سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

مردی که برای نشنیدن صدای جویدن غذا مهاجرت کرد!

مرفی می‌گوید در ابتدای ابتلا به اختلال "میسوفونیا" تصور می‌کردم که دیوانه شده ام، و هر صدای کوچکی را سر و صدای شدیدی می‌پنداشتم.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آیا تا به حال واژه «میسوفونیا» یا «صدا گریزی گزینشی» را شنیده اید؟ حتی اگر این‌ها را تا به حال هم نشنیده باشید، لا اقل با یکی از مبتلایان به آن برخورد داشته اید.

صدا گریزی یک اختلال عصبی است که منجر به واکنش‌های شدید و عجیب در مواجهه با ساده‌ترین اصواتی می‌شود که مبتلایان می‌شنوند. صدای جویدن غذا یا همان «ملچ ملوچ» یکی از معروف‌ترین این صداهاست. یک مرد آمریکایی به نام «درول مرفی» به خاطر صدای ملچ ملوچ خانواده اش در هنگام خوردن غذا آن‌ها را ترک کرده و به مکانی دور مهاجرت نموده است.

 انگلستان، مرفی ۴۱ ساله از اختلال میسوفونیا رنج می‌برد تا جایی که اختلال او باعث شده تا ساده‌ترین صدا‌های داخل خانه باعث عصبانیّت شدید و انزجار او شود. یکی از آزار دهنده‌ترین صدا‌ها برای او، صدای جویدن غذاست و، چون اعضای خانواده در هنگام جویدن غذا رعایت حال او را نمی‌کردند، مرفی فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و خانواده اش را ترک می‌کند.

مرد آمریکایی در سال‌های طولانی زندگی با خانواده اش تلاش می‌کرد که این صدا‌های ساده و عادی را تحمل کند، اما در این اواخر اختلال او به مرحله بحرانی و اوج خود رسید و رابطه او با خانواده، دوستان و همکارانش رو به وخامت رفت. هیچ یک از اطرافیانش جز فردی به نام «کرت فن» نمی‌توانستند رابطه دوستانه خود را با او حفظ کنند. «کرت فن» که همسن و سال مرفی است او را می‌فهمد و می‌داند او چه حال و روزی دارد و می‌تواند با او همزیستی مسالمت آمیز داشته باشد.

مرفی می‌گوید در ابتدای ابتلا به این اختلال تصور می‌کردم که دیوانه شده ام، و هر صدای کوچکی را سر و صدای شدیدی می‌پنداشتم و به شدت عصبانی می‌شدم. او می‌افزاید: هیچ کدام از اطرافیانم نمی‌توانستند بفهمند چه بر من می‌گذرد، این موضوع به طرز بدی روی تمام روابط خانوادگی و دوستانه ام اثر گذاشت.

او می‌گوید وقتی حالم رو به وخامت نهاد، تصمیم به مهاجرت گرفتم، و از سر و صدایی که هر لحظه با آن زندگی می‌کردم دور بشوم، به ویژه صدای جویدن غذا که هر روز چند بار سر میز مجبور به شنیدن آن بودم.

وقتی صدای جا به جا کردن وسایل پلاستیکی، باز کردن بسته‌های چیپس را می‌شنیدم به شدت عصبانی می‌شدم و به همین دلیل تصمیم گرفتم که همه چیز را رها نموده و مهاجرت کنم. او می‌گوید بسیار تلاش کردم تا این صدا‌های تحریک کننده و خشم برانگیز را با گوش دادن به موسیقی یا تماشای برنامه‌های تلویزیونی نادیده بگیرم، اما هیچ کدام روی من اثربخش نبوده اند با این حال سعی می‌کنم با موسیقی این مشکل را حل کنم.

منبع: تابناک

انتهای پیام/

برچسب ها: مهاجرت ، جویدن غذا
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
نظرات کاربران
انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
ز
۱۶:۰۷ ۲۵ بهمن ۱۳۹۸
این یعنی من هم مریضم
معصومه
۱۰:۲۶ ۲۵ بهمن ۱۳۹۸
منم واقعا بدم میاد یعنی این یه اختلال عصبیه؟؟
حمید
۱۶:۲۹ ۲۴ بهمن ۱۳۹۸
یعنی توی شهر جدید این صداها وجود ندارن؟