به گزارش خبرنگارحوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،کار تصویربرداری سریال «زیر خاکی» به کارگردانی جلیل سامان و تهیه کنندگی رضا نصیری نیا که از اواخر مرداد ماه در شهرک سینمایی دفاع مقدس آغاز شده بود همچنان ادامه دارد.
بخش عمده سکانس‌های این مجموعه تلویزیونی در لوکیشن‌های متعددی، چون محله باغ آذری تهران؛ خانه‌هایی در مرادآباد، شهرک غزالی و بیمارستان و کلانتری ضبط شده است.
پژمان جمشیدی، ژاله صامتی، گوهر خیراندیش، ایرج سنجری، نادر فلاح، اصغر نقی‌زاده، بازیگر خردسال رایان سرلک و هادی حجازی فر بازیگران اصلی این سریال هستند. قصه این سریال درباره مردی است که دنبال «زیرخاکی» است و برای یافتن گنج درگیر ماجرا‌های هیجان‌انگیزی می‌شود. در همین ارتباط با جواد مقدس مدیر صدابرداری این سریال گفت‌وگویی داشته ایم.
مقدس مدیر صدابرداری در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،با اشاره به این که سریال زیرخاکی پس از سریال‌های «نفس» و «پروانه» سومین تجربه همکاری او و جلیل سامان است گفت: با توجه به شناخت قبلی که از هم داشتیم، برای همکاری در این کار انتخاب شدم که مثل کار‌های قبلی تجربه بسیار خوبی است.
وی درباره سختی صدابرداری این گونه سریال‌ها اظهار کرد: صدابرداری آثاری که در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ می‌گذرد بسیار سخت است، چون دوره‌های قبل از این سال‌ها تقریباً دیگر وجود خارجی ندارد و باید در دکور کارکنید. از آنجایی که در دکور‌های طراحی شده یا شهرک سینمایی همه چیز در کنترل است، کار هم ساده‌تر می‌شود و مزاحمت‌ها کمتر است.
مقدس اضافه کرد: جلیل سامان کارگردانی است که معمولاً تمایلی به استفاده از فضای دکور ندارد و دوست دارد تصویربرداری در لوکیشن‌های واقعی باشد. از سوی دیگر فضای قصه‌های او معمولاً در مناطق جنوب شهر است که عموماً پرسروصدا هستند و صدا‌های مزاحم مثل ماشین‌ها و موتورسیکلت در آن زیاد است. خیلی از صدا‌ها هم جدید است و مربوط به زمان قصه نیست؛ مثل صدای دزدگیر ماشین‌ها؛ بنابراین در فضایی که ما کار می‌کنیم این‌ها جزء صدا‌های مزاحم است.
مدیر صدابرداری سریال زیرخاکی گفت: وقتی قصه سریال یا فیلم شما مربوط به زمان حال است، هر صدایی طبیعی جلوه می‌کند؛ کسی ایرادی نمی‌گیرد که چرا صدای موبایل یا دزدگیر وجود دارد، اما برای کار کردن در فضای دهه‌های ۵۰ و ۶۰ باید خیلی مراقب باشید که این اتفاق نیفتد و همان‌طور که گفتم آقای سامان فضای رئال را برای کار کردن می‌پسندند، یعنی اگر داستان فیلم در تهران اتفاق می‌افتد، در خود تهران کار کنیم و برای کار کردن به دکور یا شهرک نرویم. همین موضوع، کار را برای صدابرداری سخت می‌کند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا حجم و جنس صدا‌های محیطی در دهه ۵۰ با دهه نود متفاوت است گفت: به هر حال در دهه پنجاه این تعداد اتومبیل و حجم بالای سرو صدای خیابان‌ها را نداشتیم. بالاخره این‌ها همه از مواردی است که باید به آن‌ها دقت شده و تمهیداتی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. بُن صدا و زیرصدای دهه‌های ۵۰ یا ۶۰ با زمان حال تفاوت بسیار دارد.
