به این ترتیب همواره یکی از کانون‌های عرضه آپارتمان‌های قیمت مناسب در بازار اجاره، همین گروه ملکی هستند. اینکه چرا برخی از سازنده‌ها به‌عنوان مثال آپارتمان ۷۰ یا حتی بعضا بیش از ۸۰ مترمربعی را به شکل یک خوابه ساخته و عرضه می‌کنند و در مقابل برخی سازنده‌ها آپارتمان‌های نقلی ۶۰ تا ۶۵ مترمربعی را به دو اتاق خواب هر چند کوچک تجهیز می‌کنند، نشات گرفته از وجود دو جنس متفاوت تقاضا در این گروه‌های متراژی است. طبعا خرید آپارتمان دو خوابه حتی برای خانواده‌های بدون فرزند مطلوبیت زیادی دارد، چراکه تا زمان فرزندآوری می‌توانند از آن به‌عنوان اتاق کار استفاده کرده و پس از به دنیا آمدن عضو جدید خانواده، نیازی به تعویض فوری آپارتمان نداشته باشند. در عین حال جنس دیگری از تقاضا وجود دارد که به مساحت بالای سالن پذیرایی آپارتمان اهمیت زیادی می‌دهد و دست‌کم در زمان خرید آپارتمان دغدغه فرزندآوری ندارد. از طرفی واسطه‌ها می‌گویند برخی از مالکان به ویژه در آپارتمان‌های پر واحد، ترجیح می‌دهند تمام واحدها را به‌صورت یک خوابه عرضه کنند تا ساختمان همواره خلوت باقی بماند و به این ترتیب عمر تاسیسات و مشاعات طولانی‌تر شود و در واقع ساختمان سرپا باقی بماند.
منبع:دنیای اقتصاد
انتهای پیام/