تیم تحقیق از تکنولوژی ماهواره‌ای برای ارزیابی قرارگیری هر فرد در معرض PM ۲.۵ در طول دوره ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ استفاده کرد. قرارگیری بلندمدت هر فرد براساس محل سکونت هر شرکت کننده، ۶۴.۹ میکروگرم در هر مترمکعب بود.
تحقیق نشان داد در مقایسه با جمعیتی که در معرض میزان پایین ذرات PM ۲.۵ (کمتر از ۵۴.۵ میکروگرم در مترمکعب) قرار داشتند، ریسک سکته برای افراد ساکن در محیط‌های دارای غلظت PM ۲.۵ بالا ۷۸.۲ میکروگرم در هر متر مکعب، تا ۵۳ درصد بیشتر بود.
تحقیق همچین نشان داد مکانیسم پاتوژنیک آلاینده‌های هوا منجر به بروز سکته‌های مختلف می‌شود.
محققان همچنین به بررسی تأثیر الاینده‌های هوا بر سلامت در نمونه‌های بزرگ‌تر ادامه خواهند داد.
منبع:مهر
انتهای پیام/