بخشی از این پول را با کمک دوستانم پرداخت کردم، اما مبلغی باقی مانده بود که این دو برادر با من تماس گرفته و در اسلامشهر با من قرار گذاشتند. وقتی سوار ماشینم شدند مرا به زور به محل متروکی بردند و با نشان دادن قولنامه‌ای از من خواستند خودروام را به نامشان کنم. بعد هم گوشی تلفن و سفته‌هایی که همراهم بود را از من گرفتند و مرا در همان محل اول رها کردند. گرچه فردای آن روز همه مدارکم را به من برگرداندند، اما به خاطر آدم‌ربایی و ضرب و شتم از آن‌ها شکایت دارم.»
با این شکایت پرونده تکمیل و در حالی که هر دو برادر از اتهامات جعل و سرقت تبرئه شده بودند، برای رسیدگی به موضوع آدم‌ربایی مقرون به آزار به شعبه ۹ دادگاه کیفری یک فرستاده شد.
در ابتدای جلسه شاکی اظهاراتش را تکرار کرد و سپس یکی از برادران در جایگاه ایستاد و گفت: «همه اظهارات شاکی داستانسرایی او برای فرار از پرداخت بدهی‌اش است. او مانند بسیاری از مشتریان ما، برای شهرستان کفش می‌فرستاد و در حال حاضر نیز ۷۰ میلیون تومان به ما بدهکار است. آن روز هم خودش به ما زنگ زد و قرار گذاشت. وقتی آنجا رفتیم چک ۲ میلیون تومانی به ما داد و گفت دیگر پولی برای تسویه بدهی اش ندارد. ما هم گفتیم نمی‌توانیم از حقمان بگذریم و از او شکایت می‌کنیم. نه آدم‌ربایی در کار بود و نه سرقتی.» دیگر متهم نیز اظهارات برادرش را تأیید کرد.
در پایان جلسه قضات برای تصمیم‌گیری درباره این پرونده وارد شور شدند.
منبع:ایران
انتهای پیام/