بیشتر بخوانید: اتومبیل Kadjar سال ۲۰۲۱ در مدل‌های هیبریدی تولید خواهد شد
هنگامی که با موتورسیکلت یا خودرو در فاصله کمی پشت یک کامیون رانندگی می‌کنید، مقاومت کمی احساس خواهید کرد و مصرف سوخت وسیله نقلیه کاهش می‌یابد. درست است که این مسئله مصرف سوخت را کمی کاهش می‌دهد، اما می‌تواند به دلیل کمبود میدان دید راننده کامیون جلویی یا استنشاق دود خودروی جلویی برای سرنشینان خودروی عقب خطرناک باشد. یکی دیگر از خطر‌ها هم می‌تواند ترمز کردن کامیون و فرصت کم برای واکنش سریع پشت کامیون باشد.
برای حل این مشکل، طراحان حوزه فناوری روی به تولید خودرو‌های خودران آوردند. یکی از مزایای مهم این خودروها، توانایی آن‌ها در رانندگی با سرعت بالا است؛ به گونه‌ای که هیچ احساس خطری برای سرنشینان وجود نداشته باشد. خودرو‌های مجهز به کروز کنترل هوشمند و ترمز خودکار، می‌توانند همراه ارتباط بین خودرویی، مثل یک وسیله نقلیه واحد عمل کنند و از مزایای بهره‌وری ایرودینامیکی برای وسایل نقلیه قرارگرفته در پشت استفاده کنند. سؤالی که پیش می‌آِد این است که چرا خودروی جلویی باید انرژی بیشتری را نسبت به دیگر خودروها برای عبور از میان لایه‌های هوا بپردازد. اگر سیستم به اشتراک گذاشتن انرژی پیشنهاد شده توسط پژوهشگران دانشگاه فلوریدا به کار گرفته شود، شاید خودروی جلویی بهره‌وری بهتری از انرژی خود داشته باشد.
سیستم شارژ بین خودرویی (Peer to Peer Car Charging) یا P2C2 با این روش کار می‌کند که بازو‌های شارژ رباتیک می‌توانند خودرو‌های یک زنجیره در بزرگراه را به هم متصل کنند. این فناوری می‌تواند باعث شود که صاحبان خودرو‌های الکترونیکی برا پر کردن باتری خودروی خود کمتر توقف کنند. با استفاده از یک سیستم اعتباری می‌توان اطمینان حاصل کرد که هیچ‌کس به رایگان از انرژی دیگری، بهره نمی‌برد و کل اکوسیستم ترافیکی، مثل یک باتری غول‌پیکر عمل کند تا نیاز به توقف برای شارژ، کاسته شود.
فناوری شارژ بین خودرویی می‌تواند برای تاکسی‌های خودران یا ربوتاکسی‌ها مزیای بسیار زیادی داشته باشد. خودرو‌های برقی می‌توانند به‌جای اینکه در کنار جاده توقف کرده و در گاراژ شارژ شوند، بدون این که پولی خرج کنند از کامیون بزرگی حاوی باتری خودروی الکتریکی برای شارژ شدن در مسیر رسیدن به مقصد بعدی خود استفاده کنند.
انتهای پیام/