در آن روز که خوشبختانه من هم در مدرسه علوی بودم، در حدود پانصد نفر یا بیشتر از افسران و درجه داران نیروی هوایی به مدرسه علوی آمدند و در برابر بهت و حیرت حاضران و چشمانی که بی اختیار اشک شوق می‌ریخت، مقابل حضرت امام صف کشیدند و نسبت به ایشان ادای احترام کردند و حضرت امام نیز متقابلا دستش را تا مقابل پیشانی بالا آورد و همانند فرماندهان نظامی جوابشان را داد. اگر چه پیش از این هم بعضی از نیرو‌های نظامی به صورت انفرادی یا در گروه‌های پنج نفره و ده نفره با لباس شخصی خدمت امام رسیده و مراتب اطاعتشان را از ایشان اعلام کرده بودند، ولی حضور رسمی عده زیادی از افسران نیروی هوایی که به جهت عدم دخالت در سرکوب مردم و همچنین فهم و شعور بالایشان از احترام خاصی در جامعه برخوردار بودند، در تقویت روحیه عامه مردم نقش بسزایی داشت؛ چون تا آن زمان اگر چه انقلابیون موفقیت‌های زیادی به دست آورده بودند و دولت موقت فعالیتش را آغاز کرده بود و مردم خودشان را در چند قدمی پیروزی می‌دیدند، ولی چون هنوز ارتش در اختیار و تحت فرمان بود و احتمال دخالت مستقیم امریکا و سوء استفاده از ارتش وجود داشت، طبعا مردم و بعضی از سران احساس نگرانی می‌کردند و این حرکت شجاعانه همافران نیروی هوایی توانست در رفع این نگرانی‌ها تا حدود زیادی مؤثر باشد.
برشی از کتاب خاطرات آیت الله سید حسین موسوی تبریزی؛ ص ۵۱۰، ناشر: چاپ و نشر عروج؛ چاپ دوم (۱۳۸۷)
منبع: جی پلاس
انتهای پیام/