همین‌ها کافی بود تا از او به عنوان یک نابغه در دنیای موسیقی یاد شود. او از جوانی سفر به کشور‌های مختلف را آغاز کرد؛ به انگلیس، ایتالیا، هلند، اتریش، فرانسه و آلمان رفت تا بتواند بخت خود را برای پیدا کردن یک شغل دایمی امتحان کند.
اما این آرزوی او با این که چندین سال زندگی درباری و مرفهی را تجربه کرد، هیچ وقت برآورده نشد. نبوغ موتسارت و ارائه هرباره دریچه و نگاهی نو به اپرا و موسیقی، باعث شد تا حسادت‌ها به او شدت بگیرد.
در فیلم سینمایی «آمادئوس» که در خصوص این آهنگ ساز ساخته شده است نیز از «سالیری»، آهنگ ساز هم‌عصر موتسارت که همیشه خود را در رقابت با او می‌دید و به خاطر نبوغ او در آهنگ سازی از دایره توجه خارج شد، تصویری کامل و جامع نشان داده شده است.
گفته می‌شود حتی افول موتسارت در سال‌های پایانی زندگی و فراموش شدن او نیز توطئه‌ای بود که سالیری آن را به انجام رسانده است.
موتسارت در ۳۵ سالگی در غربت و فقر درگذشت و در حالی که هنوز آرزو‌های بزرگی برای موسیقی در سر داشت، در قسمت تهی‌دستان آرامگاه «سن مارک» دفن شد و هیچ وقت محل مشخص دفن او پیدا نشد. موتسارت هیچ وقت نتوانست جایی استخدام شود.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/