هر جا که انسان نسبت به طبیعت از خود جفا در هر شکل و اندازه و به هر دلیل و بهانه نشان داده است، در حقیقت مستقیماً به جنگ با آسایش و آرامش خود رفته است. در طبیعت زیبای الهی، درختان از بارزترین نمونه‌ی موجودات زنده در ایجاد فضا و هوایی پاک و لذتبخش برای تنفس و حیات دیگر موجودات خصوصاً انسان‌ها هستند و حیات و نشاط کره‌ی زمین بدون وجود و حیات مطلوب درختان امری تقریباً محال است؛ بنابراین وظیفه‌ی انسانی و واجب بشر در حفظ و نگهداری و از آن مهمتر کاشت بدون وقفه‌ی درختان، خصوصاً در مناطقی که به هر دلیل و از جمله دستِ تطاول و تخریب خودِ او (انسان) موجب نابودی آن‌ها شده است.
