وی با اشاره به اینکه تعطیلی اجراها کار درستی است، اما تکلیف هنرمندان چه می‌شود،بیان کرد: از هنرمندان حمایت نمی‌شود. مرکز هنرهای نمایشی و تماشاخانه‌ها در صدد حمایت از هنرمندان هستند، اما فکر می‌کنم بیمه باید از هنرمندان حمایت کند، هنوز بسیاری از هنرمندان بیمه نیستند. از نظر من باید از بیمه بیکاری استفاده و تمام هنرمندانی که اجراهایشان تعطیل شده را حمایت کنند. از طرفی مدیران سالن‌های نمایشی نیز باید گروه‌های نمایشی را حمایت و اجرای نمایش‌ها را بیشتر و یا کمک هزینه‌ای به گروه‌ها اختصاص بدهند.
وی با بیان اینکه این حمایت‌ها سبب می‌شود تا هنرمندان انگیزه خود را از دست ندهند و اجراها یا در سالن های خصوصی و یا دولتی اجرا می شوند،گفت: سالن‌های دولتی به هنرمندان کمک هزینه‌هایی را پرداخت و سالن‌های خصوصی هزینه دریافت می‌کنند. بسیاری از مدیران تماشاخانه‌های خصوصی به دلیل تعطیلی اجراها متضرر شدند. باید بگویم تنها کسی که می‌تواند از هنرمندان حمایت کند، دولت و بیمه است که امیدوارم این حمایت‌ها زیاد شود.
عبدی با اشاره به اینکه تئاتر و اهالی تئاتر همانند خانواده هستند, اظهار کرد: نمی توان میان تئاتر بزرگسال و تئاتر کودک فرق گذاشت. اگر از لحاظ مالی بررسی کنیم تعداد سالن ها و مخاطبان تئاتر بزرگسال بیشتر است و با تعطیلی اجراها , تئاتر بزرگسال ضربه بیشتری را متحمل شد اما ضربه مالی قسمتی از این داستان است زیرا قسمت اصلی خانه نشین شدن هنرمندان است. در حال حاضر من از این فرصت استفاده کرده و مشغول نگارش نمایشنامه و برنامه ریزی برای نمایش های بعدی و طرح فیلم خود هستم.
او ادامه داد: از نظر من هنرمند هیچ وقت خانه نشین نمی شود و هیچ چیزی نمی تواند هنرمند را وادار به پیاده کردن ایده های خود کند.درست است که مخاطب برای تئاتر مهم است اما هنرمندان تئاتر می توانند از این فرصت استفاده و به طرح های آینده خود فکر کنند.
عبدی درباره کارهای آینده خود گفت: در حال نگارش نمایشنامه ای هستم و با تالار هنر صحبت کردم تا سال آینده نمایشی را به اجرا ببرم. نمایش « اندر حکایت بلورالسلطنه و تاس الدوله» را بازنویسی می کنم تا بتوانم آن را در تالار سنگلج به اجرا ببرم, این نمایش روایت نمایش ایرانی از داستان حسن کچل و سفید برفی است که بر سر یک سیب به هم برخورد می کنند و از طرفی کاراکترهایی دراماتیک نیز وارد داستان می شوند.
انتهای پیام/