انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
خداااایا الان آخرین دربی پرسپولیس و استقلال سال ۱۴۰۰ بود داشتم این سوره رو گوش میکردم یه دفه پرسپولیس گل زد
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره انفال هشتمین سوره جزء نهم و دهم و از سوره‌های مدنی قرآن کریم است.
این سوره به احکام انفال و ثروت‌های عمومی، خمس، جهاد، وظایف مجاهدان، رفتار با اسیران، ضرورت آمادگی‌های رزمی و نشانه‌های مؤمن اشاره کرده است.آیه «صلح» و آیه «نصر» را از آیات مشهور سوره انفال دانسته‌اند و آیه انفال، آیه خمس و آیه اولو الارحام جزو آیات الاحکام این سوره هستند.
پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره انفال می‌فرماید: هر کس سوره‌های انفال و توبه را قرائت کند من شفاعت‌کننده و گواهی‌دهنده برای او در روز قیامت خواهم بود که او از نفاق به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا به او ۱۰ حسنه داده می‌شود و ۱۰ گناه از او پاک می‌شود و ۱۰ درجه بالا برده می‌شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی او در دنیا بر او درود می‌فرستند.
امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس سوره‌های انفال و توبه را قرائت کند هرگز نفاق وارد قلب او نمی‌شود و در زمره شیعیان از امر حسابرسی فراغت یابند.
پیروزی بر دشمن و ادای قرض از خواص این سوره است و قرائت این سوره را در هر ماه مستحب مؤکد دانسته‌اند.
فایل صوتی تلاوت سوره انفال با صدای محمد عبدالعزیز حصان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْأَنْفَالِ قُلِ الْأَنْفَالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذَاتَ بَیْنِکُمْ وَ أَطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿۱﴾
اى پیامبر از تو در باره غنایم جنگى مى پرسند بگو غنایم جنگى اختصاص به خدا و فرستاده او دارد پس از خدا پروا دارید و با یکدیگر سازش نمایید و اگر ایمان دارید از خدا و پیامبرش اطاعت کنید (۱)
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَ عَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿۲﴾
مؤمنان همان کسانى اند که، چون خدا یاد شود دلهایشان بترسد و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکل مى کنند (۲)
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿۳﴾
همانان که نماز را به پا مى دارند و از آنچه به ایشان روزى داده ایم انفاق مى کنند (۳)
أُولَئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿۴﴾
آنان هستند که حقا مؤمنند براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزى نیکو خواهد بود (۴)
کَمَا أَخْرَجَکَ رَبُّکَ مِنْ بَیْتِکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ لَکَارِهُونَ ﴿۵﴾
همان گونه که پروردگارت تو را از خانه ات به حق بیرون آورد و حال آنکه دسته اى از مؤمنان سخت کراهت داشتند (۵)
یُجَادِلُونَکَ فِی الْحَقِّ بَعْدَ مَا تَبَیَّنَ کَأَنَّمَا یُسَاقُونَ إِلَى الْمَوْتِ وَ هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿۶﴾
با تو در باره حق بعد از آنکه روشن گردید مجادله مى کنند گویى که آنان را به سوى مرگ مى رانند و ایشان بدان مى نگرند (۶)
وَ إِذْ یَعِدُکُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَیْنِ أَنَّهَا لَکُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَیْرَ ذَاتِ الشَّوْکَةِ تَکُونُ لَکُمْ وَ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یُحِقَّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَ یَقْطَعَ دَابِرَ الْکَافِرِینَ ﴿۷﴾
و به یاد آورید هنگامى را که خدا یکى از دو دسته کاروان تجارتى قریش یا سپاه ابوسفیان را به شما وعده داد که از آن شما باشد و شما دوست داشتید که دسته بى سلاح براى شما باشد ولى خدا مى خواست حق [اسلام]را با کلمات خود ثابت و کافران را ریشه کن کند (۷)
لِیُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُجْرِمُونَ ﴿۸﴾
تا حق را ثابت و باطل را نابود گرداند هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند (۸)
إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ فَاسْتَجَابَ لَکُمْ أَنِّی مُمِدُّکُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِکَةِ مُرْدِفِینَ ﴿۹﴾
به یاد آورید زمانى را که پروردگار خود را به فریاد مىطلبیدید پس دعاى شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته پیاپى یارى خواهم کرد (۹)
