وی با اشاره به اینکه تشخیص به موقع زخم، نوع زخم و درمان صحیح آن بسیار حائز اهمیت است، گفت: به طور کلی زخم‌ها به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود که نوع حاد شامل زخم‌های ناشی از بریدگی یا زخم جراحی است، ولی زخم‌های مزمن مانند زخم بستر مزمن، زخم ناشی از دیابت و زخم گرفتگی عروق مزمن است و یا اینکه فرد بر اثر بیماری خاص در پوستش ایجاد زخم شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بیان داشت: تعریف زخم، صدمه به بافت زنده پوست است و اینکه آیا زخم می‌تواند سبب مرگ و میر افراد شود بستگی به محل زخم و نحوه درمان آن و اینکه چه موقع تشخیص داده شود، دارد.
رضوان گفت: بیماری‌هایی مانند سکته‌های مغزی می‌تواند سبب زخم بستر به دلیل ناتوانی و عدم تحرک ناشی از سکته مغزی در فرد شود و این زخم می‌تواند تبدیل به عفونت و سپس به خون منتقل شود و در نهایت مرگ فرد را به همراه داشته باشد. همچنین زخم پای دیابتی اگر به موقع درمان نشود ممکن است عوارض جبران ناپذیری را از جمله قطع پای بیمار به‌همراه داشته باشد که البته در سال‌های اخیر با راه اندازی کلینیک‌های زخم و درمان‌های منسجم این عوارض ناشی از زخم به شدت کاهش یافته است.
وی با تاکید بر اینکه درمان زخم یک اقدام انفرادی نیست و نیاز به برنامه و هماهنگی گروه بالینی و ارزیابی کامل بیمار قبل از درمان دارد، گفت: درمان زخم باید با همکاری جراح عمومی، جراح پلاستیک، متخصص داخلی، متخصص عفونی، قلب و عروق و کارشناس مجرب به زخم حتی متخصص تغذیه، بیهوشی و فوق تخصص درد صورت گیرد.
رضوان خاطرنشان کرد: هرگز زخم یکسان در دو فرد متفاوت مشابه نیست و روند درمان یکسانی ندارند و این مسئله بستگی به شرایط جسمانی و فیزیکی و حتی وضعیت بیماری‌های مزمن در فرد دارد که همه این موضوعات در کلینیک زخم باید مورد بررسی قرار گیرد تا درمان موفق برای بیمار انجام گیرد.
وی گفت: تعداد کلینیک‌های زخم استاندارد در کشور انگشت شمار است و توسعه آن ضرورت دارد البته ساخت اولین کلینیک زخم حدود ۱۵ سال پیش انجام گرفت و امروزه برخی از افراد اقدام به راه اندازی کلینیک‌هایی می‌کنند که تعریف کلینیک زخم در آن‌ها وجود ندارد به عبارتی درمان زخم به صورت گروهی و تیمی انجام نمی‌شود.
منبع : مهر
انتهای پیام/