در بخشی از کتاب «حاج قاسم سلام» می‌خوانیم:
در روزهای اول ورود به جبهه، دشمن را قادر به انجام هر کاری می دانستم، اما در اولین حمله ای که انجام دادیم، موفق شدیم نیروهای دشمن را از کنار جاده سوسنگرد تا حمیدیه به عقب برانیم و تلفاتی نیز بر آنها وارد کنیم که این امر باعث شد، تصور غلطی که از دشمن در ذهن داشتم از بین برود... . از من درباره خودم سوال کرد.
گفتم: رزمنده بوده و عملیات دیده ام، مربی تاکتیک هم هستم و حالا راوی شده ام.
گل از گلش شکفت؛ بعدها علت این شوقش را فهمیدم. برداشتی ناقص از راویان در چشم فرماندهان و بچه های عملیاتی وجود داشت، آنها راویان را پاسدارهای قلم به دستی می دانستند که تخصصشان تنها خواندن و نوشتن است؛ آدمهایی که زیاد هم اهل جنگ نیستند، اما بیشتر بچه های راوی از یگان‌های رزمی آمده و قلم به دست گرفته بودند. حاج قاسم آن روز با شوقی که در رفتارش محسوس بود به من فهماند که از «راوی زرمنده» خوشش می‌آید.
انتهای پیام/