وَ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَى وَ لِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُکُمْ وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۱۰﴾
و این وعده را خداوند جز نویدى براى شما قرار نداد و تا آنکه دلهاى شما بدان اطمینان یابد و پیروزى جز از نزد خدا نیست که خدا شکست ناپذیر و حکیم است (۱۰)
إِذْ یُغَشِّیکُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِیُطَهِّرَکُمْ بِهِ وَ یُذْهِبَ عَنْکُمْ رِجْزَ الشَّیْطَانِ وَلِیَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِکُمْ وَ یُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ ﴿۱۱﴾
به یاد آورید هنگامى را که خدا خواب سبک آرامش بخشى که از جانب او بود بر شما مسلط ساخت و از آسمان بارانى بر شما فرو ریزانید تا شما را با آن پاک گرداند و وسوسه شیطان را از شما بزداید و دلهایتان را محکم سازد و گامهایتان را بدان استوار دارد (۱۱)
إِذْ یُوحِی رَبُّکَ إِلَى الْمَلَائِکَةِ أَنِّی مَعَکُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِینَ آمَنُوا سَأُلْقِی فِی قُلُوبِ الَّذِینَ کَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ کُلَّ بَنَانٍ ﴿۱۲﴾
هنگامى که پروردگارت به فرشتگان وحى مى کرد که من با شما هستم پس کسانى را که ایمان آورده اند ثابت قدم بدارید به زودى در دل کافران وحشت خواهم افکند پس فراز گردن‌ها را بزنید و همه سرانگشتانشان را قلم کنید (۱۲)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ یُشَاقِقِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۱۳﴾
این کیفر بدان سبب است که آنان با خدا و پیامبر او به مخالفت برخاستند و هر کس با خدا و پیامبر او به مخالفت برخیزد قطعا خدا سخت کیفر است (۱۳)
ذَلِکُمْ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابَ النَّارِ ﴿۱۴﴾
این عذاب دنیا را بچشید و بدانید که براى کافران عذاب آتش خواهد بود (۱۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ ﴿۱۵﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید هر گاه در میدان نبرد به کافران برخورد کردید که به سوى شما روى مى آورند به آنان پشت مکنید (۱۵)
وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَیِّزًا إِلَى فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿۱۶﴾
و هر که در آن هنگام به آنان پشت کند مگر آنکه هدفش کناره گیرى براى نبردى مجدد یا پیوستن به جمعى دیگر از همرزمانش باشد قطعا به خشم خدا گرفتار خواهد شد و جایگاهش دوزخ است و چه بد سرانجامى است (۱۶)
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَ مَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۱۷﴾
و شما آنان را نکشتید بلکه خدا آنان را کشت و چون ریگ به سوى آنان افکندى تو نیفکندى بلکه خدا افکند آرى خدا چنین کرد تا کافران را مغلوب کند و بدین وسیله مؤمنان را به آزمایشى نیکو بیازماید قطعا خدا شنواى داناست (۱۷)
ذَلِکُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ کَیْدِ الْکَافِرِینَ ﴿۱۸﴾
ماجرا این بود و بدانید که خدا نیرنگ کافران را سست مى گرداند (۱۸)
إِنْ تَسْتَفْتِحُوا فَقَدْ جَاءَکُمُ الْفَتْحُ وَ إِنْ تَنْتَهُوا فَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ إِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَلَنْ تُغْنِیَ عَنْکُمْ فِئَتُکُمْ شَیْئًا وَ لَوْ کَثُرَتْ وَ أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۹﴾
اى مشرکان اگر شما پیروزى حق را مىطلبید اینک پیروزى به سراغ شما آمد و اسلام پیروز شد و اگر از دشمنى بازایستید آن براى شما بهتر است و اگر به جنگ برگردید ما هم بر مى گردیم و بدانید که گروه شما هر چند زیاد باشد هرگز از شما چیزى را دفع نتوانند کرد و خداست که با مؤمنان است (۱۹)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ أَنْتُمْ تَسْمَعُونَ ﴿۲۰﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید خدا و فرستاده او را فرمان برید و از او روى برنتابید در حالى که سخنان او را مى شنوید (۲۰)
وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ قَالُوا سَمِعْنَا وَ هُمْ لَا یَسْمَعُونَ ﴿۲۱﴾
و مانند کسانى مباشید که گفتند شنیدیم در حالى که نمى شنیدند (۲۱)
إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُکْمُ الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ ﴿۲۲﴾
قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا کران و لالانى اند که نمى اندیشند (۲۲)
وَ لَوْ عَلِمَ اللَّهُ فِیهِمْ خَیْرًا لَأَسْمَعَهُمْ وَ لَوْ أَسْمَعَهُمْ لَتَوَلَّوْا وَ هُمْ مُعْرِضُونَ ﴿۲۳﴾
و اگر خدا در آنان خیرى مى یافت قطعا شنوایشان مى ساخت و اگر آنان را شنوا میکرد حتما باز به حال اعراض روى برمى تافتند (۲۳)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ وَ أَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید، چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فرا خواندند که به شما حیات مى بخشد آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمى و دلش حایل مى گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد (۲۴)
وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿۲۵﴾
و از فتنه اى که تنها به ستمکاران شما نمى رسد بترسید و بدانید که خدا سخت کیفر است (۲۵)
وَ اذْکُرُوا إِذْ أَنْتُمْ قَلِیلٌ مُسْتَضْعَفُونَ فِی الْأَرْضِ تَخَافُونَ أَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النَّاسُ فَآوَاکُمْ وَ أَیَّدَکُمْ بِنَصْرِهِ وَ رَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۲۶﴾
و به یاد آورید هنگامى را که شما در زمین گروهى اندک و مستضعف بودید مى ترسیدید مردم شما را بربایند پس خدا به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاک به شما روزى داد باشد که سپاسگزارى کنید (۲۶)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَمَانَاتِکُمْ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۲۷﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید به خدا و پیامبر او خیانت مکنید و نیز در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید که نباید خیانت کرد(۲۷)
وَ اعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَ أَوْلَادُکُمْ فِتْنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿۲۸﴾
و بدانید که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند و خداست که نزد او پاداشى بزرگ است (۲۸)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا وَ یُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿۲۹﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید اگر از خدا پروا دارید براى شما نیروى تشخیص حق از باطل قرار مى دهد و گناهانتان را از شما مى زداید و شما را مى آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است (۲۹)
وَ إِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِیُثْبِتُوکَ أَوْ یَقْتُلُوکَ أَوْ یُخْرِجُوکَ وَ یَمْکُرُونَ وَیَمْکُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ ﴿۳۰﴾
و یاد کن هنگامى را که کافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند کشند یا بکشند یا از مکه اخراج کنند و نیرنگ مى زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیرکنندگان است (۳۰)
وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۱﴾
و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى گویند به خوبى شنیدیم اگر مى خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه هاى پیشینیان نیست (۳۱)
وَ إِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِکَ فَأَمْطِرْ عَلَیْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿۳۲﴾
و یاد کن هنگامى را که گفتند خدایا اگر این کتاب همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناک بر سر ما بیاور (۳۲)
وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ مَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿۳۳﴾
ولى تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند و تا آنان طلب آمرزش مى کنند خدا عذاب کننده ایشان نخواهد بود (۳۳)
وَ مَا لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ مَا کَانُوا أَوْلِیَاءَهُ إِنْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۴﴾
چرا خدا در آخرت عذابشان نکند با اینکه آنان مردم را از زیارت مسجدالحرام باز مى دارند در حالى که ایشان سرپرست آن نباشند چرا که سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى دانند (۳۴)
وَ مَا کَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکَاءً وَ تَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿۳۵﴾
