گزارش‌های ساواک او را متهم به بهائیگری می‌داند و اگر این اتهام درست باشد، این موضوع در ترقی جایگاه وی در ساختار حکومتی رژیم پهلوی، نقش بارزی داشته است. نهاوندی پس از بازگشت به ایران، در ردیف دوستان حسنعلی منصور قرار گرفت و در دولت اقبال، دبیر شورای‌عالی اقتصاد و وزیر کار شد. نهاوندی در دولت منصور، مدتی وزیر مسکن بود و این سمت را برای مدتی در دولت هویدا هم حفظ کرد. او از افرادی بود که بعد‌ها در کنار جمشید آموزگار، باندی فعال را برای به قدرت رساندن سیاستمداران متمایل به آمریکا در ایران تشکیل داد.
نهاوندی در سال ۱۳۴۷، آجودان کشوری محمدرضا پهلوی شد و مدتی، ریاست دانشگاه شیراز را برعهده داشت. او همزمان، عضو هیئت امنای دانشگاه مشهد هم بود و به این ترتیب، توانست در ساختار آموزش عالی، جایگاه خوبی برای خودش دست و پا کند. نهاوندی مدتی بعد، رئیس دانشگاه تهران شد و این مسئولیت نشان از اعتماد زیاد شاه و دربار به وی داشت. رفتار‌های نامناسب وی در دانشگاه، باعث بروز اختلافات متعدد وی با استادان می‌شد و این مسئله در اسناد ساواک، کاملاً منعکس شده است. نهاوندی افزون بر این مسئولیت‌ها، عضو هیئت امنای دانشگاه هنر، دانشگاه گیلان و عضو شورای عالی آموزش و پرورش نیز شد. او از همان ابتدای فعالیت، ارتباطات گسترده‌ای با آمریکایی‌ها داشت و یکی از دوستان ریچارد هلمز، رئیس وقت سیا بود و حتی هنگام سفر وی به تهران، با او در هتل اینتر کنتینانتال جلسات خصوصی داشت و با حمایت آمریکایی‌ها، در دولت شریف امامی، به وزارت آموزش عالی رسید. نهاوندی سابقه عضویت در فراماسونری را دارد و در سال ۱۳۴۴ به عضویت این تشکیلات مخفی درآمده است. او که ارتباطات تنگاتنگی با دربار داشت، در روز‌های پایانی عمر رژیم پهلوی کوشید تا راهی برای برون رفت شاه از وضعیتی که در آن گیر افتاده بود، بیابد، اما بدنامی وی مانع از اعتماد سیاسیون به او می‌َشد. نهاوندی در بحبوحه درگیری‌های روز‌های پرالتهاب انقلاب، توانست از کشور بگریزد و به فرانسه برود. او اکنون در این کشور زندگی می‌کند و ۸۷ سال دارد.
ظهور و سقوط سلطنت پهلوی؛ عبدا... شهبازی؛ جلد دوم؛ ص ۵۱۰ تا ۵۱۷ (با تلخیص)
منبع: خراسان
انتهای پیام/