مقدس با اشاره به این که سریال زیر خاکی با کار‌های قبلی جلیل سامان متفاوت است گفت: اولاً قصه زیر خاکی در بستر طنز رخ می‌دهد. دوم این که خیلی دیالوگ‌محور است و از سوی دیگر سریالی پُرلوکیشن است. هر کدام از این لوکیشن‌ها چالش‌ها و مشکلات جدیدی در مقابل ما قرار می‌دهد. واقعاً سریال پردیالوگی است که کلام در آن جریان بسیار دارد.
وی افزود: تصویر برداری با دو دوربین انجام می‌شود؛ صحنه که اتفاق می‌افتد، آن را می‌گیریم و این‌طور نیست که وقتی یک زاویه را گرفتیم، کات بدهیم و بگوییم حالا برویم از زاویه دیگر بگیریم.. مثلاً فکر کنید یک تئاتر درحال اجرا است و شما دارید ضبط می‌کنید. کار خیلی سخت می‌شود، اشتباهات باید بسیار محدود شود و این اتفاق و لحظه‌هایی که به وجود می‌آید ممکن است در دفعه بعد به وجود نیاید، یعنی باید در همان برداشت اول این کار را انجام داده و به برداشت دوم و سوم نکشد.
صدابردار سریال زیرخاکی گفت: همیشه سعی کرده ام که در کارهایم از ابزار خوب و باکیفیت استفاده کنم؛ در حقیقت صدابرداری سریال را با همان کیفیتی که برای سینما انجام می‌شود پیش ببرم. حداقل در کار‌هایی که خود من انجام داده‌ام هیچ تفاوتی بین این دو قائل نشده‌ام. حتی عقیده من این است که بحث صدا و شنیده شدن خوب دیالوگ‌ها در سریال بسیار مهم‌تر از سینماست، چون در سینما تماشاگر روی پرده متمرکز است و در سکوت فیلم را می‌بیند، ولی در بحث سریال، خب بالاخره عوامل و صدا‌هایی در محیط خانه هست که مانع از خوب شنیده شدن صدا‌های سریال می‌شود و ممکن است مخاطب با صدا به خوبی ارتباط برقرار نکند. حتی ممکن است که بیننده از دست بدهد و دیگر ممکن است پیگیر نشود.
مقدس با عنوان این مطلب که صدابرداری سریال زیر خاکی تلفیقی است بیان کرد: اگر بخواهیم صرفاً به صدابرداری با میکروفون‌های بی سیم «هاش اف» متکی باشیم، یک صدای بدون بُرد و تخت خواهیم داشت که کیفیتی ندارد. به هر حال به لحاظ فنی کاری می‌کنیم که تلفیقی از صدابرداری با بوم و هاش اف و همچنین میکروفن‌هایی که کاشته می‌شود را داشته باشیم. بخشی ازاین فرایند هم به کار‌هایی که در مرحله صداگذاری انجام می‌شود باز می‌گردد که کمک می‌کند که یک باند صدای خوب و ایده‌آل داشته باشیم؛ بنابراین باید صدا‌ها خیلی خوب و شفاف باشد، مخصوصاً سریال‌های دیالوگ‌محور مثل همین سریال که این هم از سختی‌های کار ما هست و باید بتوانیم این خروجی با کیفیت را داشته باشیم.
وی درباره همکاری با محمد کشفی صداگذار و طراح صدای سریال زیر خاکی نیز گفت: همان طور که اشاره کردم صدابرداری ما تلفیقی است، ما صدا‌ها را را می‌گیریم و به‌صورت خام تحویل صداگذار می‌دهیم و هنر صداگذار این است که چیدمان خوبی از این صدا‌ها داشته باشد. یکی از شانس‌های ما در این سریال زیرخاکی، حضور آقای کشفی به عنوان یکی از صداگذاران درجه یک کشورمان است. ایشان سابقه فعالیت قابل توجهی در سینما و تلویزیون دارد. رابطه خوبی با هم داریم؛ دائماً در حال تبادل نظر و مشورت هستیم و امیدواریم خروجی کار خستگی را از تن هر دوی ما بیرون کند.
انتهای پیام/