به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، این روز‌ها موارد و اصطلاحاتی همچون هوش مصنوعی، روبات‌ها، بینایی رایانه‌ای (ماشینی)، حسگر‌های مادون‌قرمز، ردیابی موقعیت مکانی و نوآوری‌های بهداشت و درمان، را بیشتر از گذشته شنیده‌ایم. درحالی‌که کشورها هنوز هم در حال تلاش‌اند تا موارد ابتلا به کرونا را کنترل کنند، تعداد معدودی از آن‌ها منحنی آمار مبتلایان را صاف کرده‌اند.
درحالی‌که کشورهای غربی، از ایالات‌متحده گرفته تا انگلستان، در حال کار روی افزایش قرنطینه، سرمایه‌گذاری روی تحقیقات مربوط به کرونا و بحث در مورد قوانین حفظ حریم خصوصی هستند، کشورهای آسیایی با روشی متفاوت به این بحران پاسخ می‌دهند. علاوه بر استفاده از فواید علم و فناوری پیشرفته، عوامل دیگری نیز در مبارزه با این سناریوی خطرناک نقش دارند. همه کشورها لزوماً یک قوانین ثابت را اعمال نمی‌کنند، اما لازم است در مورد اقدامات انجام‌شده برای کاهش این بیماری همه‌گیر، تفکر و تعمق کنیم. گذشته از این، این "انسان‌ها" هستند که برای بازگشت به شرایط عادی باید برنده این نبرد شوند.
بلافاصله پس از آنکه سازمان بهداشت جهانی ویروس کرونا را یک بیماری همه‌گیر جهانی اعلام کرد، سنگاپور ورود مسافران را از سرزمین اصلی چین در اواخر ژانویه ممنوع کرد. سایر مسافران ورودی نیز پس از اندازه‌گیری دمای بدنشان، برای جلوگیری از سرایت ویروس بلافاصله به قرنطینه فرستاده شدند. آن‌ها در مکان‌های عمومی مانند مدارس، مراکز خرید و ... نیز همین کار را کردند.
دولت سنگاپور با توجه به تجربه‌هایی که از ویروس سارس در سال ۲۰۰۳ کسب کرده بود، از مزایای تأمین بودجه جنبه‌های فناوری برای مقابله با هرگونه بیماری همه‌گیر در آینده خبر داشت.
محققان با استفاده از داده‌های دولت نقشه‌برداری دقیق از شیوع و شناسایی نقاط مهم انجام دادند. این کشور یک اپلیکیشن با نام TraceTogether را معرفی کرد و از شهروندان خود خواست آن را دانلود کنند. این برنامه از سیگنال‌های بلوتوث برای شناسایی افرادی که در معرض بیماران کرونایی قرار گرفته‌اند، استفاده می‌کند.
به‌طور مشابه، بحرین نیز برنامه‌ای به نام "BeAware" را منتشر کرد که این امکان را به ساکنان می‌دهد تا قرارگرفتن در مجاورت یک شخص آلوده را براساس GPS ردیابی کنند. افراد آلوده به ویروس موظف شدند از این برنامه استفاده کنند.
کره جنوبی به‌جز برخی مکان‌های عمومی، هیچ‌گونه قرنطینه‌ای اعمال نکرد. مقامات با اطلاع‌رسانی‌های دقیق، استفاده از فناوری تلفن همراه و ماهواره ردیابی حاملان بالقوه ویروس را انجام می‌دهند.
چین نیز مانند این کشورها، از داده‌های عظیم و تجزیه‌وتحلیل‌ها برای جلوگیری از گسترش ویروس استفاده کرد. علاوه بر این، این کشور از روبات‌ها برای ارسال وسایل پزشکی، نمونه‌ها، دارو‌ها و مواد غذایی استفاده می‌کند.
در کنار آن، چین پهپاد‌های کشاورزی را به اسپری‌های ضدعفونی‌کننده تبدیل کرد تا مناطق را پاک‌سازی کند. همچنین از دوربین‌های نظارتی برای کنترل ازدحام جمعیت در مکان‌هایی که تحت قرنطینه بودند استفاده شد. این دوربین‌ها به شکل روبات، پهپاد، اسکنر و ... از طریق بلندگو‌هایی که روی آن‌ها تعبیه شده بود، از مردم می‌خواستند تا در خانه بمانند، فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت کنند و درصورت مشاهده افرادی که ماسک نزده و یا مشکوک به کرونا بودند، هشدار‌هایی را صادر کنند.
به‌تازگی نیز چین با استفاده از فناوری "کیو آر کد" رنگی، افرادی که در معرض خطر هستند را تشخیص و آن‌ها را به کمپ‌های مخصوص می‌فرستد.
بدون تردید، هوش مصنوعی به کشورهای آسیا کمک کرده است تا به‌طور چشمگیری با ویروس کرونا مبارزه کنند. در عربستان سعودی، سوپرمارکت‌ها از هوش مصنوعی برای به حداقل رساندن زمان تحویل مرسوله‌ها استفاده می‌کنند. حتی در امارات متحده عربی از هوش مصنوعی، یادگیری ماشین و بلاک چین (سیستمی برای ثبت و ضبط داده‌ها) برای ارائه تشخیص علائم ویروس به مردم، استفاده می‌شود. شهر دبی برای بررسی مجوز‌های موردنیاز ساکنان که از خانه‌هایشان خارج می‌شوند، از نرم‌افزار بینایی رایانه‌ای مانند تشخیص چهره، صدا و پلاک استفاده می‌کند.
ویتنام نیز توانست با اجرای اقدامات جدی در مقابله با کرونا، مسیر این بیماری را تغییر دهد. این کشور با نصب اتاق‌های ضدعفونی‌کننده، تجهیزات آزمایشی بسیار، کیت‌های تشخیص کرونا و ... موفق شد ویروس کرونا را با آمار مرگ‌ومیر کمتر از کشورهای توسعه‌یافته شکست دهد. تایوان نیز همین اقدامات را دنبال می‌کند.
باوجود تمام اقداماتی که کشورها برای مقابله با کرونا انجام می‌دهد، حتی هنگامی‌که آمار ابتلا کند شود، هیچ کشوری خود را در شرایط امن نمی‌داند.
در شرایط کنونی، عنصری که هرگز ناکام نبود، استفاده و سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها برای حفظ زندگی‌هایمان است. این امر همچنین می‌تواند به تمدن بشری در طولانی‌مدت کمک کند.
منبع: آنا
انتهای پیام/