خدنگ به راحتی از دیوار و درخت بالا میرود و شکارچی بسیار سریعی به شمار میرود. این جانور از گل گریزان است و در مناطق گل آلود راه نمیرود. خدنگ میتواند کاملا در سطح زمین بخوابد تا کمتر دیده شود.
خدنگ روز فعال است و به صورت گروهی زندگی میکند.
این جانور همه چیز خوار است، هیچگونه فصلی برای جفتگیری نمیشناسد و در تمام فصول سال به جفتگیری و زاد و ولد میپردازد.
خدنگ به آرامی و بدون سرو صدا حرکت میکند و میتوانند روی پاهای خود بایستند و اطراف را نگاه کنند.
این جانوران دشمن اصلی مارها به شمار رفته و در مناطقی که جمعیت مارها رو به افزایش است در طبیعت رهاسازی میشود، اما علاوه بر مارها این جانور انواع پرندگان، پستاندارن کوچک، تخم پرنده، حشرات و ریشههای گیاهان را در رژیم غذایی خود دارد. خدنگ از خرچنگ نیز تغذیه میکند.
خدنگ بزرگ در ایران تنها در نواحی جنوبی کشور زندگی میکند. یکی از زیستگاههای اصلی این جانور شهرستان رامهرمز در استان خوزستان است.
خدنگها به صورت گروهی زندگی میکنند و پیوند خانوادگی بسیار قوی دارند. لانه خدنگ دارای چندین سوراخ با فاصلههای متفاوت است و به صورت گروهی و یا تکی به شکار میروند.
مهمترین عامل کم شدن جمعیت خدنگها انسان است. به دلیل اینکه خدنگ از مار و عقرب تغذیه میکند کشاورزان از خدنگها مواظبت میکنند و به آنها آسیب نمیزنند، اما در مناطق پرورش طیور خدنگ آفتی بزرگ تلقی میشود.
خدنگ یا موشهای خرما از پرانرژیترین و دوستداشتنیترین حیوانات خانگی هستند. در واقع آنها بسیار کنجکاو بوده و گاهی اوقات این خصوصیت باعث حس مسئولیت بیشتر صاحب آن میشود.
اگر قصد نگهداری از یک موش خرما را دارید پیشنهاد میکنیم همه نقاط خانه خود در برابر نفوذ آنها مسدود کنید چرا که ممکن است در زیر، پشت و یا میان اشیاء گرفتار شوند. موش خرما از حیوانات خانگی کوچک باهوش و اجتماعی محسوب میشود.
موش خرما مناسب خانوادههایی است که فرزندان بالاتر از ۱۲ سال دارند.
شرایط نگهداری و طول عمر
چکاپ سالیانه بعد از ۵ سالگی موش خرما
مشاوره با دامپزشک برای حفظ اندازه مناسب
طول عمر: ۶ تا ۱۳ سال
منبع: میزان
انتهای پیام/