بهروزی با اشاره به اینکه مرکز هنرهای نمایشی، بودجه کافی برای حمایت لازم از همه گروه‌های نمایشی را ندارد، بیان کرد: به نظر من جبران خسارت گروه‌های نمایشی حمایتی بالاتر از مرکز هنرهای نمایشی می‌خواهد، زیرا مرکز هنرهای نمایشی محدودیت ظرفیت مالی دارد و نمی‌تواند تمام ضرر‌های مالی را جبران کند. پس نیاز به حمایت‌های گسترده‌ای داریم و حتی نیاز به رایزنی برای حمایت در سطوح بالاتر را خواهیم داشت.
او ادامه داد: در حال حاضر مسئله، تنها جبران خسارت‌های گروه‌های نمایشی که اجرا‌های خود را از دست دادند، نیست، زیرا ممکن است دامنه این موضوع گسترده‌تر شود و به هنرمندانی که در این روز‌ها نمایشی نداشته‌اند نیز کشیده شود.
نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه مدیریتی که اکنون بر تئاتر وجود دارد از بدنه تئاتر است، گفت: مدیران فعلی تئاتر از بدنه جوان تئاتر هستند و همه تلاششان را انجام می‌دهند. فکر می‌کنم مشکلات اکنون تئاتر نیازمند نگاه کلانتر از سوی مدیران ارشد تئاتر دارد، زیرا با بودجه کم نمی‌توان تئاتر را جلو برد. ولی با گذر از این بحران باید فکر کرد تا بتوانیم مطالبه خود را گسترده‌تر کنیم و نگاه مدیران کلان فرهنگی به حوزه تئاتر جدی‌تر شود.
بهروزی گفت: در حال حاضر تعریفی که از تئاتر خصوصی داریم، تعریف اشتباهی است و در اغلب کشور‌های دنیا تئاتر بودجه فرهنگی دارد، زیرا تئاتر در بسیاری از مواقع نمی‌تواند هزینه‌های خود را جبران کند بنابراین اگر فکر کنیم که تئاتر را رها کرده تا هزینه‌های خود را کسب کند، تئاتر ارزشمند به تئاتر مبتذل تبدیل می شود، زیرا گروه‌های نمایش مجبور به کسب درآمد هستند. پس باید این نگاه را تغییر دارد، تئاتر نیاز به حمایت دولت دارد و معنای تئاتر خصوصی نبود حمایت دولت نیست.
انتهای پیام/