به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، در بخش نخست از سلسله گزارشها درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، ساختار نظام سیاسی این کشور را تشریح کردیم.
در بخش دوم به بررسی شیوه‌های برگزاری انتخابات درون حزبی در سطح ایالت ها به منظور کسب نامزدی حزب پرداختم که گفته شد انتخابات درون حزبی به دو شیوه مقدماتی و اجلاسی (کاکس) انجام می شود.
مهمترین رویداد در انتخابات درون حزبی، یعنی سه شنبه بزرگ موضوع اصلی بخش سوم این سلسله گزارشها بود که در آن به چراییِ انتخابِ روز سه‌شنبه به عنوان روز انتخابات در آمریکا پاسخ داده شد. همچنین در این بخش تشریح شد که آنچه سبب پیروزی یک داوطلب در کسب نامزدی نهایی حزب است، تعداد ایالتهای پیروز نیست؛ بلکه تعداد موکلان انتخاباتی است. در بخش چهارم به تفصیل به مسئله موکلین انتخاباتی پرداختیم که نقشی تعیین‌کننده در رسیدن داوطلب به نامزدی حزب دارند.
در این بخش (از این سلسله گزارش شش قسمتی)، به نقش تعیین‌کننده کنوانسیون ملی حزب در معرفی نامزد نهایی خواهیم پرداخت.
کنوانسیون ملی حزب
سرانجام پس از سه‌شنبه بزرگ و برگزاری انتخابات‌های درون حزبی به شیوه مقدماتی و اجلاسی (کاکس)، نوبت به کنوانسیون ملی حزب (گردهمایی ملی حزب) می‌رسد تا در آنجا، نامزد نهایی هر حزب به همراه معاون او مشخص شود. همانطور که گفته شد در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا که رقابت اصلی میان نامزدان دموکرات است (تا با ترامپ جمهوری‌خواه به رقابت بپردازند) و هر داوطلبی که در این حزب بخواهد به نامزد اصلی بدل شود، باید رأی ۱۹۹۱ موکل انتخاباتی را از آن خود کند.
برای آن که داوطلبی بخواهد رسما برنده نامزدی حزب دموکرات شود، باید بتواند قبل از کنوانسیون، اکثر موکل‌های موجود را از آن خود کند. امسال (سال ۲۰۲۰) ۳۹۷۹ نماینده که آماده تعهد به نامزد‌ها هستند، وجود دارند؛ یعنی یک کاندیدا به نصف به علاوه یک موکل (۱۹۹۱ موکل) نیاز دارد تا نامزد اصلی حزب برای رقابت‌های ریاست جمهوری شود.
تصویری از کنواسیون ملی حزب دموکرات- سال ۲۰۱۶
همانطور که در بخش پیشین گزارش بیان شد، تکلیف «موکل‌های انتخاباتی متعهد» بر اساس نتایج کسب‌شده نامزد‌ها در انتخابات‌های مقدماتی و درون حزبی در سراسر ایالات مشخص می‌شود. گرچه برخی از موکلان انتخاباتی بر اساس پیروزی فرد در کل سطح ایالت اختصاص می‌یابند، شماری دیگر از آن‌ها بسته به نتایج به دست آمده در سطوح پایین‌تر به کاندیدا‌های مختلف تعلق می‌گیرند؛ یعنی حتی نامزد‌هایی که پیروز ایالتهای کمی بوده‌اند (یا اصلا برنده هیچ ایالتی نبوده‌اند) هم می‌توانند نماینده‌های کافی را از آن خود کنند تا سایر نمایندگان را از بردن نماینده مورد نیاز برای نامزدی حزب در دور اول باز دارند.
در رویدادی که «شمارش آرا» خوانده می‌شود، نماینده‌ها در کنوانسیون ملی حزب به نامزد خود رای می‌دهند. در این مراسم هیات‌های نمایندگی تمام ایالات به نوبت رای خود برای نامزد مورد نظر را اعلام می‌کنند و هر داوطلبی که بتواند میزان آرای لازم موکلان انتخاباتی را کسب کند، به نامزدی نهایی حزب می رسد ( این رقم همانطور که پیشتر بیان شد، اکنون برای حزب دموکرات ۱۹۹۱ و برای حزب جمهوری خواه ۱۲۷۶ رأی موکل انتخاباتی یا همان دلیگیت است). اگر بطور مثال در کنوانسیون ملی حزب دموکرات، هیچ داوطلبی رای ۱۹۹۱ موکل را در دور اول شمارش آرا به دست نیاورد، دور دوم رای‌گیری آغاز می‌شود.
طبق مقررات حزب دموکرات، رای دوم شامل رای ۷۷۱ «ابر نماینده» (موکل اتوماتیک یا سوپر دلیگیت) حزب است و اینجاست که بحث و جدال آغاز می‌شود.
