به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در حالیکه صدف‌های معمولی در درون صدف یا پوسته بیرونی خود روزگار می‌گذرانند، کرم کشتی داستان ما دارای نوعی پوشش آهکی است که از آن دو لوله ظریف گوشتی تا قسمت بالایی پا‌ها امتداد یافته است. مجموعه‌ای از این موجودات به درون چوب نفوذ می‌کنند و فرقی هم نمی‌کند این شی چوبی چه چیزی باشد، می‌تواند بدنه کشتی و یا پایه پل و یا از بخت بد آلمانی ها، سد‌های چوبی باشد.
بی مهره عجیب داستان ما که به کِرم کشتی شهرت یافته، بیش از ۳۰ مایل از سد آلمان را تخریب کرد و دوازده مایل دیگر از آن همچنان در معرض تخریب است. به همین دلیل سرزمین آلمان با خطر جدی بروز سیل مواجه است که به تبع این موضوع، وضعیت اقتصادی منطقه نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. روستایی‌ها مزارع خود را ترک کرده و به شهر‌ها مهاجرت می‌کنند که البته در شهر به دلیل بیکاری اوضاع چندان مطلوبی نخواهند داشت. کشتی بانان هم در صدد تغییر چوب کشتی‌ها و استفاده از چوب‌های مقاوم نواحی گرمسیری برآمده اند. تنها راه حلی که به نظر می‌رسد، واردات سنگ و ساخت سد‌های سنگی است که البته این امر مستلزم متحمل شدن هزینه‌های گزاف و پرداخت مالیات است.
این اولین باری نیست که کرم کشتی، انسان‌ها را تهدید میکند و البته آخرین بار هم نخواهد بود. آن‌ها از روزگاران قدیم نیروی دریایی یونان و رم را تهدید کرده اند؛ حتی اوضاعِ دو مورد از کشتی‌های کلمبیا به قدری وخیم بود که در چهارمین سفر مجبور به رهاسازی کشتی هایشان شدند. سپس در دهه ۱۹۱۰، کرم‌های کشتی به اسلکه‌ای در سان فرانسیسکو حمله کرده و خسارتی بالغ بر میلیارد‌ها دلار (به معادل امروزی) وارد کردند.
اما آیا کرم‌های کشتی، برای قایقی که در بیرون از آب است هم تهدید محسوب می‌شوند؟ به گفته لوسیا بورژ، اکولوژیست مرکز هلمهولتز آلمان، این امر کم و بیش رخ می‌دهد. ” اگر شما به گزارش‌های تاریخی معتقد باشید، می‌توان گفت آن‌ها در خلال سفر‌های طولانی مدت، به وضوح به درون انواع کشتی‌ها رخنه کرده اند و فرقی هم نمی‌کند که آن قایق دیگر درون آب نباشد. ”به عنوان مثال، مقصر اصلی از بین رفتن کشتی‌های متعددِ اسپانیا همین کرم‌های کشتی شناخته شدند که البته انگلیسی‌ها بدون شک قدردان این موضوع بودند.
اولین سوالی که مطرح می‌شود این نیست که این نرم تنان به چه نحو قادر به نفوذ به درون چوب و سوراخ کردن آن هستند- که در اغلب این موارد، این پدیده تهدیدی جدی برای اقتصاد ملت‌ها است- بلکه در وهله اول باید پرسید چگونه می‌شود زندگی موجودی دریایی به موادی زمینی (خاکی) وابسته باشد؟
کرم‌های کشتی بر روی درخت‌هایی زندگی می‌کنند که در کرانه‌ی دریا قرار دارند و گهگاهی توسط آب دریا خیس می‌شوند و برخی از گونه‌های دریایی آن جایی زندگی می‌کنند که سرشار ازدرخت‌هایی است که در کف دریا رشد می‌کنند مانند جنگل کرنا ؛ بد نیست درمورد جنگل‌های کرنا هم برایتان توضیح کوتاهی دهیم تا بهتر متوجه شوید که چرا جنگل‌های کرنا مکان مناسبی برای زندگی کرم‌های کشتی هستند.
درخت‌های مردابی (جنگل کرنا) به نحو توصیف ناپذیری مقاوم هستند. آب شور دریا باعث مرگ انواع درختان می‌شود، اما ریشه این جنگل‌های کرنا قادر به پالایش نمک هستند و برخی از آن‌ها دارای ریشه‌هایی هستند که برای اکسیژن گیری به صورت عمودی به سمت خارج از آب رشد می‌کنند. در واقع در میان این درختان بود که برای اولین بار گونه‌های اولیه کرم کشتی پا به عرصه وجود گذاشتند. اما اکنون، نظر به گستردگی اقتصادی، این موجودات در سرتاسر جهان در تمام شهر‌های ساحلی یافت می‌شوند.
