این پیامبر آسمانی در اتحانی سخت از سوی خدا دچار بیماری شد، فرزندان، مال و حتی ابرویش را هم از دست داد، اما هیچ‌گاه به درگاه خداوند گلایه و شکایت نکرد.
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِى الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّ حِمِینَ (۸۳ انبیاء)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ وَءَاتَیْنَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِکْرَى لِلْعَبِدِینَ (۸۴ انبیاء)
و ایوب را (یاد کن) هنگامی که پروردگارش را ندا داد که: مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان‌ترین مهربانانی. (۸۳ انبیاء)
پس ندایش را اجابت کردیم و آنچه از آسیب و سختی به او بود برطرف نمودیم و خانواده اش را (که در حادثه‌ها از دستش رفته بودند) و مانندشان را همراه با آنان به او عطا کردیم که رحمتی از سوی ما و مایه پند و تذکری برای عبادت‌کنندگان بود. (۸۴ انبیاء)
بلا‌هایی که شیطان بر سر ایوب نبی (ع) آورد تا ایمان او را از بین ببرد
در قرآن کریم حضرت ایوب (ع) از نسل حضرت نوح (ع) معرفی شده که انسانی درستکار و شریف بود و همین درستکاری سبب شد تا شیطان برای فریب او اقدام کند. شیطان از خدا درخواست کرد تا مشکلات و مصیبت‌هایی بر ایوب وارد کند، زیرا عقیده داشت ایمان ایوب نبی (ع) با سختی‌ها سست می‌شود و فرو می‌ریزد.
عقیده شیطان این بود که اگر ایوب شکر نعمت‌ها را به جا می‌آورد برای این است که زندگی مرفهی دارد و درصورتی که نعمت‌ها از او گرفته شود دیگر شکرگزار نخواهد بود. این‌گونه بود که امتحان بزرگ برای حضرت ایوب (ع) آغاز شد.
حضرت ایوب ابتدا همه اموالش را براثر غارت و آتش‌سوزی از دست داد و پس از آن فرزندانش براثر فروریختن خانه از دنیا رفتند و سپس به بیماری دچار شد و زخمی در پایش به وجود آمد که توان راه را رفتن را هم از او گرفت.
هفت سال و هفت ماه بسیار سخت بر ایوب نبی (ع) گذشت و وی هیچ‌گاه لب به گلایه نگشود، آن حضرت چهار همسر داشت که جز یکی بقیه وی را رها کردند.
با همه این مصیبت‌ها و سختی‌ها آن حضرت همواره شکر خدا بجای آورد و گفت: «پروردگارا مرا آسیب و سختی رسیده و تو مهربان‌ترین مهربانانی»
خداوند در سوره مبارکه صاد پس از صبر و شکیبایی ایوب نبی (ع) می‌فرمایند: «إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ» ما ایّوب را صابر یافتیم، چه بنده خوبى که بسیار توبه و انابه دارد.
این‌گونه بود که خداوند بر آن حضرت گشایش کرد و هر آنچه از او گرفته بود به ایوب نبی برگرداند حتی فرزندانش را.
از امام صادق‌علیه السلام درباره «و مِثلهم مَعهم» سؤال شد که چگونه همانند آنان را نیز به ایّوب داد؟ حضرت فرمود: خداوند از فرزندان او که قبلاً به مرگ طبیعى مرده بودند نیز به همراه کسانى که هلاک شده بودند را به او برگرداند.
در آیه ۴۲ سوره صاد آمده است: «اُرکُض بِرِجلِکَ هذا مُغتَسَلٌ بارِدٌ و شَراب (خطاب کردیم که) پای به زمین زن (زد و چشمه آبی پدید آمد، گفتیم) این آبی است سرد برای شستشو و نوشیدن» و حضرت خود را در آب شست‌وشو داد تا همه درد‌ها و بیماری‌ها از او زدوده شود.
با نگاهی به ماجرای ایوب نبی در‌می‌یابیم صبر بر مشکلات و سختی‌ها و شکرگذاری درگاه الهی در بدترین شرایط سختی و مصیبت، راهی برای گشایش در‌های رحمت خداوند است و این ماجرا فقط مختص زمان حضرت ایوب (ع) نیست، زیرا خداوند در قرآن کریم مقصود از بازگشت این مواهب را رحمت الهی بر او و یادآوری به «عابدان و خردورزان» می‌داند و می‌فرماید: «رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِکْرَى لِلْعَبِدِینَ رحمتی از سوی ما و مایه پند و تذکری برای عبادت‌کنندگان»
منبع: فارس
انتهای پیام/