به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از مشهد، ابوالقاسم فردوسی طوسی ملقب به حکیم سخن، شاعر حماسه سرای ایرانی و سراینده شاهنامه، با شهرت جهانی، ادب پارسی میانه را تا اندازه‌ای از نابودی رهانید. گفته شده است شاعری با زندگی مرفه در جوانی بوده است، اما از تهی دستی خود در شصت و پنج سالگی می‌گوید.
فردوسی افزون بر دانش‌های روزگار و خوانده‌های بسیار، مردی ژرف‌نگر، آزاداندیش، تیزبین و نکته‌سنج در رویداد‌های گذشته و حال بود. شاعری معتقد و مومن به ولایت معصومین علیهم السلام بود و خود را بنده اهل بیت نبی و ستاینده خاک پای وصی می‌دانست.
مرگ و آرامگاه فردوسی:
پس از مرگ، واعظ طبرستان به دلیل شیعه بودن فردوسی از به خاکسپاری پیکر فردوسی در گورستان مسلمانان جلوگیری کرد و به ناچار در باغ خود وی در توس به خاک سپرده شد.
آرامگاه فرودوسی زیارتگاه اهل دانش و معرفت بود و با آن‌که بار‌ها آن را با خاک یکسان کردند، از نو ساخته می‌شد؛ و همچنین بین سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۳ بازسازی شد.
انتهای پیام//ه