اما با مخالفت امام با نامزدی روحانیون، قضیه منتفی شد. امام در گفتگویی در ۷ دی اعلام کردند: «[روحانیت]نمی‌خواهد نخست وزیر و رئیس جمهور بشود و صلاحشان هم نیست که این‌ها بشوند، لکن [روحانیت]مراقبت دارد، نقش دارد.»
به این ترتیب، ۱۱ دی، حزب جمهوری رسماً در مراسمی با حضور شخصیت‌های حزبی، جلال‌الدین فارسی، از مبارزان فعال نهضت را به عنوان نامزد نهایی خود معرفی کرد. فارسی در این جلسه هدف اصلی خود از نامزدی در انتخابات را «برانداختن نظام طبقاتی، و پایان دادن به اینکه جمعی ثروتمند ستمکار و توده‌های گرسنه، ستم‌زده باشند» عنوان کرد.
آیت‌الله خامنه‌ای، فعالانه از نامزد منتخب حزب حمایت کرد. ایشان در توضیح علل انتخاب جلال‌الدین فارسی گفت: «علت این است که در طول بیست و چند سالی که ما این چهره مسلمان را می‌شناسیم، در او اندیشه سلامت و درست اسلامی را دیده‌ایم... اسلام او التقاطی نیست.» از نظر آیت‌الله خامنه‌ای اهمیت مطرح کردن فارسی و کوشش برای انتخاب او از سوی مردم به اندازه‌ای بود که اعتقاد داشتند «اگر جلال فارسی انتخاب نشود این انقلاب برای تداوم خود تضمینی ندارد.» ایشان بعداً توضیح دادند که منظورشان این نبوده که با انتخاب هر کسی جز فارسی، انقلاب تمام خواهد شد، بلکه منظور این بوده که «اگر فلانی مورد نظر سر کار بیاید همه خواسته‌ها و آرمان‌ها از نظر ما ۱۰۰ درصد تضمین شده است.».
اما خیلی زود، و با تلاش‌های هواداران نامزد رقیب یعنی ابوالحسن بنی‌صدر شبهه‌ای مبنی بر ایرانی‌الاصل نبودن فارسی مطرح شد. آن‌ها معتقد بودند که اجداد فارسی اهل هرات بوده‌اند و او شرایط لازم برای نامزدی ریاست جمهوری را ندارد. همین جوسازی عمومی کافی بود تا سرانجام جلال فارسی از انتخابات کناره‌گیری کند.
۲۸ دی ماه و در کوران رقابت‌های انتخاباتی اولین نماز جمعه تهران به امامت آیت‌الله خامنه‌ای برگزار شد. ایشان از اتخاذ هرگونه موضعگیری جانبدارانه در خطبه‌ها خودداری کردند.
فارسی به نفع کاندیدای خاصی کناره‌گیری نکرد و حزب جمهوری هم در بیانیه‌ای اعلام کرد که «هیچ کاندیدی ندارد.» در چنین شرایطی، نیرو‌های انقلابی و از جمله آیت‌الله خامنه‌ای موضعگیری رسمی دیگری نداشتند. این گونه بود که سید ابوالحسن بنی‌صدر، بدون وجود رقیبی قابل توجه در انتخابات پیروز و به عنوان نخستین رئیس جمهور تاریخ ایران معرفی شد.
منبع: آنا
انتهای پیام/