به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در این گزارش مختصری از ویژگی هایی که انسان های رستگار دارند بیان شده است.
با یک نگاه اجمالى به اوصاف رستگاران در قرآن مى فهمیم که آنان اهل عبادت و کار خیرند. «و اعبدوا ربّکم وافعلوا الخیر لعلّکم تفلحون» (حج، ۷۷)
از بخل دورى مى کنند. «و من یوق شُحّ نفسه فاولئک هم المفلحون» (حشر، ۸)
غافل نیستند و خدا را زیاد یاد مى کنند. «و اذکروا اللّه کثیراً لعلّکم تفلحون» (انفال، ۴۵)
در راه او جهادگرند. «جاهدوا فى سبیله لعلّکم تفلحون» (مائده، ۳۵)
اهل توبه و استغفارند. «توبوا الى اللّه... لعلّکم تفلحون» (نور، ۳۱)
و در جامعه، اصلاحگر و آمر به معروف و ناهى از منکرند. (آل عمران، ۱۰۴)
و به پیامبران خدا ایمان دارند و آنان را احترام و یارى مى کنند. (اعراف، ۱۵۷)
کوتاه سخن آنکه اگر مى بینیم همیشه در طول تاریخ گروهى به دنبال مکتب هاى مختلف و دانشمندان و عُرفا و مصلحان و فیلسوفان و حاکمان و شاعران مى روند، آرزوى همه آن‌ها رسیدن به رستگارى است که هرکسى آن را در چیزى و کسى مى جوید.
یکى رستگارى را (همچون فرعون) در زور و قدرت مى پندارد و مى گوید: «قد أفلح الیوم من استعلى» آنکس که پیروز است، رستگار است که این تفکّر هنوز در ابر قدرت ها وجود دارد.
یکى رستگارى را در هنر و صنعت و جمعیت و داشتن منابع طبیعى و پیشرفت تکنولوژى، توسعه سیاسى، اقتصادى، نظامى، علمى و... مى داند.
امّا اسلام رستگارى را در جوهر خود انسان جستجو مى کند و مى فرماید: اگر این انسان روابط خود را با خدا از طریق نماز عاشقانه و با مردم نیازمند از طریق پرداخت زکات و با جامعه از طریق وفاى به عهد و امانتدارى و با خود از طریق کنترل غرایز و هوسرانى ها حفظ کند، به رستگارى رسیده است.
با نگاهى گذرا به جوامع بشرى به خوبى مى توان دریافت که پیشرفت ها و توسعه هاى گوناگون، ابزار رفاه و آسایش را فراهم کرده؛ ولى از آمار خیانت ها و جنایت ها و تجاوزها، هوسبازى ها و حقکشى ها چیزى نکاسته و سردمداران حرکت غیرالهى تمام فکر و قدرت پیروان خود را در راه رسیدن به هوس هاى پوچ و بیهوده صرف کرده اند.
انتهای پیام/