و نمازشان در خانه خدا جز سوت کشیدن و کف زدن نبود پس به سزاى آنکه کفر مى ورزیدید این عذاب را بچشید (۳۵)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِیَصُدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَسَیُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ یُغْلَبُونَ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ یُحْشَرُونَ ﴿۳۶﴾
بى گمان کسانى که کفر ورزیدند اموال خود را خرج مى کنند تا مردم را از راه خدا بازدارند پس به زودى همه آن را خرج مى کنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب مى شوند و کسانى که کفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد (۳۶)
لِیَمِیزَ اللَّهُ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَ یَجْعَلَ الْخَبِیثَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ فَیَرْکُمَهُ جَمِیعًا فَیَجْعَلَهُ فِی جَهَنَّمَ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۳۷﴾
تا خدا ناپاک را از پاک جدا کند و ناپاک‌ها را روى یکدیگر نهد و همه را متراکم کند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانکارانند (۳۷)
قُلْ لِلَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ یَنْتَهُوا یُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَ إِنْ یَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۸﴾
به کسانى که کفر ورزیده اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى شود و اگر بازگردند به یقین سنت خدا در مورد پیشینیان گذشت (۳۸)
وَ قَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿۳۹﴾
و با آنان بجنگید تا فتنه اى بر جاى نماند و دین یکسره از آن خدا گردد پس اگر از کفر بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى دهند بیناست (۳۹)
وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاکُمْ نِعْمَ الْمَوْلَى وَ نِعْمَ النَّصِیرُ ﴿۴۰﴾
و اگر روى برتافتند پس بدانید که خدا سرور شماست چه نیکو سرور و چه نیکو یاورى است (۴۰)
وَ اعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّـهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْ‌بَىٰ وَ الْیَتَامَىٰ وَ الْمَسَاکِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ إِن کُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّـهِ وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْ‌قَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ ۗ وَ اللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤١﴾
و بدانید که هر چیزى را به غنیمت گرفتید یک پنجم آن براى خدا و پیامبر و براى خویشاوندان او و یتیمان و بینوایان و در راه‌ماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایى حق از باطل روزى که آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل کردیم ایمان آورده‌اید و خدا بر هر چیزى تواناست (۴۱)
إِذْ أَنتُم بِالْعُدْوَةِ الدُّنْیَا وَ هُم بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَىٰ وَ الرَّ‌کْبُ أَسْفَلَ مِنکُمْ ۚ وَ لَوْ تَوَاعَدتُّمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِی الْمِیعَادِ ۙ وَلَـٰکِن لِّیَقْضِیَ اللَّـهُ أَمْرً‌ا کَانَ مَفْعُولًا لِّیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَن بَیِّنَةٍ وَ یَحْیَىٰ مَنْ حَیَّ عَن بَیِّنَةٍ ۗ وَ إِنَّ اللَّـهَ لَسَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٤٢﴾
آنگاه که شما بر دامنه نزدیکتر کوه بودید و آنان در دامنه دورتر کوه و سواران دشمن پایین‌تر از شما موضع گرفته بودند و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده‌گاه خود اختلاف مى‌کردید ولى چنین شد تا خداوند کارى را که انجام‌شدنى بود به انجام رساند و تا کسى که باید هلاک شود با دلیلى روشن هلاک گردد و کسى که باید زنده شود با دلیلى واضح زنده بماند و خداست که در حقیقت شنواى داناست (۴۲)
إِذْ یُرِ‌یکَهُمُ اللَّـهُ فِی مَنَامِکَ قَلِیلًا ۖ وَ لَوْ أَرَ‌اکَهُمْ کَثِیرً‌ا لَّفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِی الْأَمْرِ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ سَلَّمَ ۗ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٤٣﴾
