سمانه بهزادپور روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره کودکانی که همبازی خیالی دارند، اظهار کرد: داشتن همبازی‌های خیالی و خیال‌پردازی در کودکان جای نگرانی ندارد و یک موضوع عادی در روند رشد کودکان است.
این روانشناس با بیان اینکه کودکان دارای همبازی خیالی در مقایسه با کودکانی که همبازی خیالی نداشته‌اند مهارت‌های شناختی، اجتماعی و کلامی بالاتری دارند، افزود: کودکانی که دارای همبازی خیالی خلاق‌تر هستند، قدرت خیال پردازی بالاتری دارند.
وی افزود: همبازی‌های خیالی معمولا وقتی که کودک وارد مدرسه می‌شود، ناپدید می‌شوند، زیرا این دوستان خیالی از طرف دوستان واقعی کمتر مورد پذیرش قرار می‌گیرند.
بهزادپور درباره اینکه چه زمان وجود دوست خیالی نگران کننده می‌شود؟ گفت: زمانی که وجود دوست خیالی در روابط اجتماعی کودک با سایر بزرگسالان و همسالانش تداخل ایجاد کند و او زمان زیادی را در دنیای خیالی خود و با دوست خیالی‌اش بگذراند و علاقه‌ای به تعامل با همسالانش نداشته باشد و در واقع بودن با دوست خیالی را به بودن با افراد و دوستان واقعی ترجیح دهد نگران کننده است.
این روانشناس افزود: زمانی که دوست خیالی کودکتان به او می‌گوید کار‌هایی را انجام دهد که برای خودش و دیگران خطرناک است و کودک دوست خیالی خود را واقعی می‌داند، مسئله‌ای نگران کننده است.
بهزادپور تصریح کرد: اکثریت کودکانی که دارای همبازی خیالی هستند خودشان می‌دانند که این همبازی هایشان واقعی نیستند و در نتیجه قادر به تشخیص واقعیت از خیال هستند و این در صحبت هایشان نیز مشخص می‌شود.
این روانشناس بیان کرد: وقتی کودکتان در تمایز واقعیت از خیال دچار مشکل است، دوستان خیالی خود را واقعی می‌داند و ادعا می‌کند که این دوست از او می‌خواهد کار‌های نامعمول انجام دهد، مانند اینکه در کلاس بلند بلند با این دوست حرف بزند.
او درباره راهکارهای چگونگی رفتار والدین با کودکانی که دارای همبازی خیالی هستند، اظهار کرد: نباید کودکتان را به خاطر داشتن دوست خیالی، تحقیر و مسخره کنید. حتی باید به دوست خیالی او احترام بگذارید و اگر کودک خواست برای او بشقاب اضافه هم بگذارید، اما نباید در این راه زیاده روی کنید و به ادامه دار شدن وجود این دوست خیالی دامن بزنید.
بیشتر بخوانید: هشدار به والدین؛ داد زدن سر کودکان «بیش فعال» ممنوع!
این روانشناس اضافه کرد: از وجود دوست خیالی کودکتان سوءاستفاده نکنید، مثلا نگویید: "ببین دوستت غذاشو تموم کرده، چرا تو واسه خودتو تموم نمی‌کنی؟ همچنین اجازه ندهید کودکتان مسئولیت کار‌های اشتباه خود را به گردن دوست خیالی خود بیندازد و شما دوست خیالی اش را به خاطر اشتباهات او سرزنش کنید و باید به کودکتان یادآور شوید که باید مسئولیت اشتباه خود را بپذیرد و این از قوانین خانه شماست.
بهزادپور بیان کرد: اجازه ندهید همبازی خیالی کودکتان به تنها دوست و همبازی او تبدیل شود، کودکان باید با همسالان واقعی خودشان روابط اجتماعی برقرار کنند و اگر تنها دوستی که کودک شما دارد، همبازی خیالی اش است و حتی در سنین مدرسه هم این روند ادامه دارد و کودکتان با کودکان واقعی روابط دوستی برقرار نکرده، باید مراقب باشید و با یک روانشناس کودک مشورت کنید.
او خاطرنشان کرد: زمانی که کودک با دوست خیالی اش می‌گذراند باید محدود شود؛ به او اجازه دهید با دوست خیالی اش بازی کند، اما نگذارید تنها منبع روابط اجتماعی کودکتان شود. او را به پارک و جا‌هایی که کودکان هم سن و سالش هستند ببرید و زمانی را برای بازی با کودکتان اختصاص دهید.
انتهای پیام/