چرخه زندگی کرم کشتی به صورت لارو‌های مستقر بر روی چوب آغاز می‌شود، که این چوب می‌تواند ریشه کرنا و یا پایه اسکله و یا کشتی باشد. در حالیکه پوشش بسیار ظریفی تنها بخشی از بدن کرم بالغ را پوشش می‌دهد، لاور این موجود بسیار شبیه به صدف‌های دو کپه‌ای است. شاید برایتان جالب باشد بدانید که این کرم‌ها چگونه به داخل چوب‌ها نفوذ می‌کنند: آن‌ها توسط آنزیم‌هایی که منجر به تجزبه بافت‌ها می‌شوند و یا توسط سوهان کاری با پوشش خود و یا ترکیبی از هر دو روش، اقدام به حفاری سوراخی ریز بر روی چوب می‌نماید؛ بنابراین می‌توان گفت اکثر آن‌ها مکانیک‌های ماهری هستند، اما برخی از مردم معتقدند در این فرآیند یک سری فعالیت‌های آنزیمی نیز دخیل هستند که البته شناخت چندانی در مورد آن‌ها نداریم.
این موجود دارای پا‌های قوی و محکمی است، درست مثل سایر دوکپه‌ای ها، شکم پایان و غیره. در واقع پای آن‌ها به عنوان اندامی برای مکیدن به کار می‌رود و یا باعث جا به جایی پوسته شده و یا در نهایت از آن برای سوهان کاری استفاده می‌کنند.
غشا مخاطی این موجود برای فعالیت سایندگی آن چندان مناسب نیست که بنابراین کرم کشتی با مسئله‌ای مهم روبرو می‌شود: هر چه این موجور بزرگتر شده و به بخش‌های عمیق چوب نفوذ کند، خطر از دست رفتن پوشش مخاطی وی افزایش می‌یابد. برای جلوگیری از این اتفاق، برای بدن کرم مانند خود نوعی پوشش آهکی – پوششی مشابه با صدف، از جنس کلسیم کربنات- ترشح میکند و به محض خروج از چوب و درختان، پوشش آهکی خود را دفع میکند.
اگرچه درخت کرنا برای انسان‌ها غیر قابل هضم است، اما کرم کشتی مشکلی از این بابت ندارد. کرم کشتی به کمک برخی باکتری‌های همزی (دارای همزیستی) به راحتی غذای خود را هضم میکند. اما یک مسئله‌ای وجود دارد که ذکر آن خالی از لطف نیست: این باکتری‌ها در روده کرم کشتی زندگی نمی‌کنند. در مقابل، آن‌ها در درون آبشش کرم‌ها زیست کرده و آنزیم‌هایی ترشح می‌کنند که وارد روده شده و در آنجا باعث تجزیه سلولز و تبدیل آن به قند می‌شوند. موجودات بسیاری به کمک باکتری ها، غذا‌های عجیب و غریب خود را هضم می‌کنند، اما کرم کشتی تنها موجودی است که میکروب‌ها را در خارج از سیستم گوارشی خود ذخیره میکند.
با این حال رژیم غذایی سرشار از چوب، باعث بی نیازی کرم کشتی ار پروتئین نمی‌شود. در نتیجه در بالای سوراخ ریزی که وی وقتی لارو بود، حفر کرده است، نوعی ساختار پنکه مانند برای خود ایجاد میکند که از آن برای شکار پلانکتون‌های شناور استفاده میکند.
اگرچه زادگاه اصلی آن‌ها مناطق گرمسیری بوده است، اما اکنون در گوشه و کنار دنیا زیست می‌کنند و باعث تخریب قایق‌ها و اسکله‌ها می‌شوند.
ماهیگیری می‌گوید: ” من در نروژ و سوئد یک سری قطعات چوبی ضخیم داشتم و فکر نمی‌کردم آسیب چندانی به آن‌ها وارد شده باشد. تنها تعدادی سوراخ ریز بر روی سطح آن‌ها به چشم می‌خورد و فکر میکردم فقط همین است! اما وقتی آن‌ها را باز کردم، داخل آن تماما تخریب شده بود! این همان تهدید اصلی کرم کشتی است: ممکن است هرگز متوجه هجوم آن‌ها نشده باشی، تا اینکه ستون‌های اصلی خم شوند!
منبع : یک پزشک
انتهای پیام/