در این ایام، روز‌هایی را تجربه می‌کنیم که شاید هیچ وقت تصورش را هم نمی‌کردیم، روز‌هایی که باتوجه به شیوع گسترده ویروس کرونا باید هر چه بیشتر در خانه ماندن را تمرین کنیم. اصلی‌ترین توصیه، در کنار رعایت موارد بهداشتی، ماندن در خانه یا در واقع اجرای قرنطینه خانگی داوطلبانه است. در این گزارش نگاهی داریم به زندگی خانواده‌ی مظفر و سبحانی در ایام قرنطینه خانگی.
صدای قرنطینه باید صدای اعتراض مردم دنیا به چین باشد.اما متاسفانه در کمال تعجب میبینیم که انگار چین محوری از دولتهای سودجو به ملتها هم سرایت کرده.همه نوع ابتکار و اختراع و خلاقیت از جانب این ملتها از صغیر و کبیر و پیر وجوان در خانه هایشان به چشم میخورد الی اعتراض خانگی.تا کی این پوزه بند و دستکش را باید به یدک بکشیم؟
ناشناس
۰۶:۴۱ ۲۵ فروردين ۱۳۹۹
خوش به حال صاحبان خانه های بزرگ بچه ها راحت ترن
ناشناس
۰۴:۳۶ ۲۵ فروردين ۱۳۹۹
خونه بزرگ و کوچک نداره .خونه باید توش مهر و محبت باشد .بزرگ و کوچک سرشون بشه .درس عشق و گذشتگی و جوانمردی را باید در خانه از بزرگان یاد گرفت .درس صداقت .راستگویی
ناشناس
۲۲:۰۴ ۲۴ فروردين ۱۳۹۹
هعی
ناشناس
۲۱:۳۶ ۲۴ فروردين ۱۳۹۹
خوش به حال آنهایی که خانه به دوش نیستند و مستاجر نیستند. بد دردی است خانه به دوشی.
خدا به دادمان برسه .
خدا به دادمان برسه .