به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به طور معمول رسانه‌ها در شرایطی که یک کشور دچار بیماری واگیردار می‌شود بایدتصمیم‌هایی را اتخاذ کند که در جهت آرامش کشور گام بردارد. اما متاسفانه فضای مجازی وضعیت آشفته‌ای دارد و شایعات مجال یافتن حقیقت را گرفته است. در چنین شرایطی بهتر است رسانه‌ها که نقش سرنوشت سازی در آینده هر کشور و مردمش دارند پا به میدان گذاشته و با استفاده از تجربیات و دانش و آگاهی لازم ماجرا را مدیریت کنند.
شیوع کرونا در ایران و سایر کشور‌ها امروز به موضوع مهمی تبدیل شده اس، اما تعدادی از مردم نمی‌دانند که باید با این بیماری چه مواجهه‌ای داشته باشند. برخی از ترس و اضطراب مبتلا شدن به این بیماری نمی‌دانند که کدام تصمیم و کدام راه بهتر و منطقی‌تر است. اینکه در خانه بمانند و تحت هیچ شرایطی به بیرون از خانه نروند یا اینکه به شهر دیگری سفر کرده و آرامش روانی خود و خانواده شان را تامین کنند.
در این میان برخی معتقدند رسانه نقش موثری را در شرایط بحران بازی می‌کند و می‌تواند به راحتی همه اخبار جعلی و فیک را با بهره گیری از سواد رسانه‌ای به مردم بگوید. در همین زمینه «دکتر سیف الله سیف اللهی» جامعه شناس و کارشناس رسانه اطلاعاتی را در اختیارمان قرار داد.
وقتی می‌گوییم رسانه باید از دو بعد بررسی کنیم. به طور عام: در دنیا رسانه‌هایی وجود دارد مثل شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی که همه اطلاعات را در کمترین زمان ممکن به همه جهان مخابره می‌کند حال این اطلاعات می‌تواند درست باشد یا نادرست. باید دید در ایران از این رسانه‌ها چه استفاده‌ای می‌شود و نقش رسانه‌ها در کشور ما به چه صورت است؟
رسانه‌ها در سطح عام و با توجه به ابزار و تکنولوژی‌هایی که پدید آمده برای حل مسائل و مشکلات خود و اطلاع رسانی باید همه را در جریان کار قرار دهد و مدیریت و مردم احساس مسئولیت داشته باشد که مشکلشان را حل کنند.
یکی از ویژگی‌های همه رسانه‌ها دروغ گفتن است. اینکه به مردم دروغ گفته و واقعیت را نمی‌گویند باعث سلب اعتماد مردم به آن‌ها می‌شود. اینطور می‌شود که نه مردم به رسانه اعتماد دارند و نه رسانه به مردم.
در جامعه ما یک نوع آشفتگی وجود دارد که همین باعث شده همه خود را متخصص و مدیر و صاحب نظر می‌دانند و همدیگر را فریب می‌دهند. این یکی از ویژگی‌های جامعه ما بوده و هست. اگر شما به عنوان خبرنگار می‌توانید، واقعیت را بگویید و اگر نمی‌توانید اصلا نگویید. من به عنوان جامعه شناس و روانشناس وقتی می‌خواهم سر کلاس تدریس کنم نگاه می‌کنم و می‌بینم که می‌توانم حقیقت را بگویم و اگر نتوانم اصلا نمی‌گویم.
رسانه‌ها اگر می‌توانند واقعیت را درباره تاریخچه ویروس کرونا و راه‌های انتقالش به مردم بگویند که این وظیفه را انجام دهند. در شرایط کنونی بهتر است همه رسانه‌ها به مردم حقیقت را بگویند و واقعیت که انکار کردن ندارد. رسانه‌ها در همه کشور‌ها در شرایط بحران، اطلاعات دقیق از آمار تلفات و تعداد بیماران مبتلا را در اختیار مردم قرار می‌دهند و تنها در یک صورت نمی‌گویند که به صلاح مردم نباشد نه به صلاح خودشان.
ما در بحران هستیم و باید بحران را حل کنیم در بحران بی اعتمادی هستیم که باید حلش کنیم. راه حل دارد و باید تحقیق و بررسی‌هایی درباره آن انجام داد. در چنین شرایطی اگر عملکرد رسانه بد باشد، رسانه‌ها اعم از صداوسیما و خبرگزاری‌ها و شبکه‌های گوناگون مد نظر است، آن وقت اخبار تبدیل به شایعه می‌شود. در یک جامعه بسته که مردم نتوانند درست حرف بزنند، رواج شایعه بیشتر می‌شود و مردم مجبور به شایعه پراکنی و دروغ گویی می‌شوند و حرف‌های بسیار ناراحت کننده‌ای می‌زنند که نباید بزنند؛ بنابراین شبکه‌های مجازی دروغ می‌گویند و چه می‌شود کرد؟
این روز‌ها شبکه‌های مجازی و اجتماعی بسیار بد عمل می‌کنند و مردم با توجه به دسترسی که به فضای مجازی دارند از این فضا در حالی استفاده می‌کنند که گردانندگان این شبکه‌ها سوء استفاده می‌کنند و فضا را آشفته می‌کنند و برخی‌ها از آب گل آلود ماهی می‌گیرند.
رسانه ملی و سایر رسانه‌ها برای مردم است و با پول مردم و بیت المال اداره می‌شود و باید به مردم آرامش بدهند. همه ما در یک آشفتگی اخلاقی زندگی می‌کنیم و این از بیماری کرونا بدتر است. کرونا عمر محدودی دارد و از بین می‌رود، اما این آشفتگی اخلاقی در بین انسان‌ها نهادینه شده است. باید برای این درد اجتماعی فرهنگ سازی کنیم و ان را باید از بین ببریم و درمان کنیم چراکه درد اجتماعی عمیق‌تر از درد جسمی است. در این میان بالابردن سواد رسانه‌ای نقش بسیار مهمی دارد.
منبع: فارس
انتهای پیام/