احتمالاً باید سال ۱۲۷۸ خورشیدی، یعنی هفت سال پیش از انقلاب مشروطه را، زمان ورود فوتبال به ایران بدانیم. چون از این تاریخ به بعد، گزارشهایی درباره بازی فوتبال در مسجد سلیمان، وجود دارد. با این حال، زمان نیاز داشت تا ایرانیها هم وارد دنیای فوتبال شوند.
نخستین بازیکن ایرانی این ورزش که در تیمهای انگلیسی فعال در جنوب ایران بازی میکرد، فردی به نام کریم، مشهور به «زندی» بود که البته اطلاعاتی درباره هویت و زندگی وی نداریم. او بین سالهای ۱۲۸۷ تا ۱۲۹۷ فوتبال بازی میکرد. فوتبال به تدریج و از طریق تحصیل کردههای از اروپا برگشته، در پایتخت گسترش یافت و به جوانان معرفی شد.
اولین باشگاه، اولین مسابقه
اولین باشگاه رسمی این ورزش، موسوم به «انجمن ترقی و ترویج فوتبال»، در سال ۱۳۰۰ به وجود آمد و تا سال ۱۳۰۶، به تدریج تیمهای دیگری توسط برخی محلات تهران و همچنین، ارامنه مقیم پایتخت تأسیس شد.
کمکم علاقهمندان به فوتبال افزایش یافتند و مهارت ذاتی ایرانیان در این ورزش آشکار شد؛ آنقدر که در سال ۱۳۰۶، در زمین خالی بالای دروازه دولت تهران، اولین مسابقه فوتبال بینالمللی ایران، میان منتخب باشگاههای پایتخت و اعضای سفارت انگلیس در ایران برگزار شد؛ بازیای که فرجامی خوش برای ایرانیان داشت. آنها در این مسابقه، با نتیجه ۵ بر ۲، تیم انگلیسی را شکست دادند. به این ترتیب، فوتبال به ورزشی محبوب در ایران تبدیل شد.
منبع: خراسان
انتهای پیام/