به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، محرومیت از آزادی‌های سابق از جمله رفتن به مدرسه، دیدار دوستان و اقوام، روز‌های نخست هرچند سخت و عذاب آور بود، اما پسر نوجوان را بر آن داشت تا خود را با شرایط جدید وفق دهد، ورزش و موسیقی کاری بود که در محیط خانه برایش بی نهایت جذاب و لذت بخش بود.
بعد از آن با تدریس دروس از طریق تلویزیون و
شبکه‌های مجازی سعی کرد با درس، هم مشغول شده و هم خود را از قافله مدرسه و همکلاسیان عقب نبیندّ تلویزیون هم برای سرگرم شدن مناسب بو د، البته زمان زیادی را با گوشی تلفن همراه و دنیای مجازی سرمی کرد، اما
روابط اجتماعی اش و ارتباط با اقوام و دوستان و بیرون چیز دیگری بودند.
گاهی حواسش بود که دایی و خاله‌ها با مادر تماس گرفته وبا وی صحبت می‌کردند، بسیاری از دوستان خانوادگی و دیگر اقوام نیز به همین ترتیب با پدر و مادر در ارتباط بودند، همه هرچند از طریق تماس با پدر و مادر حال نوجوان را جویا می‌شدند، اما کمتر اتفاق می‌افتاد تا کسی بگوید دلمان برای نوجوان شما تنگ شده و یا می‌خواهیم با وی صحبت اختصاصی داشته باشیم.
رفته رفته از حرکات ورزشی و نواختن ساز داخل خانه خسته شد، کمتر سراغ درس هم می‌رفت، فضای خانه نیز یک نواخت وعذاب آور شده بود، عذاب آورتر این بود که خیلی از صحبت‌ها در مورد کرونا و ترس و وحشت ناشی از آن بود که بر استرس وخستگی تنها نوجوان خانواده می‌افزود.
مدتی هرچند با برخی از اقوام ارتباط تصویری برقرار می‌کرد، اما کمتر کسی سراغی از وی می‌گرفت و احساس تنهایی و بی ارزشی کم کم داشت کلافه اش می‌کرد.
کمی پرخاشگر شده بود و تا حدودی نیز داخل خانه سرکشی می‌کرد، خستگی قرنطینه داشت طاقت فرسا می‌شد، ورزش و موسیقی تعطیل شده بود، بدتر این که، کم حوصلگی و پرخاشگری نیز بر مشکلاتش افزود.
پدر و مادر در فکر فرو رفتند که چرا سازگاری نوجوان دوست داشتنی و شاخص در میان اقوام کم شده است؟ پدر با تعدادی از اقوام تماس گرفته و از آن‌ها خواست تا طی تماس با پسر نوجوان حال وی را جویا شوند، پدر بزرگ‌ها و خاله‌ها و بعد از مدتی دایی‌ها حال نوجوان را طی تماس تلفنی و تصویری بصورت ویژه جویا شدند.
بعد از این رویداد نوجوان با انگیزه و اشتیاق بیشتری دوباره به سوی فعالیت‌های خود بازگشت، نوجوان احساس کرد که علاوه بر پدر و مادر که وی را گاهی به دلیل پرخاشگری‌هایی که دارد درک می‌کنند، اقوام نیز علاقه شدیدی به وی دارند، اینگونه عزت نفس کودک بالا رفت و انرژی اش دوباره به وی بازگشت.
قاسم گرجی کارشناس اداره آموزش همگانی و مشارکت عمومی فرماندهی انتظامی استان مازندران در
خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،در این خصوص به نکاتی اشاره کرده است:
عزت نفس از لازمه سلامت روان هر فردی است، عزت نفس لازم به سازگاری افراد در محیط زندگی شان کمک فراوانی می‌کند.
میزان احساس ارزشمندی هر فرد در ذهن دیگران باعث امیدواری وی به آینده و خوشنودی درونی در هر فردی می‌گردد، این رویداد در درجه نخست در تعامل کودک و نوجوان با والدین شکل می‌گیرد.
رفتار والدین بر عزت نفس فرزندان تاثیر مستقیمی دارد، والدین مستبد و دیکتاتور باعث کاهش شدید عزت نفس فرزند شده و منجر می‌گردد تا کودک در آینده از برنامه لازم و نظم مناسب برای ساماندهی زندگی اش برخوردار نباشد، چنین فرزندانی از انرژی کمک در پیشبرد اهداف خود در زندگی استفاده کرده و در رسیدن به قله‌های شکوفایی با مشکلات فراوانی مواجه خواهند شد.
عزت نفس لازمه شکوفا شدن هر فردی است و عزت نفس کودک حتی به تعامل والدین با یکدیگر و همچنین ارزش و عزتی که هر یک از والدین براغی خود قائل هستند نیز بستگی دارد، به این ترتیب بهتر است اهل خانواده والدین گاهی برای خود زندگی کنند و توجه ویژه‌ای به خود داشته باشند تا این ویژگی را به فرزند خود انتقال دهند. تحقیقات نشان داده که والدین طرد کننده، پرخاشگر و سلطه جو رشد شکوفایی فرزندان را به حداقل می‌رسانند.
به این تریتب در شرایط کرونایی که زمینه برای ابتلای افراد بزرگ سال به انواع آسیب‌های روحی و روانی مهیا است بهتر است ضمن توجه به خود و حفظ سلامت روان خود به عنوان یک بزرگ سال و الگوی فرزندان، حس ارزشمند بودن را در فرزندان خود تقویت کنیم.
در هر شرایط حتی اگر در شرایط کرونایی نوجوان بعضا پرخاشگری و یا هرنوع رفتار تکانشی از خود نشان داده بجای استبدادگر و خود رایی برای تربیت وی در لحظه، از ذهن دورنگر خود بهره برده و با پذیرش بی قید و شرط فرزند با شیوه‌ای خاص به حل مسئله بپردازید، بدانید که نوجوان نیز در ذهن خود آنالیز‌هایی داشته و رفتار مثبت شما را در گوشه‌ای ثبت کرده و در آینده قدردان رفتار شما خواهد بود.
توجه بی قید و شرط به کودک و نوجوان بویژه در شرایط فعلی باعث سلامت روحی و روانی وی شده و زمینه را برای شکوفایی اش مهیا می‌نماید.
انتهای پیام / ک