او افزود: زمانی انسان معتاد تلقی می‌شود که بدنش به ماده افیونی مانند سیگار، هروئین، الکل و تریاک و داروی غیرضروری احتیاج داشته باشد و به هر قیمتی آن را تهیه کند، به طوری که مصرف این نوع مواد در گام اول می‌تواند مکانیزم طبیعی بدن انسان را مختل کند و از تعادل فرد بکاهد. پس بدن افراد برای ادامه عملکرد طبیعی خود به مواد مخدر نیازمند می‌شود و این نیاز کاذبی که فرد به مرور در خود برطرف می‌کند اعتیاد نامیده می‌شود.
رسولی‌پور با بیان اینکه دارو‌های فشار خون و داروی ضدافسردگی نمی‌توانند افراد را به سمت اعتیاد پیش ببرند، گفت: این اقلام درمانی برخلاف مواد اعتیادآور عمل می‌کنند، به طوری که با بروز هر مشکل یا مسئله‌ای در کارکرد بدن، این دارو‌ها به کمک بدن می‌آیند و مشکلات را برطرف می‌کنند. به طور مثال انواع آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند بیماری‌های عفونی را درمان کنند و عوامل عفونت از جمله میکروب‌ها، ویروس‌ها و... را از بدن دور یا نابود کنند.
این روانشناس در خصوص دارو‌های افسردگی و اضطراب نیز همین عقیده را داشت و گفت: گاهی اوقات مصرف برخی دارو‌ها برای درمان بیماران روانی جواب نمی‌دهد و اگر دارو را کم کنیم، فشار بالا می‌رود و اگر دارو را قطع کنیم افسردگی شدت پیدا می‌کند لذا باید توجه داشته باشیم مصرف دارو‌ها را بی‌موقع و بدون دستور پزشک قطع یا کم نکنیم، زیرا افسردگی قابلیت بازگشت دوباره دارد و در برخی مواقع ضرورت دارد بیمار برای تداوم تندرستی و سلامتی‌اش دارویی را تا آخر عمر مصرف کند، پست پس به این موارد احتیاج می‌گویند و با کلمه اعتیاد بسیار متفاوت است.
انتهای پیام/