البته هیوندای پیش‌ازاین هم با ساخت نسخهٔ هیدروژنی مدل توسان به بخش خودرو‌های هیدروژنی وارد شده بود، اما نکسو گام بعدی این شرکت برای ارائهٔ این تکنولوژی به عموم مردم است.
نکسو در مقایسه با نسخهٔ هیدروژنی توسان خودرویی سریع‌تر، قابل‌اطمینان‌تر، کارآمدتر و جادارتر است. هرچند نکسو هم مانند توسان هیدروژنی یک کراس‌اوور است، اما این ماشین روی یک پلت‌فرم ویژه و جدید ساخته شده که این یعنی پلت‌فرم نکسو به‌طور خاص مناسب با نیاز‌های یک خودروی هیدروژنی طراحی شده است. به‌عنوان‌مثال، جانمایی مخازن هیدروژن در این پلت‌فرم بهتر صورت گرفته است.
مشخصات ظاهری
نکسو به سه مخزن هیدروژن مجهز است که در زیر قسمت عقبی خودرو نصب شده‌اند درحالی‌که در کنار آن یک پکیج باطری لیتیوم یون نیز درون صندوق بار نصب شده است. این کراس‌اوور ظرفیت ذخیرهٔ ۶.۳ کیلوگرم هیدروژن را دارد که نسبت به ظرفیت ۵.۶ کیلوگرمی توسان هیدروژنی افزایش قابل‌توجهی را تجربه کرده است. درعین‌حال، سیستم ذخیرهٔ هیدروژن نکسو ۱۶ کیلوگرم وزن کمتری نسبت به توسان دارد. علاوه بر این، سیستم سلول سوختی (که هیدروژن را به برق تبدیل می‌کند) نیز کوچک‌تر شده است.
با وجود قطعات متحرکی همچون موتور الکتریکی و کمپرسور خنک‌کننده که در زیر کاپوت قرار دارند، هیوندای می‌گوید در این کراس‌اوور هیدروژنی بیشتر صدای تولیدی این قطعات، بیرون از کابین مسافران نگه‌داشته شده است.
مشخصات فنی
سیستم سلول سوختی نکسو ۹۵ کیلووات قدرت تولید می‌کند که در کنار توان ۴۰ کیلوواتی باطری‌ها قرار گرفته و بنابراین مجموعاً ۱۳۵ کیلووات نیرو به موتور خودرو می‌رسد. این موتور الکتریکی نیز قوی‌تر از قبل شده و حالا ۱۲۰ کیلووات (۱۶۰ اسب بخار) قدرت و ۳۹۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که ۲۰ کیلووات و ۹۵ نیوتن متر بیشتر از توسان هیدروژنی است.
درنتیجهٔ این افزایش توان، شتاب نکسو بیشتر از توسان هیدروژنی شده است به‌نحوی‌که این کراس‌اوور هیدروژنی می‌تواند ظرف فقط ۹.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت دست پیدا کند درحالی‌که توسان هیدروژنی برای این کار به ۱۲.۵ ثانیه زمان احتیاج داشت. از لحاظ دوام نیز مهندسین هیوندای میگویند سیستم سلول سوختی نکسو عمری حدود ۱۶۰ هزار کیلومتر یا ۱۰ سال دارد که این یعنی این خودرو عمر مفیدی حتی بیش از زمانی که بسیاری از مالکین بدان احتیاج دارند را ارائه می‌کند.
علاوه بر این، نکسو مورد آزمایشات بسیار سختی قرار گرفته تا از کارایی مناسب آن در تمامی شرایط اطمینان حاصل گردد. آزمایشات این کراس‌اوور هیدروژنی شامل تست‌های ارتفاع بالا در ارتفاع ۴۲۰۰ متری در Mount Evans کلرادو، آزمایش در دمای ۵۲ درجهٔ سانتی‌گراد در Death Valley و تست سرما در دمای منفی ۳۰ درجهٔ سانتی‌گراد در آلاسکا می‌شود؛ اما شاید آزمایش آخری، سخت‌ترین آزمایش نکسو بوده باشد چراکه خودرو‌های هیدروژنی معمولاً برای استارت و تولید قدرت در هوای سرد با مشکلاتی مواجه هستند.
در این رابطه مدیر ارشد قوای محرکه در مرکز فنی هیوندای آمریکا آقای «Jerome Gregeois» گفته است که این کراس‌اوور هیدروژنی به جهت آماده شدن برای حرکت در دمای منفی ۳۰ درجه تنها به ۳۰ ثانیه زمان احتیاج دارد درحالی‌که گرم شدن کامل سیستم سلول سوختی توسان به ۹۰ ثانیه زمان نیاز داشت. او می‌گوید در نکسو راننده در عرض چند ثانیه می‌تواند قدرت کامل را در اختیار داشته باشد.
اما همان‌طور که از تمامی این پیشرفت‌ها انتظار می‌رود، بُرد نکسو نیز بهبود پیدا کرده است؛ بنابراین انتظار می‌رود این خودرو بتواند با هر بار پُر کردن مخازن هیدروژنش مسافت ۵۶۰ کیلومتر را طی کند درحالی‌که میزان مصرف انرژی آن نیز معادل ۴.۱ لیتر در هر صد کیلومتر است (در خودرو‌های الکتریکی و هیدروژنی، میانگین مسافت قابل پیمایش با مصرف یک واحد انرژی به‌صورت معادل لیتر در صد کیلومتر اندازه‌گیری می‌شود. بدین منظور ۹ کیلووات ساعت انرژی معادل یک لیتر بنزین محاسبه می‌شود). این در حالی است که توسان هیدروژنی بُردی معادل ۴۲۵ کیلومتر داشت.
توسان هیدروژنی به‌عنوان نخستین خودروی هیدروژنی تولیدی هیوندای تنها در برخی قسمت‌های بخش جنوبی کالیفرنیا و صرفاً به‌صورت اجاره‌ای ارائه شد، اما هنوز مشخص نیست که سازندهٔ کره‌ای، مدل جدید نکسو را چگونه و چه زمانی به بازار عرضه خواهد کرد. بااین‌حال آنچه که روشن است این است که هیوندای بسیار به آیندهٔ خودرو‌های هیدروژنی علاقه‌مند است.
اما بااین‌حال هنوز هم مشکل عمدهٔ خودرو‌های هیدروژنی، کمبود جایگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن است به‌نحوی‌که در سراسر ایالات‌متحده جایگاه‌های هیدروژن بسیار کمی وجود دارد و مقامات هیوندای هم گفته‌اند که این شرکت علاقه‌ای به وارد شدن به بیزینس تأمین هیدروژن برای خودرو‌ها ندارد.
بنابراین هنوز راه زیادی باقیمانده تا جایگاه‌های هیدروژن و یا حتی مکان‌های شارژ خودرو‌های الکتریکی مانند پمپ‌بنزین‌ها فراگیر شوند. به همین دلیل مدیرعامل بخش قوای محرکهٔ هیوندای آمریکا آقای «John Juriga» می‌گوید ما همچنان تا سال ۲۰۲۵ و فراتر از آن، پیشرانه‌های درون‌سوز را قوای محرکهٔ غالب در خودرو‌ها می‌بینیم.
انتهای پیام/