به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان ، در بخش نخست از سلسله گزارشها درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، ساختار نظام سیاسی این کشور را تشریح کردیم.
در بخش دوم به بررسی شیوه‌های برگزاری انتخابات درون حزبی در سطح ایالت ها به منظور کسب نامزدی حزب پرداختم که گفته شد انتخابات درون حزبی به دو شیوه مقدماتی و اجلاسی (کاکس) انجام می شود.
مهمترین رویداد در انتخابات درون حزبی، یعنی سه شنبه بزرگ موضوع اصلی بخش سوم این سلسله گزارشها بود که در آن به چراییِ انتخابِ روز سه‌شنبه به عنوان روز انتخابات در آمریکا پاسخ داده شد. همچنین در این بخش تشریح شد که آنچه سبب پیروزی یک داوطلب در کسب نامزدی نهایی حزب است، تعداد ایالت‌های پیروز نیست؛ بلکه تعداد موکلان انتخاباتی است. در بخش چهارم (از این گزارش شش قسمتی) می‌خواهیم به تفصیل به مسأله موکلین انتخاباتی بپردازیم که نقشی تعیین‌کننده در رسیدن داوطلب به نامزدی حزب دارند.
به چه کسی موکل انتخاباتی گفته می‌شود؟
همانطوری که در گزارش پیشین گفته شد، آنچه شرطِ رسیدن یک داوطلب، به نامزدی نهایی حزب (اعم از حزب جمهوری خواه و دموکرات) برای رقابت نهایی انتخابات ریاست جمهوری است، مجموع تعداد ایالت‌های پیروز در انتخابات مقدماتی نیست؛ بلکه مجموع موکلین انتخاباتی یا همان دلیگیت‌هایی است که هر داوطلب در نهایت می‌تواند از هر ایالت بدست آورد و تعداد دلیگیت‌های اختصاص یافته به هر ایالت با یکدیگر متفاوت است.
در انتخابات مقدماتی به غیر از معرفی نامزد از سوی رأی‌دهندگان، دلیگیت‌ها (delegates) یا همان «موکل‌های انتخاباتی» نیز جهت شرکت در «کنوانسیون ملی حزب» (United States presidential nominating convention) (که همچنین از آن به عنوان کنگره ملی حزب یاد می‌شود ) انتخاب می‌شوند. این موکلان انتخاباتی یا دلیگیت‌ها وظیفه دارند که با شرکت در کنوانسیون ملی حزب، به صورت رسمی اعلام کنند که ایالت مزبور آنان از چه کاندیدایی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت می‌کند.
داوطلبان دموکرات برای اینکه بتوانند به عنوان نامزد نهایی حزب معرفی شوند، باید از حمایت ۱۹۹۱ «موکل انتخاباتی متعهد» برخوردار شوند. این رقم برای حزب جمهوری‌خواه ۱۲۷۶ موکل است. هر ایالت، با توجه به میزان جمعیتش، سهم مشخصی از این وکلای انتخاباتی را خواهد داشت. مثلاً سهم ایالت آیووا، ۴۱ وکیل انتخاباتی است. تعداد وکلای برخی ایالت‌ها بیشتر است؛ مثلا ایالت تگزاس ۲۲۸ موکل انتخاباتی و کالیفرنیا ۴۱۵ موکل متعهد دارد. [ تعریف موکل انتخاباتی متعهد در ذیل همین گزارش خواهد آمد]. در زیر تصویری از تعداد موکلان انتخاباتی در شماری از ایالت های آمریکا مشاهده می‌کنید.
نتایج تا بدین لحظه
تا لحظه تنظیم گزارش، در جبهه دموکرات که رقابت تنگاتنگی میان جو بایدن و برنی سندرز در جریان است، در مجموع جو بایدن موفق شده تاکنون ۸۹۰ دلیگیت یا موکل انتخاباتی بدست آورد؛ این در حالی است که برنی سندرز ۷۳۶ موکل انتخاباتی را کسب کرده. حال باید دید در جبهه دموکرات‌ها، کدامیک از دواطلبان در نهایت می‌تواند ۱۹۹۱ موکل انتخاباتی کسب کرده تا برای رقابت با رئیس‌جمهور مستقر در کاخ سفید (دونالد ترامپ) به عنوان نامزد نهایی حزب معرفی شود.
