وی در شعبه هشتم دادگاه کیفری یک استان تهران در حالی پای میز محاکمه ایستاد که پدر قربانی که قیم دو نوه خردسالش بود برای وی حکم قصاص خواست. متهم در دادگاه گفت، هیچ خصومتی با قربانی نداشته و میلگرد پرتاب شده بعد از برخورد با دیوار کمانه کرده و در گردن مقتول نشسته است. در پایان آن جلسه، قضات با توجه به مدارک موجود در پرونده و همچنین اظهارات شاهدان، عظیم را از اتهام قتل عمدی تبرئه و وی را به خاطر قتل شبه عمد به پرداخت دیه محکوم کردند. ولی عظیم که توان پرداخت دیه را نداشت در زندان ماند. وی حالا درخواست اعسار را مطرح کرده است و از قضات خواسته تا با تقسیط دیه موافقت کنند. این متهم دیروز در شعبه هشتم دادگاه کیفری یک استان تهران حاضر شد و در تشریح جزئیات ماجرا گفت: من و برادرزنم به عنوان کارگر در ساختمانی در لواسان مشغول کار بودیم. دعوای ما بر سر کار بود. برادر زنم تنبل بود و همیشه کار‌های سخت را گردن من می‌انداخت. آن روز من خیلی عصبانی بودم و می‌خواستم هر طور شده محمد را ادب کنم، اما همان موقع پیمانکار ساختمانی سر رسید. او به حرف هایم گوش نداد و فقط می‌خواست به دعوا فیصله بدهد. من که کنترل اعصابم را از دست داده بودم میلگرد را به سمت پیمانکار و برادرزنم پرت کردم، ولی آن‌ها جا خالی دادند و میلگرد به ستون خورد و از آن جا کمانه کرد و به گردن پسر صاحب ملک برخورد کرد. وقتی دیدم میلگرد ۱۵ سانتی متری به گردن پسر صاحب ملک فرو رفته است شوکه شدم. من اصلا قصد کشتن کسی را نداشتم و فقط به خاطر عصبانیت میلگرد را پرتاب کردم.
وی ادامه داد: من صاحب ملک و پسرش را که مهندس بود از قبل می‌شناختم. پدر و پسر اولین شاهدان دعوامیان من و محمد بودند. آن‌ها سعی کردند به دعوا پایان دهند، ولی وقتی نتوانستند با پیمانکار تماس گرفتند تا فورا خودش را به محل ساختمان برساند. حرف‌های پیمانکار موجب شد عصبی‌تر شوم و میلگرد را به سمت او و برادرزنم پرتاب کنم.
وی گفت: من به پرداخت دیه محکوم شدم، اما توان پرداخت آن را به صورت یک جا ندارم. حالا سه سال است که در زندان مانده ام. به همین دلیل از دادگاه تقاضا دارم تا با تقسیط دیه موافقت کنند. من اگر آزاد شوم کار می‌کنم و دیه را قسطی به اولیای دم می‌پردازم.
اشک‌های پیرمرد کفاش
دومین محکومی که دیروز در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران درخواست اعسار از پرداخت دیه را مطرح کرد یک مرد سالخورده به نام مرتضی بود که فروردین سال ۸۸ پسر مورد علاقه دخترش را با ضربه چاقو به سفید رانش کشته بود.
پیرمرد در تشریح جزئیات ماجرا گفت: چند سال بود دخترم با پسر جوانی به نام پیام آشنا شده بود و آن‌ها به هم علاقه‌مند بودند. بیشتر روز‌ها آن‌ها برای تفریح از خانه بیرون می‌رفتند. من از دخترم خواسته بودم تا از پیام بخواهد تکلیف او را روشن کند و زودتر به خواستگاری اش بیاید، اما هر بار پیام بهانه می‌آورد. وی در حالی که اشک می‌ریخت ادامه داد: آخرین بار پیام را مقابل خانه مان دیدم. من او را نصیحت کردم و به او گفتم اگر به دخترم علاقه‌مند است بهتر است زودتر به خواستگاری او بیاید و با هم عقد کنند. او حرف‌های نامربوط زد که از شنیدن حرف‌های او غیرتی شدم. من کفاش هستم و به خاطر شغلم همیشه چاقو در جیب دارم. در یک لحظه چاقو را برای ترساندن پیام بیرون کشیدم، اما در حالی که با هم گلاویز شده بودیم چاقو ناخواسته به سفید ران او برخورد کرد. من بلافاصله او را به بیمارستان رساندم، اما او به خاطر شدت خونریزی جان سپرد. مرد کفاش گفت: من دوبار محاکمه و هر بار به خاطر قتل شبه عمد به پرداخت دیه محکوم شدم، اما این حکم در دیوان عالی کشور نقض شد. آخرین بار پرونده ام در شعبه چهارم رسیدگی شد و به قصاص محکوم شدم. حکم قصاص در دیوان عالی کشور تایید شده بود و امیدی به بازگشت به زندگی نداشتم که در مرحله استیذان دادستان بار دیگر پرونده ام را بررسی کرد و خواستار رسیدگی دوباره به آن شد. تا این که سرانجام از قتل عمد تبرئه و به خاطر قتل شبه عمد به پرداخت دیه محکوم شدم. وی ادامه داد: من واقعا قصد کشتن پیام را نداشتم و نمی‌دانم چطور شد که چاقو به سفید ران او برخورد کرد. من ۱۰ سال است که در زندان مانده ام و توان پرداخت دیه را به صورت یک جا ندارم. حالا با اولیای دم توافق کرده ام ۸۰ میلیون تومان به آن‌ها بدهم و بقیه دیه را به صورت ماهانه یک میلیون تومان به آن‌ها بپردازم. از قضات دادگاه کمک می‌خواهم و تقاضا دارم با تقسیط دیه موافقت کنند تا دیه را به صورت توافقی که با اولیای دم داشته ام به آن‌ها بدهم. در این ۱۰ سال همسر و فرزندانم سختی زیادی کشیدند و تقاضا دارم قضات به خاطر آن‌ها مرا ببخشند تا آزاد شوم و کار کنم.
در پایان جلسه قضات وارد شور شدند و درخواست وی را پذیرفتند و قرار شد پیرمرد کفاش از زندان آزاد شود و قسطی دیه را به اولیای دم بپردازد.
منبع:خراسان
انتهای پیام/