اى پیامبر، یاد کن آنگاه را که خداوند آنان سپاه دشمن را در خوابت به تو اندک نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان مى‌داد قطعا سست مى‌شدید و حتما در کار جهاد منازعه مى‌کردید ولى خدا شما را به سلامت داشت چرا که او به راز دل‌ها داناست (۴۳)
وَ إِذْ یُرِ‌یکُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِکُمْ قَلِیلًا وَ یُقَلِّلُکُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّـهُ أَمْرً‌ا کَانَ مَفْعُولًا ۗ وَ إِلَى اللَّـهِ تُرْ‌جَعُ الْأُمُورُ ﴿٤٤﴾
و آنگاه که چون با هم برخورد کردید آنان را در دیدگان شما اندک جلوه داد و شما را نیز در دیدگان آنان کم نمودار ساخت تا خداوند کارى را که انجام‌شدنى بود تحقق بخشد و کار‌ها به سوى خدا بازگردانده مى‌شود (۴۴)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَ اذْکُرُوا اللَّـهَ کَثِیرً‌ا لَّعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٤٥﴾
اى کسانى که ایمان آورده‌اید چون با گروهى برخورد مى‌کنید پایدارى ورزید و خدا را بسیار یاد کنید، باشد که رستگار شوید (۴۵)
وَ أَطِیعُوا اللَّـهَ وَ رَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِ‌یحُکُمْ ۖ وَ اصْبِرُ‌وا ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿٤٦﴾
و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود، و صبر کنید که خدا با شکیبایان است (۴۶)
وَ لَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ خَرَ‌جُوا مِن دِیَارِ‌هِم بَطَرً‌ا وَ رِ‌ئَاءَ النَّاسِ وَیَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ ۚ وَ اللَّـهُ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ ﴿٤٧﴾
و مانند کسانى مباشید که از خانه‌هایشان با حالت سرمستى و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و مردم را از راه خدا باز مى‌داشتند و خدا به آنچه مى‌کنند احاطه دارد (۴۷)
وَ إِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ وَ قَالَ لَا غَالِبَ لَکُمُ الْیَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَ إِنِّی جَارٌ لَّکُمْ ۖ فَلَمَّا تَرَ‌اءَتِ الْفِئَتَانِ نَکَصَ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ وَ قَالَ إِنِّی بَرِ‌یءٌ مِّنکُمْ إِنِّی أَرَ‌ىٰ مَا لَا تَرَ‌وْنَ إِنِّی أَخَافُ اللَّـهَ ۚ وَ اللَّـهُ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٤٨﴾
و یاد کن هنگامى را که شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و گفت: امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامى که دو گروه یکدیگر را دیدند شیطان به عقب برگشت و گفت: من از شما بیزارم من چیزى را مى‌بینم که شما نمى‌بینید من از خدا بیمناکم و خدا سخت‌کیفر است (۴۸)
إِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَ‌ضٌ غَرَّ هَـٰؤُلَاءِ دِینُهُمْ ۗ وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ فَإِنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٤٩﴾
آنگاه که منافقان و کسانى که در دلهایشان بیمارى بود مى‌گفتند: اینان مؤمنان را دینشان فریفته است و هر کس بر خدا توکل کند بداند که در حقیقت خدا شکست‌ناپذیر حکیم است (۴۹)
وَ لَوْ تَرَ‌ىٰ إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ کَفَرُوا ۙ الْمَلَائِکَةُ یَضْرِ‌بُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَ‌هُمْ وَ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِ‌یقِ ﴿٥٠﴾
و اگر ببینى آنگاه که فرشتگان جان کافران را مى‌ستانند بر چهره و پشت آنان مى‌زنند و گویند:عذاب سوزان را بچشید (۵۰)
ذَٰلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَأَنَّ اللَّـهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ ﴿٥١﴾
این کیفر دستاوردهاى پیشین شماست و گر نه خدا بر بندگان خود ستمکار نیست (۵۱)
کَدَأْبِ آلِ فِرْ‌عَوْنَ ۙ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّـهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّـهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٥٢﴾
رفتارشان مانند رفتار خاندان فرعون و کسانى است که پیش از آنان بودند: به آیات خدا کفر ورزیدند پس خدا به سزاى گناهانشان گرفتارشان کرد آرى، خدا نیرومند سخت‌کیفر است (۵۲)
ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّرً‌ا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَىٰ قَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُ‌وا مَا بِأَنفُسِهِمْ ۙ وَ أَنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٥٣﴾
