اولین نکته مهم در قانون کار آن است که بدانیم مرخصی بدون احتساب جمعههای هر ماه است و بر این اساس ۲۶ روز به حساب میآید.
همچنین بر اساس ماده ۶۶ قانون کار هر یک از کارمندان میتوانند ۹ روز از مرخصی خود را ذخیره کنند و پول این ۹ روز باید پرداخت شود، یعنی در صورتی که کارمند از ۹ روز مرخصی خود استفاده نکند کارفرما باید مبلغ آن را پرداخت کند، البته پرداخت بیش از ۹ روز جزء هزینههای قابل قبول مالیاتی نیست.
اگر فردی به دنبال بازخرید خود باشد، باید تمام مرخصیها اعم از قراردادی، دریافتی و حتی انگیزشی را لحاظ کند.
باید به این نکته توجه داشت که مرخصی استعلاجی قابل کسر از مرخصی استحقاقی نیست و مبحث جداگانهای دارد.
در پایان هر سال مبنای محاسبه ۳۰ روزه است، حتی اگر یک شرکت مبنای خود را هم ۲۶ روز قرار داده باشد باز هم ۳۰ روز محاسبه میشود.
انتهای پیام/