ابر نماینده‌ها همانطور که در بخش ۴ این گزارش گفته شد، مجموعه‌ای از مقامات حزب، افراد حکومتی و ارشد هستند که در «کنوانسیون ملی» حق رای خواهند داشت. بر اساس مقررات فعلی حزب دموکرات آن‌ها می‌توانند به هر نامزدی که می‌خواهند رای دهند، ولی تنها در صورتی که انتخابات به دور دوم کشیده شود.
جدول زمانبندی انتخابات مقدماتی و کنوانسیون ملی حزب
جدول زمانبندی انتخابات مقدماتی ایالت‌ها در هر دوره‌ای تقریبا تفاوت‌هایی جزئی دارد؛ اما برای سال ۲۰۲۰، انتخابات مقدماتی در حزب دموکرات از ایالت آیووا با دارا بودن ۴۱ «موکل متعهد» در سوم فوریه بصورت اجلاسی (کاکس) آغاز شد، و تا ششم ژوئن (۱۷ خرداد ۹۹) که در «جزایر ویرجین» برگزار می‌شود، به طول خواهد انجامید (جداول پایین). در بالای هر جدول، زمان برگزاری انتخابات درون حزبی ( که اکثرا به صورت پرایمری یا همان مقدماتی برگزار می شود) و نیز در هر خانه جدول در ابتدا نام ایالت و سپس تعداد «موکلان انتخاباتی متعهدی» که بدان اختصاص یافته، آمده است.
جدول زمانبندی برگزاری انتخابات مقدماتی حزب دموکرات در تمام ایالتهای آمریکا
تاریخ برگزاری کنوانسیون ملی احزاب نیز در دوره‌های مختلف متفاوت است که برای انتخابات پیش رو قرار است کنوانسیون ملی حزب دموکرات از تاریخ ۱۳ تا ۱۶ ژوئیه (۲۳ تا ۲۶ تیر ۱۳۹۹) برگزار شود. همچنین کنوانسیون ملی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات پیش رو قرار است از ۲۴ تا ۲۷ اوت (۳ تا ۶ شهریور) برگزار شود. در این تاریخ های ذکر شده، بطور رسمی نامزد دو حزب معرفی می‌شوند؛ هر چند شاید تا پیش از آن با توجه به آرای انتخابات های مقدماتی، تا میزان زیادی مسأله مشخص شده باشد.
آغاز رقابت‌ها
پس از اعلام رسمی نامزد حزب از سوی کنوانسیون‌های ملی احزاب، رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آغاز می‌شود. در مدت باقیمانده تا زمان برگزاری انتخابات (که در انتخابات ۲۰۲۰، زمان آن سوم نوامبر یعنی ۱۳ آبان است) تمام توجهات به سمت شعار‌ها و تبلیغات نامزد‌ها معطوف می‌شود. این نامزد‌ها که درحقیقت اکنون تشکیلات حزب را با تمام امکانات مالی، تبلیغاتی و رسانه‌ای پشت سر دارند، با قدرت وارد میدان می‌شوند و در هر گوشه از کشور به سخنرانی و برگزاری نشست‌های تبلیغاتی می‌پردازند. گاهی لازم می‌شود نامزد حزب در یک روز در چهار نقطه این کشور پهناور حضور یابد و به سخنرانی بپردازد. رسانه‌ها و شبکه‌های رادیو و تلویزیونی در پیروزی انتخابات نقش تعیین‌کننده‌ای دارند، و نامزد‌ها مجبور هستند از یک تیم قوی و با تجربه روابط عمومی رسانه‌ای کمک بگیرند.
نخستین مناظره انتخاباتی میان دونالد ترامپ، نامزد حزب جمهوری خواه و هیلاری کلینتون، نامزد حزب دموکرات- ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۶
با توجه به خصوصی‌بودن رسانه‌های گروهی در ایالات متحده آمریکا و هزینه‌های سرسام‌آور تبلیغات، نامزدی می‌تواند در مبارزات انتخاباتی به پیروزی دست یابد که از پشتوانه مالی تقریباً نامحدودی برخوردار باشد و حامیانش بتوانند میلیون‌ها دلار در این راه هزینه نمایند. با نگاهی به آمارها، مشخص می‌شود که هزینه‌های انتخاباتی ریاست جمهوری هر دوره به نسبت گذشته به شکل چشمگیری افزایش یافته‌است.
جمهوری‌خواهان به توجه به حامیان ثروتمند خود همواره بیشتر از دموکرات‌ها در انتخابات پول خرج می‌کنند. اگر چه در آمریکا پول شرط لازم برای پیروزی در هر انتخاباتی است، اما ضرورتاً شرط کافی به‌شمار نمی‌آید؛ چرا که بار‌ها دیده شده که یک حزب یا یک فرد با هزینه کمتری به پیروزی دست یافته‌اند.
در بخش بعدی و پایانی این سلسله گزارش به برگزاری انتخابات نهایی و نقش هیئت انتخاب‌کنندگان در تعیین رئیس جمهور نهایی آمریکا خواهیم پرداخت.
ادامه دارد...
ترجمه و تنظیم: محمد حسن خلیلی
انتهای پیام/