به همین منظور سایت Taste of Cinema بهترین نقش آفرینی‌هایی که بازیگران امسال ارائه داده اند، معرفی کرده که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
او کارنامه گسترده‌ای در بازی در سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی دارد و نقش‌های به یاد ماندنی زیادی بازی کرده، اما هیچگاه نقشی را به اندازه شخصیتش در فیلم کلمنسی خوب بازی نکرده است. در خلاصه داستان این فیلم آمده سرپرست زندانی که سالها حکم اعدام افراد مختلف را اجرا کرده است، وقتی دستور اعدام زندانی دیگری را دریافت می‌کند، با شیاطین درونش مواجه می‌شود.
از زمان بازی موفقیت آمیزش در فیلم سینمایی «برزیل» به کارگردانی تری گیلیام، جاناتان پرایس با انواع نقش‌هایی که انتخاب می‌کند طیف بسیار خوبی را در فیلم‌هایی مثل «عصر معصومیت» و جیمزباند «فردا هرگز نمی‌میرد» نشان داده است. داستان این فیلم در پشت دیوار‌های واتیکان در جریان است و درباره پاپ بندیکت محافظه‌کار و آینده لیبرال است. در این میان پاپ فرانسیس باید زمینه مشترکی را برای ایجاد مسیر جدید برای کلیسای کاتولیک پیدا کند.
لوپتیا نیونگو بعد از موفقیت و برنده شدن جایزه اسکار با فیلم سینمایی «دوازده سال بردگی» در فیلم‌های محبوب زیادی از جمله «پلنگ سیاه»، «کتاب جنگل» و «سه گانه جدید جنگ ستارگان» بازی کرده است. اما او با نقش آفرینی در فیلم سینمایی «ماه» به کارگردانی جرن پیل بالاترین نوع بازی خود را ارائه داد. نیونگو در این فیلم چالش منحصر به فردی داشته و خودش دو شخصیت متضاد را بازی می‌کند.
طبیعتاً ویلم دفو نقش‌های به یاد ماندنی بی شماری را در حرفه بازیگری ۳۰ ساله خود ارائه داده است؛ از جمله «پلاتون»، «پروژه فلوریدا» و «مرد عنکبوتی». او توانایی زیادی در بازی کردن شخصیت و نقش‌های عجیب دارد. فانوس دریایی هم جدیدترین آنهاست که از بازی دیوانه‌وار او در این فیلم نمی‌توان چشم پوشی کرد. اگرچه او امسال در فیلم «بروکلین بی مادر» هم بازی کرده، اما فانوس دریایی و نقش آفرینی او با رابرت پتیسنون می‌تواند قوی‌ترین کار او باشد.
آنتونیو باندراس و پدرو آلمودوار در طول هشت فیلمی که با یکدیگر همکاری کرده اند، تاثیر زیادی را در روایت بین بازیگر و کارگردانی نشان داده اند و یکدیگر را به چالش کشیده اند. او برای فیلم «درد و افتخار» موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم کن شده است. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: کارگردانی به نام «سالوادور مالو» که در عرصه حرفه‌ای خود رو به افول است، دلیل نگاه به زندگی و انتخاب‌هایش در گذشته دارد. دوران کودکی در دهه ۱۹۶۰ و مهاجرت همراه با خانواده در جستجوی خوشبختی، تجربه آغاز زندگی مشترک در دهه ۱۹۸۰، درد و رنج جدایی، نویسندگی به عنوان درمان و فراموش کردن گذشته، کشف سینما، مواجهه با عدم امکان‌پذیری فیلمسازی...
رابطه جو پشی و مارتین اسکورسیزی بسیار افسانه‌ای است و با فیلم‌هایی مثل «گاو خشمگین»، «رفقای خوب»، «کازینو» این موضوع را نشان داده. با فیلم «مرد ایرلندی» جو پشی نوعی متفاوت از یک شخصیت مافیایی را با نام راسل بوفالینو ارائه داده است. پشی با این نقش از دوران بازنشستگی خارج شد و برای بخش بهترین بازیگر نقش مکمل هم نامزد اسکار شده است.
او یکی معروف‌ترین بازیگران تاریخ شناخته می‌شود و اینکه او چه فیلم‌های بزرگی را در طول حرفه خود بازی کرده است، نمی‌توان نادیده گرفت. او با بهترین کارگردان‌های این صنعت کار کرده و امسال هم با فیلم «به سوی ستارگان» موفق ظاهر شد. اما نقش آفرینی او به عنوان یک بدلکار در روز و روزگاری در هالیوود تارانتینو شاید بهترین نقش آفرینی او باشد.
انتهای پیام/