به گزارش گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از آبادان، مردم خوزستان از گذشته‌های دور به دنبال ساخت سازه‌هایی بودند که در گرمای طاقت فرسا خنک باشد و در سرما گرم، به همین منظور فرشی از نی در و دیوار اتاقکی می‌شد برای پذیرایی از مهمانان بزرگان قوم (شیوخ) یا کسانی که مکنت مالی دارند.
ساخت مضیف و متصل کردن نی‌ها به یکدیگر، مشقت آور است، نی‌ها دو پوسته متفاوت دارند که در مرحله اول سازندگان مضیف یک پوسته را از نی‌ها جدا می‌کنند.
نی‌های پوست گرفته شده، بیشتر برای ستون‌های اصلی و فرعی استفاده می‌شوند.
پس از کارگذاشتن ستون‌ها درون گودال‌ها و تثبیت آن‌ها با چوب‌های بلند و فشار آوردن از دوطرف به ستون، نوبت به محکم کاری ستون می‌رسد.
محکم‌کاری با ملاط کاهگل انجام می‌شود و پس از یک تا دو شبانه‌روز با خشک شدن ملاط ستون‌ها محکم می‌شوند.
جزیره مینو از جزیره‌های ایران در استان خوزستان است که در گذشته به نام 'صلبوخ' معروف بود و محل جغرافیایی آن بین آبادان و خرمشهر واقع شده و دو شاخه اروندرود آن را فرا می‌گیرد.
این جزیره ۱۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در فاصله ۱۰ کیلومتری خرمشهر است.
بزرگترین قطر جزیره ۲.۶ کیلومتر و مساحت آن ۸.۱۷ کیلومتر مربع است، این شهر جمعیتی در حدود ۱۲ هزار نفر دارد و تفریحگاهی برای مردم آبادان و خرمشهر به حساب می‌آید.
در جزیره مینو ۵ نهر جریان دارد که دو تای آن‌ها از رود جرف و سه تای آن‌ها از اروندرود منشعب می‌شوند و از معدود نقاط جهان است که آبیاری با جزر و مد آب انجام می‌شود.
وقتی وارد جزیره مینو می‌شویم به پل امام رضا (ع) می‌رسیم که این پل ارتباطی جزیره به آبادان و خرمشهر وصل می‌کند و پس از آن بازار و مرکز شهر کوچکی که بسیاری از ساکنان مینو را اعراب تشکیل می‌دهند.
از ابتدای جزیره مینو و با پیمودن مسیر یک کیلومتری جزیره مینو به ' مضیف حاج عبدالله' در نزدیکی رودخانه می‌رسیم که در آن مضیف‌هایی برای پذیرایی از مهمانان و گردشگران ساخته شده است.
این مکان تفریحی متعلق به حاج عبدالله نورانی جانباز شمیایی اهل منطقه مینوشهر است که توانسته زمین ملکی خود به مساحت یک و نیم هکتار را به گلخانه، استخر ماهی پرورشی، فضای سبز و تفریحگاه برای گردشگران تبدیل کند.
انتهای پیام/ د