امجدیان ادامه داد: واکنش جشنواره به کارگردانی که در مراسم اختتامیه حضور نیافت بسیار تند بود، اما جای سؤال است که چرا در مقابل بازیگری که به جشنواره فجر دهن‌کجی کرد و نیامد و حتی در ویدئوی ارسالی‌اش برای مراسم اختتامیه یک حرف درست و حسابی نزده بود، نه تنها واکنشی انجام نشد که جایزه هم به او دادند، آن هم در سالی که فرامرز قریبیان، یکی از بهترین بازی‌های خود را انجام داده و از عرصه بازیگری نیز خداحافظی کرد.
این کارشناس تصحیح کرد: هر چند که به تأثیر سلیقه در داوری و انتخاب برگزیدگان قائل هستم، اما برخی از جوایز این دوره، غیرمنطقی به‌نظر می‌رسید. داوران می‌توانستند جوایز را طوری تقسیم کنند که حواشی کمتری در پی داشته باشد. اما نحوه معرفی برگزیدگان به‌گونه‌ای اتفاق افتاد که به جشنواره، ضربه وارد شد.
محمد دیندار، منتقد و مستندساز نیز گفت: به‌دلیل ضعف در برگزاری، شعار جشنواره نقض شد. در حالی که دبیر جشنواره، شعار این رویداد را «با سینما در کنار هم باشیم» تعیین کرد، اما در عمل، مسیر جشنواره امسال به‌گونه‌ای رقم خورد که شاهد نفی این شعار در جشنواره فجر بودیم.
وی توضیح داد: همه اتفاقات سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر به‌گونه‌ای رخ داد که نه تنها شعار «با سینما در کنار هم باشیم» عملی نشد، بلکه شاهد تفرقه و چنددستگی در جشنواره بودیم. به‌طور مثال، نشست‌های پرسش و پاسخ فیلم‌های جشنواره باعث شد به‌جای اینکه جامعه سینمایی در کنار هم باشند، دچار جدل‌های مختلفی با هم شده و از هم دور شوند. ضعف سیاستگذاری و اجرا در سازمان سینمایی و جشنواره فیلم فجر، در نهایت نیز باعث شد تعدادی از سینماگرانی که حتی آثاری در جشنواره داشتند، قید حضور در مراسم اختتامیه را بزنند.
منبع: کیهان
انتهای پیام/