنید؟ فرمود: شما شبیه من نیستید. آنچه که مرحوم صدوق در «مَنْ لا یَحضُر» نقل کرد، با آنچه را که در جوامع روائی اهل سنّت است، مختصر فرق می‌کند. ولی یک حدیثی است معروف و فریقین نقل کرده اند که وجود مبارک حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود: شما مثل من نیستید. إنّی اَبِیتُ عِندَ رَبّی یُطْعِمُنِی وَ یَسقِینْ. من مهمان خدایم، در نزد خدا بیتوته می‌کنم، از غذای خدا و آشامیدنی‌های الهی بهره می‌برم و مقاومت می‌کنم. من درصورتی که ظاهراً صائم ام، باطناً در کنار سفره خدا نشسته ام. حس گرسنگی و تشنگی نمی‌کنم. این مقام برای رسول‌الله (ص) هست.
منبع: بیتوته
انتهای پیام/