نمیدانید چرا، اما میترسید. شاید حتی خندهدار به نظر برسد، ولی پاسخی درست برای این حس ندارید. شاید این ترس ریشهای باستانی در ما انسانها داشته‌باشد. انسانهای اولیه، از شب به دلیل حیوانات شکارچی پنهانشده لای بوتهها و پشت سنگها میترسیدند. این ترس به شکل غریزی به آن‌ها کمک میکرده تا در جای امن پناه بگیرند و از شر خطرات در امان بمانند. از طرفی تقریبا بیشتر اطلاعاتی که از اطرافمان میگیریم از قوه بینایی است و در یک فضای تاریک نمیدانیم چه چیزی در انتظارمان است.
غیر از این که ترس از تاریکی یک غریزه در انسان است که به مرور در بعضیها کمرنگ شده‌است، میتواند ریشههای فردی هم داشته‌باشد؛ یعنی مثلا ممکن است شما به دلیل خاطره ناخوشایندی که چند سال پیش در نبود نور برای‌تان رخ داده از تاریکی میترسید. ذهن مدام آن خاطره را زنده نگه میدارد و یادتان میاندازد که ممکن است باز هم ماجرا‌های ناخوشایند و هراسآوری که در تاریکی داشتید، برای‌تان تکرار بشود. شاید ندانید که ترس از تاریکی، درمان هم دارد. رفتار درمانی شناختی (CBT) می‌گوید مواجهه سازی (قرارگرفتن اصولی در معرض تاریکی) یکی از راه حل‌های بر طرف کردن ترس از تاریکی است.
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/