هنگامی که صدا‌ها در گوش ما قرار می‌گیرند، مو‌های ریز آن را به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کنند، که از طریق عصب شنوایی به لوب تمپورال می‌رود. در آنجا، آن شلیک‌ها را با کلمه به معنی تبدیل می‌کند. اگر اصوات واضح و اصطلاحات آشنا باشند، ما دقیقاً دقیق آنچه را که شخصی می‌گوید می‌شنویم. اما هنگامی که اصوات ناشناخته است (که یک اتفاق معمول در بسیاری از آهنگ‌ها است) مغز ما دست به کار می‌شود و می‌کوشد تا آنچه را که منطقی است پیدا کند.
توماس اتوفر، استاد روانپزشکی و روان درمانی در دانشگاه تابینگن در آلمان می‌گوید فرایند مغز در این زمینه در عینو پیچیدگی ساده است. مغز با قرار دادن کلمات مشابه و هماهنگ سعی می‌کند شعر را تکمیل کند و این یک اقدام نسبتا ساده است. در عین حال مغز انسان با شنیدن مجدد موسیقی اصلی می‌تواند تکه‌های خالی پازل را تصحیح کند.
در حقیقت، طبق گفته ایتوفر، مغز با کمک دایره لغات خود کلمات را جایگزین می‌کند، مثلا نور به جای دور یا خندیدن به جای چرخیدن. این اتفاق در اشعاری با زبان غرمادری نیز بسیار رخ می‌دهد.
منبع: انتخاب
انتهای پیام/