انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
ترامپ هم وقتی کاندید بود همین چرت و پرتا میگفت وعده های پوچ واسه جمع کردن رای
او افزود: با این حال چیزی که نمی‌توانم از آن حمایت کنم، تلاش سیاستمداران برای «کشورسازی» است که بعد از «پیروزی» در حدود دو دهه بعد روی داده و نیروهای ما را در باتلاق قرار داده است.
در دسامبر ۲۰۱۹، واشنگتن پست «گزارش‌های افغانستان» را که رشته گزارش‌های تحقیقی درباره خاطرات دونالد رامسفلد، وزیر دفاع وقت، و ۴۰۰ مصاحبه‌ای که دفتر بازرس ویژه امور بازسازی افغانستان از افرادی که تجربه مستقیم با جنگ داشتند، انجام داده و حال از شکل محرمانه خارج شده بودند، منتشر کرد. گزارش‌های واشنگتن پست مهر تاییدی بر بدترین سوء ظن‌های من درباره مشکلاتی است که از تلاش برای کشورسازی در افغانستان به وجود آمده است.
گزارش‌های افغانستان نشان می‌دهند که جنگ بی‌مسیر و بدون اهدافی روشن و حتی قابل دسترس دنبال می‌شود. این گزارش‌ها نشان دادند که دولت آمریکا با دستکاری در آمار، تلاش می‌کند تصویری متفاوت از اوضاع و آنچه را که در این کشور (افغانستان) روی می‌دهد، به مردم آمریکا ارائه کند. این گزارش‌ها نشان از اتلاف گسترده پول مالیات‌پردازان و فساد گسترده در افغانستان دارند.
در ۲۰۱۵، داگلاس لوت، سفیر سابق و ژنرال بازنشسته آمریکا در افغانستان، که به گفته واشنگتن پست، سزار کاخ سفید در دولت‌های بوش و اوباما در جنگ افغانستان است، گفته است: ما عاری از درکی اصولی از افغانستان بودیم و نمی‌دانستیم چه می‌کنیم.
این گزارش با استناد به مقامی در آژانس توسعه بین‌الملل آمریکا اعلام کرد: «ما ۴۰۰ میلیون دلار را در هر ماه در یک نقطه در یک نقطه هدر دادهایم، ما واقعیت‌ها را از دست دادهایم. به ما پول داده می‌شد، می‌گفتند هزینه کنید و ما بی‌دلیل هم این کار را می‌کردیم و فقط ۱۰ درصد از آنچه که ما هزینه می‌کردیم کافی و مناسب بود.»
بیشتر بخوانید:
ترامپ: باید با طالبان به توافق برسیم
افشاگری نیویورک‌تایمز از علت موافقت ترامپ با برگزاری مذاکرات با طالبان
زنان و مردان نظامی ما بیش از آنچه که به آن‌ها محول می‌شد، کار کرده‌اند و خانواده‌های آنان همه آنچه را که داشتند برای کشورشان به خطر انداخته اند. آن‌ها شایسته بهترین توجهات کنگره هستند. این بدان معناست که باید آن‌ها را فقط براساس قانون اساسی به جنگ فرستاد، برای آن‌ها ماموریتی روشن و مشخص به همراه نقطه پایان ماموریت تعریف کرد و از بیشترین نظارت و پاسخگویی را نیز تضمین کرد.
روز بعد از بازگشت من از پایگاه هوایی دوور، من با برگزاری جلسات استماع مربوط به گزارش‌های افغانستان، تلاش‌های خود برای تامین چنین حمایتی را شروع کردم و در آن جان سوپکو، بازرس کل امور بازسازی افغانستان، ریچارد بوچر سفیر سابق، ژنرال لوت و سرهنگ بازنشسته دانیل دیویس را برای ادای شهادت به کنگره فرا خواندم.
سرهنگ دیویس، در شهادت مکتوبی که ارائه داد، تصریح کرده بود: «مقابله با تهدید‌های تروریستی مستلزم حضور دائم نیروهای زمینی آمریکا نیست. پایش اطلاعاتی جهانی آمریکا، نظارت و توانمندی آمریکا برای جاسوسی و حمله در روزگار فعلی به مراتب پیچیده‌تر (پیشرفته تر) از هر زمان دیگر شده است، ارتباطات تروریست‌ها و مراکز آموزشی آن‌ها را می‌توان با سهولت بیشتری شناسایی و پایش کرد. ارتش آمریکا می‌تواند تهدید‌های مستقیم را در هر جای دنیا که باشند، حتی در افغانستان، شناسایی، هدف گیری و نابود کند. با این حال ائتلاف دو حزب هرگز در موارد دیگر به اندازه اعزام نیروهای آمریکایی بیشتر به نقاط بیشتر نیست.
من از تلاش‌های وی برای یافتن راهی برای کاستن از شمار نیروهای آمریکایی در افغانستان حمایت کردم و همچنان از وی می‌خواهم به تلاش‌های خود ادامه بدهد.
پال در ادامه یادداشت خود افزود: در حالی که دولت قادر نیست امنیت را به صورت کامل در داخل تامین کند، قادر به تضمین ثباتی دائم در خارج نخواهد شد. کشورسازی فقط باعث می‌شود نیروهای ما به خطر بیفتند.
تاکنون ما هزاران نیروی خود را در افغانستان از دست دادهایم و ده‌ها هزار نفر نیز زخمی شده‌اند. سال گذشته، در هجدهمین سالگرد شروع جنگ، شاهد بیشترین تلفات نیروهای آمریکایی از سال ۲۰۱۴ به این سو بودیم.
این سناتور در انتها نوشت: همانطور که در جلسه استماع هفته گذشته نیز گفتم، گزارش‌های افغانستان به روشنی نشان دادند که «قرار نیست هیچ سناتور یا عضو کنگره با وجدانی، دیگر در این خصوص هیچ کاری انجام ندهد». باید به این جنگ پایان داد و نیروهایمان را به کشور بازگرداند.
انتهای پیام/