این کیفر بدان سبب است که خداوند نعمتى را که بر قومى ارزانى داشته تغییر نمى‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند و خدا شنواى داناست (۵۳)
کَدَأْبِ آلِ فِرْ‌عَوْنَ ۙ وَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ کَذَّبُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَکْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَ‌قْنَا آلَ فِرْ‌عَوْنَ ۚ وَ کُلٌّ کَانُوا ظَالِمِینَ ﴿٥٤﴾
رفتارى چون رفتار فرعونیان و کسانى که پیش از آنان بودند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما آنان را به سزاى گناهانشان هلاک و فرعونیان را غرق کردیم و همه آنان ستمکار بودند (۵۴)
إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِینَ کَفَرُوا فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿۵۵﴾
بى تردید بدترین جنبندگان پیش خدا کسانى اند که کفر ورزیدند و ایمان نمى آورند (۵۵)
الَّذِینَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی کُلِّ مَرَّةٍ وَهُمْ لَا یَتَّقُونَ ﴿۵۶﴾
همانان که از ایشان پیمان گرفتى ولى هر بار پیمان خود را مى شکنند و از خدا پروا نمى دارند (۵۶)
فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ ﴿۵۷﴾
پس اگر در جنگ بر آنان دست یافتى با عقوبت آنان کسانى را که در پى ایشانند تار و مار کن باشد که عبرت گیرند (۵۷)
وَ إِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِیَانَةً فَانْبِذْ إِلَیْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْخَائِنِینَ ﴿۵۸﴾
و اگر از گروهى بیم خیانت دارى پیمانشان را به سویشان بینداز تا طرفین به طور یکسان بدانند که پیمان گسسته است زیرا خدا خائنان را دوست نمى دارد (۵۸)
وَ لَا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لَا یُعْجِزُونَ ﴿۵۹﴾
و زنهار کسانى که کافر شده اند گمان نکنند که پیشى جسته اند زیرا آنان نمى توانند ما را درمانده کنند (۵۹)
وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿۶۰﴾
و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهاى آماده بسیج کنید تا با این تدارکات دشمن خدا و دشمن خودتان و دشمنان دیگرى را جز ایشان که شما نمى شناسیدشان و خدا آنان را مى شناسد بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)
وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿۶۱﴾
و اگر به صلح گراییدند تو نیز بدان گراى و بر خدا توکل نما که او شنواى داناست (۶۱)
وَ إِنْ یُرِیدُوا أَنْ یَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۲﴾
و اگر بخواهند تو را بفریبند یارى خدا براى تو بس است همو بود که تو را با یارى خود و مؤمنان نیرومند گردانید (۶۲)
وَ أَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۶۳﴾
و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج میکردى نمى توانستى میان دلهایشان الفت برقرار کنى ولى خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او تواناى حکیم است (۶۳)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿۶۴﴾
اى پیامبر خدا و کسانى از مؤمنان که پیرو تواند تو را بس است (۶۴)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ یَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ ﴿۶۵﴾
اى پیامبر مؤمنان را به جهاد برانگیز اگر از میان شما بیست تن شکیبا باشند بر دویست تن چیره مى شوند و اگر از شما یکصد تن باشند بر هزار تن از کافران پیروز مى گردند چرا که آنان قومى اند که نمى فهمند (۶۵)
الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْکُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِیکُمْ ضَعْفًا فَإِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ مِائَةٌ صَابِرَةٌ یَغْلِبُوا مِائَتَیْنِ وَ إِنْ یَکُنْ مِنْکُمْ أَلْفٌ یَغْلِبُوا أَلْفَیْنِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿۶۶﴾
اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفى هست پس اگر از میان شما یکصد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفیق الهى بر دو هزار تن غلبه کنند و خدا با شکیبایان است (۶۶)
مَا کَانَ لِنَبِیٍّ أَنْ یَکُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى یُثْخِنَ فِی الْأَرْضِ تُرِیدُونَ عَرَضَ الدُّنْیَا وَ اللَّهُ یُرِیدُ الْآخِرَةَ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۶۷﴾
