«سحرهای ماه رمضانمان با «اللهم انی اسئلک من بهائک بابهاه» خواندنش شروع می‌شد و شب‌های رمضانمان با «اللهم رب شهر رمضان» خواندنش.
خدا رحمت کند استاد سیدقاسم موسوی قهار را که خاطرات معنوی چندین نسل را با حنجره گرمش رقم زد.
بزرگ‌مردی که هیچ‌گاه به این انقلاب مستضعفین پشت نکرد؛ لحظه‌ای خودش را به پول و شهرت نفروخت؛ هیچ‌گاه از مسیر نورانی اسلام و اهل بیت پا بیرون نگذاشت و همواره صدای رسای معنویت شیعه بود.
دلم گرفت وقتی در خبر‌ها خواندم این هنرمند و مناجات خوان ارزشمند تا آخرین روز‌های عمر با برکتش در هفتاد و یک‌سالگی هم «بیمه» نشده بود. شاید اگر استاد موسوی قهار هم مثل بعضی دیگر، خودش را می‌گرفت، نرخ تعیین می‌کرد، برای انقلاب خط و نشان می‌کشید خیلی بیشتر اسمش را می‌شنیدیم.
البته مردم یادشان نرفته کدام صدا‌ها و حنجره‌ها تنهایشان گذاشتند و کدام صدا‌ها سر سجاده مردم، هم‌نفس قنوت مردم، سر سفره سحری مردم و در شب‌های قدر مردم با آنان ماندند.
چه زیباست که امروز قدردان این صدا باشیم و او را در مظلومیت و گم‌نامی‌اش فراموش نکنیم.
فاتحه‌ای نثار روحش کنیم...»
انتهای پیام/
از او ممنونم به خاطر کلی خاطرات قشنگی که با صداش خلق کرد