در جبهه جمهوری‌خواهان که تقریبا نتیجه از همین الان مشخص است. ترامپ با کسب ۱۱۳۲ موکل انتخاباتی، در مقابل رقیب خود «بیل ولد» که تنها یک موکل انتخاباتی را کسب کرده، یکه‌تاز است.
انواع موکل‌های انتخاباتی
در بالا در بخش نام بردن از شمار موکلان انتخاباتی هر ایالت، از لفظ «موکل انتخاباتی متعهد» نام بردیم. اما موکل انتخاباتی متعهد چیست؟
در نظام سیاسی حزبی آمریکا، دو نوع موکل انتخاباتی وجود دارد: نوع نخست که به آن نماینده متعهد (pledged delegate) [که به آن موکل متعهد نیز] می‌گویند و نوع دوم که به آن «موکل اتوماتیک» یا ابر نماینده (superdelegates) (یا نماینده غیر متعهد) ‘گفته می‌شود.
موکل انتخاباتی متعهد، در واقع کسی است که بعد از برگزاری انتخابات مقدماتی، هر داوطلب توانسته با رای مردم از هر ایالت بدست آورد. موکلان انتخاباتی متعهد، در واقع در سطح ایالتی انتخاب شده اند و می‌دانند باید در کنوانسیون ملی حزب از کاندیدایی که رأی آن را بدست آورده اند، حمایت کنند.
در مقابل «موکل اتوماتیک» یا ابرنماینده (یا سوپر دلیگیت) کسی است که بطور اتوماتیک انتخاب شده و شامل سران ومقامات ارشد حزب می‌شود. در کنوانسون ملی حزب، موکلان غیرمتعهد یا سوپردلیگیت‌ها مختار هستند به هر داوطلبی که می‌خواهند رأی دهند. گفته می‌شود اکنون کارکرد ابرنماینده‌ها یا نماینده‌های غیرمتعهد در روند انتخاب نامزد حزب جمهوری‌خواه محدود شده است.
شیوه کسب موکلان انتخاباتی در دو حزب اصلی آمریکا
پس از آنکه انتخابات درون حزبی در ایالت‌های مختلف آمریکا به دو شیوه مقدماتی و اجلاسی (کاکس) همانطور که پیشتر گفته شد، برگزار شد، شماری موکل انتخاباتی یا دلیگیت به هر داوطلبِ کسب نامزدی حزب اختصاص می‌یابد. شیوه تقسیم موکلان انتخاباتی متعهد یا همان دلیگیت‌هایی که قرار است به نفع کاندیدایی خاص در کنوانسیون ملی حزب حاضر شوند، در دو حزب جمهوری خواه و دموکرات متفاوت است.
معمولا تعداد موکلان انتخاباتی تخصیص یافته به هر ایالت در هر دوره‌ای متفاوت است و از فرمول خاصی تبعیت می‌کند. همچنین شیوه اختصاص موکلان انتخاباتی به هر داوطلب، در هر ایالت میان فرد برنده و بازنده متفاوت است. بطور مثال کالیفرنیا در کنوانسیون ملی حزب دموکرات، در مجموع ۴۹۴ موکل انتخاباتی دارد که از این تعداد، ۴۱۵ عدد آن موکل متعهد هستند و بر پایه نتایج انتخابات مقدماتی، میان داوطلبان تقسیم می‌شوند.
اگر بخواهیم بطور مصداقی‌تر به شیوه تقسیم دلیگیت ها میان داوطلبان اشاره کنیم، باید بگوییم، بطور مثال در همین ایالت کالیفرنیا که در بالا بیان شد، (تا لحظه تنظیم گزارش از ۴۱۵ موکل متعهد، برنی سندرز توانسته ۳۴.۷ درصد آرا را از آن خود کند و بدین ترتیب، ۲۱۱ موکل انتخاباتی کسب کرده است. این در حالی است که جو بایدن با کسب حدود ۲۷.۹ درصد، ۱۶۳ موکل انتخاباتی را از این ایالت کسب کرد.
در بخش پنجم گزارش به کنوانسیون ملی حزب و نقش آن در تعیین نامزد نهایی هر حزب (اعم از جمهوری خواه و دموکرات) برای رقابت‌های نهایی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا خواهیم پرداخت.
ادامه دارد...
ترجمه و تنظیم: محمد حسن خلیلی
انتهای پیام/