به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، یکی از مصیبت‌هایی که فضای مجازی برای شخصیت‌های معروف تاریخی به بار آورده، انتساب سخنان و گفتار‌هایی است که هر از گاه، در قالب متن – تصویر‌های زیبا، گروه‌های اجتماعی را پر می‌کند؛ هرچند قربانیان این پروژه‌های عجیب و غریب، تنها افراد شناخته شده تاریخی نیستند و بسیاری از شعرا، نویسندگان، سیاستمداران و ... را در بر می‌گیرد.
جملاتی که معمولاً برای منظور خاصی و با هدفی مشخص، با اهداف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی یا شاید خودنمایی! نوشته و به جمعیت هدف مشخصی ارسال می‌شوند. از آن‌جا که معمولاً، مخاطبان شبکه‌های اجتماعی، حال و حوصله بررسی صحت یا سقم این مطالب را ندارند، شیوع آن‌ها بدتر و گاه خطرناک‌تر از کروناست! به عنوان نمونه، اگر تمام آن‌چه را رسماً منسوب به کوروش، بنیان گذار دودمان هخامنشی است، از کتیبه‌ها و الواح کشف شده، جمع کنیم و با جملاتی که از وی در فضای مجازی منتشر شده است، مقایسه کنیم؛ شاهد رشد چند صد برابری جملات منتسب به وی خواهیم بود!
اشاعه چنین نوشتارهایی، از شخصیت‌های شناخته شده تاریخ ایران، افرادی مجازی و غیرواقعی می‌سازد؛ افرادی که با خصایص نه چندان واقعی به مخاطبان شناسانده می‌شوند و زمینه را برای شیوع یک تاریخ جعلی فراهم می‌کنند. با نهادینه شدن چنین ویژگی‌هایی در ذهن مخاطب، او دیگر خود را تاریخ‌دانی سترگ می‌داند و اصولاً هیچ نظری را جز آن‌چه خود به آن مایل است، قبول نمی‌کند؛ درست مانند افرادی که خود را یک پا طبیب می‌دانند و هنگام بیماری نزدیکان، هزار جور دار و دوای درست و نادرست را به خورد مریض بیچاره می‌دهند و دمار از روزگار او در می‌آورند!
اگر روند شیوع چنین رویکردی در فضای مجازی ادامه پیدا کند، دیر نیست زمانی که مخاطبان ارجمند شبکه‌های اجتماعی، صفحات بزرگان درگذشته تاریخ را، با نام خود آن‌ها، در اینستاگرام لایک کنند و حتی نظرشان را به کوروش هخامنشی بگویند، بدون آن‌که بدانند او دو هزار سال است که دیگر زنده نیست!
منبع: خراسان
انتهای پیام/