هیچ پیامبرى را سزاوار نیست که براى اخذ سرب‌ها از دشمنان اسیرانى بگیرد تا در زمین به طور کامل از آنان کشتار کند شما متاع دنیا را مى خواهید و خدا آخرت را مى خواهد و خدا شکست ناپذیر حکیم است (۶۷)
لَوْلَا کِتَابٌ مِنَ اللَّهِ سَبَقَ لَمَسَّکُمْ فِیمَا أَخَذْتُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿۶۸﴾
اگر در آنچه گرفته اید از جانب خدا نوشته اى نبود قطعا به شما عذابى بزرگ مى رسید (۶۸)
فَکُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلَالًا طَیِّبًا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۶۹﴾
پس از آنچه به غنیمت برده اید حلال و پاکیزه بخورید و از خدا پروا دارید که خدا آمرزنده مهربان است (۶۹)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِمَنْ فِی أَیْدِیکُمْ مِنَ الْأَسْرَى إِنْ یَعْلَمِ اللَّهُ فِی قُلُوبِکُمْ خَیْرًا یُؤْتِکُمْ خَیْرًا مِمَّا أُخِذَ مِنْکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۷۰﴾
اى پیامبر به کسانى که در دست شما اسیرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خیرى سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا مى کند و بر شما مى بخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (۷۰)
وَ إِنْ یُرِیدُوا خِیَانَتَکَ فَقَدْ خَانُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ فَأَمْکَنَ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿۷۱﴾
و اگر بخواهند به تو خیانت کنند پیش از این نیز به خدا خیانت کردند و خدا تو را بر آنان مسلط ساخت و خدا داناى حکیم است (۷۱)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ هَاجَرُ‌وا وَ جَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَ أَنفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالَّذِینَ آوَوا وَّ نَصَرُ‌وا أُولَـٰئِکَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یُهَاجِرُ‌وا مَا لَکُم مِّن وَلَایَتِهِم مِّن شَیْءٍ حَتَّىٰ یُهَاجِرُ‌وا ۚ وَ إِنِ اسْتَنصَرُ‌وکُمْ فِی الدِّینِ فَعَلَیْکُمُ النَّصْرُ إِلَّا عَلَىٰ قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُم مِّیثَاقٌ ۗ وَ اللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٧٢﴾
کسانى که ایمان آورده و هجرت کرده‌اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده‌اند و کسانى که مهاجران را پناه داده‌اند و یارى کرده‌اند آنان یاران یکدیگرند و کسانى که ایمان آورده‌اند ولى مهاجرت نکرده‌اند هیچ گونه خویشاوندى دینى با شما ندارند مگر آنکه در راه خدا هجرت کنند و اگر در کار دین از شما یارى جویند یارى آنان بر شما واجب است مگر بر علیه گروهى باشد که میان شما و میان آنان پیمانى منعقد شده است و خدا به آنچه انجام مى‌دهید بیناست (۷۲)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ ۚ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَکُن فِتْنَةٌ فِی الْأَرْضِ وَفَسَادٌ کَبِیرٌ ﴿٧٣﴾
و کسانى که کفر ورزیدند یاران یکدیگرند اگر این دستور را به کار نبندید در زمین فتنه و فسادى بزرگ پدید خواهد آمد (۷۳)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَ هَاجَرُ‌وا وَ جَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَالَّذِینَ آوَوا وَّنَصَرُ‌وا أُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا ۚ لَّهُم مَّغْفِرَ‌ةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٧٤﴾
و کسانى که ایمان آورده و هجرت کرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و کسانى که مهاجران را پناه داده و یارى کرده‌اند آنان همان مؤمنان واقعى‌اند براى آنان بخشایش و روزى شایسته‌اى خواهد بود (۷۴)
وَالَّذِینَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَ هَاجَرُ‌وا وَ جَاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولَـٰئِکَ مِنکُمْ ۚ وَ أُولُو الْأَرْ‌حَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّـهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٧٥﴾
و کسانى که بعدا ایمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد کرده‌اند اینان از زمره شمایند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از دیگران در کتاب خدا سزاوارترند آرى، خدا به هر چیزى داناست (۷۵)
انتهای پیام/