او ادامه داد: تولید کننده ای که محصول خودش را تولید می کند، قطعا صادرات یکی از اهداف و برنامه هایش هست. اما وقتی امکان صادرات و نقل و انتقال پول را نداشته باشد طبیعتا باید قید اصلی ترین بخش سود خود را بزند. فروش صرف محصول در داخل هم برای برخی کالاها پایخگو هست و شامل همه کالاهای تولیدی نمی شود. اما خیلی از همان تولیدکنندگان هم برای مواد اولیه خود نیازمند واردات هستند که این هم باعث می شود در ادامه تولید خود دچار مشکل جدی شوند و یا برخی کالاهای اولیه را با چندین برابر قیمت وارد کشور کنند. همه این و در کنار آن حوادث غیر قابل پیش بینی دیگر باعث می شود تولید کننده داخل هیچ وقت احساس امنیت نداشته باشد و در نهایت مجبور به توقف تولید شود. کما این که اگر متهم به سیاه نمایی نشوم خط تولیدات داخلی ما در سالی که گذشت و البته سالهای قبل در خیلی از حوزه ها تعطیل شد.
نور محمدی افزود: جدای از روابط با دنیا، واقعیت این است که موضوع عجیبی در ایران وجود دارد این است که با وجود عزم جدی که رهبری و دولت و نهادهای حاکمیتی برای حمایت از تولید داخل دارند، کارآفرین زمانی که وارد سیستم پیچیده اداری کشور برای اخذ مجوزهای لازم می شود، برای اینکه بتواند کار خود را جلو ببرد، مجبور است باج غیر رسمی دهد و اگر این باج را ندهد در سیستم اداری که مصمم به حمایت از اوست لِه می شود. متاسفانه موانع بسیار جدی در برابر تولید کننده ها در داخل وجود دارد که نه دولت و نه مجلس نتوانستند آنها را حل کنند.
در هرجای دنیا کسی که سرمایه گذار است، خود دولت برایش فرش قرمز پهن می کند و تمام موانع پیش روی او را حل خواهد کرد، اما در ایران تولید کننده ما با هزار بحران اداری و غیر رسمی و پیچیده مواجه بوده که متاسفانه برای حل آن اقدامی نشده است.
انتهای پیام/