یوسف زاده در این ارتباط با یادآوری حضور خود در کرمانشاه در سال‌های گذشته و برگزاری جلسه تحلیل و بررسی کتاب آن ۲۳ نفر در کتابخانه امیرکبیر، گفت: از ابتدای کار تا مراحل تدوین در کنار کارگردان حضور داشتم و فکر می‌کنم حدود ۶۰ درصد از محتوای کتاب با فیلم تطابق دارد.
یوسف زاده ادامه داد: طبیعی است کسی که کتاب را خوانده باشد، کمتر از کسی که فقط فیلم را دیده است از تماشای اثر لذت می‌برد، اما من به طور کلی از فیلم راضی هستم.
نویسنده کتاب آن ۲۳ نفر ادامه داد: سردار سلیمانی در افتتاحیه فیلم حاضر شد و صمیمانه با عوامل گفت و کرد و قرار بود بعد از سفر به تماشای فیلم بنشیند که به علت شهادت ایشان این برنامه برگزار نشد.
مدیر حوزه هنری کرمانشاه نیز در ادامه این نشست گفت: با نویسنده کتاب موافقم که لذت دیدن فیلم برای کسانی که کتاب را خوانده اند کمتر است.
افشین آزادی، با اشاره به علت اینکه چرا سازمان اوج سراغ این کارگردان رفته است، افزود: کارگردان‌ها کمتر از این نوع موضوعات استقبال می‌کنند و اگر هم بسازند با روش خودشان فیلم می‌سازند، اما مهدی جعفری سابقه ساخت مستند۲۳ نفر را دارد.
او همچنین گفت: متأسفانه برخی نهاد‌های هنری و رسانه‌ای با این فیلم با بی مهری برخورد کردند و تبلیغات ضعیف و اکران نامناسب برای فیلم اتفاق افتاد.
معاون اداره کل کتابخانه‌های عمومی کرمانشاه هم گفت: این جلسه در ادامه جلسات سینما کتاب برگزار می‌شود و هدف آن ترویج فرهنگ کتابخوانی با استفاده از جذابیت‌های سینماست و تلاش می‌کنیم تا اشتراکات و تفاوت‌های کتاب و فیلم را در این جلسه بررسی کنیم.
رضا کریمی همچنین افزود: این جلسه به یاد سردار شهید حاج قاسم سلیمانی برگزار شد که هم در کتاب و هم در پشت صحنه فیلم حضور قابل توجهی داشت و هر چند موفق به تماشای فیلم نشد، اما اگر مُلاصالح را نفر ۲۴ام بدانیم، به طور قطع سردار سلیمانی نفر۲۵ام در این کتاب و فیلم است.
او ادامه داد: ۲۳ نفر جزو سینمای اقتباسی است و گرچه از روی یک ماجرای واقعی ساخته شده است، ولی اگر کتاب نبود شاید فیلم به این شکل ساخته نمی‌شد.
این استاد دانشگاه افزود: اشتراکات فیلم و کتاب کم نیستند؛ ملاصالح، طنز در عین خشونت، ملاقات با صدام، اعتصاب و مصاحبه با خبرنگاران خارجی، جمله «کسی داخل اینجا نمی‌شود جز آنکه انسانی دیگر خارج نمی‌شود» و سایر موضوعات دیگر، از نقاط عطف فیلم هستند که مورد توجه هر ۲ نفر کارگردان و نویسنده بودند.
او گفت: اگر بخواهیم مقایسه‌ای انجام دهیم باید بگوییم فیلم از کتاب ملی‌تر است، در کتاب رنگ و بوی بچه‌های کرمان قوی‌تر است، ولی در فیلم حتی شخصیت‌ها معرفی نمی‌شوند و جمع مهم است نه فردیت آن‌ها و معلوم نیست که ۱۷ نفر از ۲۳ نفر کرمانی هستند. همچنین فیلم بیشتر از کتاب بر روی مفهوم بزرگ شدن و علت حضور افراد کوچک در جنگ دغدغه دارد هر چند پایان کتاب به زیبایی این مفهوم را به تصویر می‌کشد.
غلامحسین محبی، از فعالان هنری و سینمایی، دیگر سخنران این نشست بود و گفت: کارگردانان ایرانی از سینمای اقتباسی گریزان هستند و این نوع در کشور ما کمتر مورد استقبال قرار گرفته است.
او ضمن مروری اجمالی بر سریال و مستند ۲۳ نفرکه در گذشته از تلویزیون پخش شد، افزود: نویسنده و کارگردان یک هدف ندارند و هر کدام از منظر خود به این ماجرا پرداخته اند.
صابر سروش، معاون فرهنگی حوزه هنری استان کرمانشاه نیز گفت: علت گریزان بودن کارگردانان از سینمای اقتباسی این است که آن‌ها خود را هنرمند می‌دانند نه مورخ و می‌خواهند نگاه موردنظر خود را روایت کنند.
کیوان ماه ور، از فعالان فرهنگی نیز گفت: این فیلم سینمای اقتباسی نیست و کارگردان هدف دیگری داشته است. نویسنده خاطراتش را بیان کرده است، ولی کارگردان بر روی بزرگ شدن تأکید کرده است و نیز هدف او ۲۳+۱ بوده است نه فقط ۲۳ نفر.
ونوس قادری، کارشناس مسوول کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه نیز در ادامه این نشست گفت: زبان تصویر از زبان کلام قوی‌تر است، ولی در فیلم صحنه‌های هنری کمتر می‌بینیم و کارگردان بیشتر یک مستندساز است، همانطور که ملاقات با صدام را به صورت مستند ساخته است.
او همچنین گفت: مفهوم بزرگ شدن در فیلم به صورت شعاری بیان شده است و با زبان سینما نیست و مثلاً می‌شد اصرار بعثی بر تکرار کلمه طفل و اکراه بچه‌ها از این کلمه در فیلم به زبان سینما نشان داده می‌شد.
قادری در ادامه گفت: نام کتاب «آن ۲۳ نفر» است، ولی نام فیلم «۲۳نفر» است و من از این تفاوت می‌فهمم که کارگردان نخواسته دقیقاً مطابق کتاب فیلم بسازد و حتی عنوان «۲۳+۱» برای فیلم بهتر بود.
کوروش باباجانی، کارشناس فرهنگی کتابخانه‌های عمومی استان کرمانشاه نیز گفت: توصیفات زیبای کتاب کمتر در فیلم دیده می‌شود و توالی حوادث در کتاب هم در فیلم از بین رفته است.
انتهای پیام/ز