آمنه دقیقی خداشهری روانشناس کودک و نوجوان در گفت و گو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره هیجانات دوران نوجوانی گفت:نوجوان از زاویه دید خود و نه از زاویه دید دیگران در حال یادگیری درباره خود، اطرافیان و جهان است؛ بسیاری از احساسات آنها سریع، شدید و زود گذر است و مانند این است که نوجوان کلید هیجانات خودش را پی در پی و سریع خاموش و روشن می‌کند؛ چنین شرایطی از ویژگی‌های طبیعی نوجوانی و بخشی از الگوی رشد هنجار است، معمولا معضل زمانی رخ می‌دهد که والدین نیز مانند فرزند نوجوان خود برآسفته شوند و پاسخ شدید به رفتار‌های او دهند که وضعیت برای هر دو وخیم می‌شود.
او تصریح کرد:برای هر نوجوانی مهمترین موضوع این است که ثابت کند دیگر کودک نیست؛ نوجوانی یک‌مرحله رشدی است که باید طی شود. ما این اعتقاد را نداریم که یک مرحله رشدی یا یک موقعیت می‌تواند شخص را تغییر دهد بلکه شرایطی را ایجاد می‌کند تا ویژگی‌ها و رگه‌های قبلی خود را نشان دهد؛ نوجوانی مرحله آزمون است، آزمون آمادگی برای رویایی شجاعانه با چالش‌ها یا تکالیف زندگی بزرگسالی، براساس آنچه از پیش ساخته است.
بیشتر بخوانید: چگونه اضطراب جدایی را در کودک مدیریت کنیم؟
این روانشناس کودک و نوجوان افزود: هنگامی که نوجوان با مشکلات و چالش‌هایی از قبیل طرد شدن از گروه همسالان، شکست تحصیلی و.. دست و پنجه نرم می‌کند، کاربرد عبارات دلخوش کننده و عادی ساز مانند «مساله مهمی نیست» یا «من نمی‌فهمم چرا مساله به این کوچکی اینقدر تو را ناراحت کرده» کارساز نیست. هرچه بیشتر هیجانات انکار شود، نوجوان بیشتر به این هیجانات توجه کرده و تجربه می‌کند.
دقیقی خداشهری بیان کرد: از طرفی سخنرانی و نصیحت کردن و کاربرد عباراتی از قبیل «من که به تو گفتم» یا «اگر به حرف من گوش داده بودی این اتفاق نمی‌افتاد» منجر می‌شود که نوجوان سخت‌تر با شرایط موجود کنار بیاید. آنچه در این شرایط حائز اهمیت است، حضور داشتن در کنار نوجوان و کنجکاو بودن نسبت به آن چیزی است که او را ناراحت کرده است. حضور داشتن به معنای تماس چشمی، توجه تمام قد نسبت به صحبت‌های او، تغییر حالات به یک چهره کنجکاو، سوال پرسیدن و تاکید کلامی و در نهایت کمک به ارائه راهکار برای حل مشکل پیش آمده است.
انتهای پیام/