همین امر سبب ایجاد درد‌های مزمن ناحیه کشاله ران، طولانی شدن درمان و دورماندن ورزشکار از مسابقات و تمرینات و کاهش عملکرد فرد در زمین مسابقه می‌شود و روش‌های جدید بر معاینه فیزیکی دقیق، شروع سریع درمان و نیز اصلاح تکنیک‌های نادرست حین تمرین تاکید دارد.
نقش عضلات ناحیه مرکزی؛ تحقیقات و تجربیات بالینی نشان می‌دهد، قوی بودن عضلات ناحیه کمری لگنی تحت عنوان (Core stability) به عنوان یک ناحیه کلیدی در پیشگیری از آسیب‌های این ناحیه نقش عمده‌ای دارد.
سفتی عضلات ناحیه گلوتئال؛ در ناحیه باسن، سفتی عضلات بزرگ همچون سرینی بزرگ و میانی می‌تواند ایجاد درگیری ناحیه کشاله ران را بیشتر کند. در واقع سفتی این عضلات با محدود کردن چرخش مفصل ران، لود اضافی را به کشاله وارد کرده و باعث آسیب می‌شود و شیوه‌های جدید درمانی همچون سوزن زدن (dry needling) می‌تواند در برطرف کردن سریع نقاط ماشه‌ای عضلات سرینی میانی موثر باشد.
مشکلات مفصل ران، یکی از علل درد ناحیه کشاله ران، پارگی لبروم مفصل ران، سندروم گیرافتادگی مفصل ران است، در این صورت تکنیک‌های جداکردن سطوح مفصلی از هم‌دیگر می‌تواند در آزادسازی بافت‌های گیرافتاده بین دو سطح مفصلی موثر باشد.
درگیری عضلات نزدیک کننده و خم کننده ران؛ درگیری این عضلات به صورت ایجاد نقاط ماشه‌ای و کشیدگی یکی دیگر از عوامل ایجاد درد ناحیه کشاله ران است و در این صورت تکنیک‌های آزادسازی عضلانی بافت نرم می‌تواند در رفع چسبندگی بافت‌های اطراف و فاسیا موثر باشد.
رسول باقری- متخصص فیزیوتراپی با بیان مطالب فوق، افزود: در راستای تقویت عضلات ناحیه ران؛ بلافاصله پس از کاهش درد و چسبندگی‌های ناحیه کشاله ران، تقویت عضلات ناحیه همچون نزدیک کننده‌های ران، خم کننده ران، عضلات شکمی و لگنی و نیز عضلات باسن در ایجاد یک ناحیه با ثبات نقش بسزایی دارد. تحقیقات نشان داده‌اند که مهمترین گروه عضلانی که به طور مستقیم با ثبات این ناحیه رابطه دارد عضلات نزدیک کننده ران (hip adductor) است.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/